Neva | Autor: Sara Grant

Pozycja ta zarzuciła na mnie sieci w czasie Warszawskich Targów Książki, a jeszcze jak zobaczyłam cenę (mnie wszystkie promocje przyciągają jak magnez) to się już nie mogłam powstrzymać by ją kupić.

To pierwsza pozycja tej autorki na polskim rynku wydawniczym. Mam nadzieje, że nie ostatnia.

Tytułowa bohaterka, Neva, wychowała się w zupełnie nam nieznanym świecie. Wydarzenia dzieją się tu w odległej przyszłości. Na Ziemi została wybudowana specyficzna kopuła pod napięciem. W środku niej mieszkają ludzie. Społeczeństwo którym rządzi dyktatorski Rząd. Twierdzi on, ze poza kopułą nie istnieje życie, wymaga też bezwzględnego posłuszeństwa i pracy dla dobra Kraju, w tym efektywnego rozmnażania się by zapewnić stabilność ogółu. W wyniku ciągłego mieszania się tych genów z pokolenia na pokolenie mieszkańcy staja się coraz bardziej do siebie podobni. Młodzi ludzie chcąc zaznaczyć swoją odmienność wykonują na swoim ciele znaki charakterystyczne, są to trwałe tatuaże lub po prostu rysunki robione flamastrem odnawiane co jakiś czas.

Neva, której imię znaczy tyle co śnieg (a jej znakiem charakterystycznym jest płatek śniegu pomiędzy brzuchem a biodrem) jest jedną z tak wielu identycznych młodych dziewcząt. Ma 16 lat. Jest córką Ministra Historii Starożytnej (oddanego patrioty, wielkiej szychy krótko mówiąc). Właśnie skończyła szkołę. Rząd pragnie by założyła rodzinę i pracowała w wyznaczonym przez niego zawodzie. Nie wie jednak, że należy ona do grupy młodych buntowników, którzy są przeciwni istnieniu kopuły. Uważają ją za więzienie. Chcą wyjść po za jej granice.

Organizują oni spotkanie. Ma ono oryginalny charakter. Uczestnicy przebywają w kompletnych ciemnościach. Sprawia to, że mimo ich niemal identycznego wyglądu fizycznego, każdy może ukazać swoje prawdziwe oblicze. Podczas tej imprezy zostaje podjęta decyzja o publicznym okazaniu swojej dezaprobaty, buntu. W czasie tego wieczoru ma miejsce jeszcze jedno ważne wydarzenie. Neva w ciemnościach całuje się z chłopakiem. Nie było by w tym nic złego, gdyby to był Ethan, jej obecna sympatia. Okazuje się jednak, że oddawała się namiętnym chwilom z chłopakiem swojej najlepszej przyjaciółki i wiele wskazuje na to, że to nie był przypadek. Wprowadza to zamęt w i tak strasznie skomplikowane życie Nevy. Zaczyna ona żywić do Braydona uczucia, które mogą zranić nie tylko innych, ale i ją samą.

Akcja protestacyjna przebiega bez jakichkolwiek zakłóceń. Buntownicy triumfują. Jednak ich maleńkie zwycięstwo nie trwa długo. Niewinny przejaw buntu (namalowanie kilku napisów), zostaje odebrane niemal jak zdrada narodowa. Neva i jej koleżanka Nicoline zostaje zabrana na przesłuchanie. Dziewczyna ma wiele szczęścia, dzięki znajomościom ojca unika przykrych konsekwencji. Nicoline jednak przepada bez wieści. Jak coraz więcej ludzi w ostatnich latach, w tym babcia bohaterki. Neva prowadzi w dzienniku listę zaginionych i przeraża ją, że robi się ona coraz dłuższa...

Książka Sary Grant to antyutopijna opowieść w której poznajemy społeczeństwo żyjące pod dyktando innych. Młodych ludzi, którzy mimo iż urodzili i wychowali się w kopule, to tęsknią do życia poza nią. Do nieznanego sobie świata. Neva Adams to osoba o bardzo silnym i niezależnym charakterze. Żyje w iluzji stworzonej przez Rząd. Czuje jednak wątpliwości, które zasiewała w niej babcia, a później różne wydarzenia. Zdaje sobie w końcu sprawę, ze jej świat zbudowany jest z kłamstw i ostro się temu przeciwstawia. Ona jest tu narratorem, dzięki temu możemy obserwować kłębiące się w niej emocje.

Wszyscy bohaterowie w tej książce mimo młodego wieku są nad wyraz dojrzali. Świat w którym żyją wymógł na nich takie a nie inne reakcje. Bo czy można zachować długo swoją dziecięcą niewinność w kraju, w którym niemal nie ma własności prywatnej, w którym młodzież namawia się do wczesnego współżycia seksualnego (najlepiej bez zabezpieczenia)..? Komu można zaufać? Kto jest wrogiem, a kto przyjacielem? I co czeka nas poza kopułą?

Akcja utworu jest bardzo dynamiczna (to co lubię). Opisana lekkim, zrozumiałam językiem. Co jest fajne i ciekawe, różne listy, dokumenty i tego typu rzeczy, nie są po prostu napisane kursywą, ale wklejone w tekst w postaci ilustracji.

Książkę bardzo polecam. Dla zniechęconych fantastycznymi watkami informuję, ze nie występują tu żądne istoty ani zjawiska paranormalne. Nie doczytałam się niestety czy jest lub będzie tom drugi tego opowiadania, ale na pewno po takowy sięgnę jeśli się pojawi...

Sara Grant urodziła się w 1968 r. w amerykańskim stanie Indiana. Tam też studiowała dziennikarstwo i psychologię. Później przeniosła się mężem do Londynu, gdzie na uniwersytecie uzyskała stopień Master In Creative and Life Writings. Od tego czasu pracuje w agencji literackiej.

Szesnastoletnia Neva ma już dość życia pod Kopułą. Zauważa, że większość rzeczy, których dowiedziała się od rządu to kłamstwa. Nie ma zamiaru tego więcej znosić i chce poznać odpowiedzi na dręczące ją pytania: Dlaczego są odcięci od świata? Czy poza kopułą też jest życie? I co się stało z jej babcią? Dlatego wraz z najlepszą przyjaciółką Sanną postanawia zacząć działać. Nie zamierza dłużej posłusznie wykonywać poleceń i słuchać rządu. Jednak jej działania sprowadzą na nią duże niebezpieczeństwo.

Co byście zrobili gdybyście się znaleźli w takim miejscu, w jakim żyła Neva? Tam, gdzie nie ma nic poza kopułą, nie ma rozwoju, ludzie są podobni do siebie i wszyscy są zapewne jakoś spokrewnieni. Gdzie rząd nie daje wyjść na jaw najważniejszej prawdzie i gdzie ludzie, którzy podpadną niepatriotycznym zachowaniem, znikają. Życie tam nie jest łatwe, jeżeli ma się rozum i umie się z niego korzystać, a wolna wola odzywa się w człowieku. Gdy chce się podejmować własne decyzje. Tamten kraj jest dla ludzi posłusznych nie wychylających się, takich, którzy robią co im się każe i nie zadają pytań. Nic dziwnego, że Neva chciała się stamtąd wydostać i zmienić otaczający ją świat.

Bohaterowie, choć bardzo podobni do siebie, potrafili zaskakiwać. Były momenty, gdy działo się coś, czego w ogóle się nie spodziewało, właśnie za sprawą owych, niekiedy niepozornych, bohaterów. Nie dało się ich tak naprawdę sklasyfikować pod jakąś kategorię, a już na pewno nie byli oni jednostajni, choć po tamtym świecie przedstawionym można się było tego spodziewać.

Na początku w książce niewiele się działo i nie potrafiłam zbytnio się w niej zaczytać. Na szczęście po pewnym czasie, tylko szkoda, że dość późno, rozwinęła się ona i nie mogłam już nic jej zarzucić. W fabule występuje kilka zwrotów akcji, które kompletnie mnie zaskoczyły. Akcja, choć początkowo bierna, potem rozwija się szybkim tempie. Nie mogłam się oderwać od książki, czytając o dalszych losach Nevy.

Co mnie zdziwiło w tej lekturze, to to, że panował tam jakiś inny czas. Liczyli oni zupełnie inaczej lata i na początku trochę mnie to dezorientowało, gdyż lata wskazywały na daleką, daleką przeszłość, a patrząc na rozwinięcie u nich technologii było to niemożliwe. Dopiero później okazało się dlaczego tak jest, a ja się prawie załamałam, ponieważ rozwiązanie samo się nasuwało i było niesamowicie proste.

I znów trójkącik miłosny. To już mnie strasznie denerwuje. Tym razem obie przyjaciółki są zakochane w jednym chłopaku. W książkach już prawie na każdym kroku spotykam się z trójkącikami miłosnymi i już nie mogę tego wytrzymać. Odpycha mnie to od książki i też m. in. dlatego nie potrafiłam przebrnąć przez początek książki. Po pewnym czasie, na szczęście się przyzwyczaiłam i nie raziło mnie to tak strasznie.

Główna bohaterka, która próbuje się przeciwstawić panującym w jej kraju normom. Mieszka w miejscu o zmienionych zwyczajach, gdzie ludzie są kontrolowani i nie mają własnego zdania i wolności. Spotykam się z taką książka już któryś raz i zastanawiam się czy teraz na to zapanuje wielka moda. Na razie spotkałam się z niewielką ilością takich książek, jednak obawiam się, że na tym może powstać nowy schemat, który będzie pojawiał się w co trzeciej książce tego gatunku. Możliwe, że na razie jeszcze nic takiego nie jest nawet zapoczątkowane, lecz uważam, że moje wątpliwości nie są bezpodstawne.

Autorka pisze przystępnym dla czytelnika językiem, który nie sprawia żadnych kłopotów przy czytaniu. Sara Grant ma lekkie pióro, co pomaga w lepszym odbiorze jej książki. Pisze ona pierwszoosobowo, a narratorem w powieści jest Neva. Towarzyszymy, więc jej na każdym kroku i wraz z nią przeżywamy wszystkie zawarte w książce wydarzenia.

I jeszcze okładka. Choć z reguły nie oceniam książki po okładce, to w tym przypadku właśnie na przyciągnęła moją uwagę i przez to kupiłam tę książkę. Gdy tylko ją zobaczyłam ujrzałam w niej jakąś tajemniczość i smutek, a po przeczytaniu opisu już byłam pewna, że książkę tę muszę kupić.

Książka, choć na początku szła mi dość opornie, spodobała mi się i mimo kilku zastrzeżeń uważam ją za pozycję bardzo dobrą i taką, z którą można miło spędzić czas. Możliwe, że niektórym wymienione przeze mnie zastrzeżenia nie będą przeszkadzać, zaś jeszcze inni znajdą ich więcej, to już zależy od gustu. Przy Nevie można się oderwać od rzeczywistości i przestać myśleć o tym co jest tu i teraz. Wykreowany przez Sarę Grant świat jest ciekawy i powinno się go poznać, nie zważając na to, że może być coś co do gustu nie przypadnie czytelnikowi, szczególnie, że nie ma aż tak wielu książek, które byłyby idealne i podobały się każdemu. Pozycja ta jest jedną z moich ulubionych i polecam ją osobom, które po przeczytaniu moje recenzji uznały, że to coś dla nich, a jeżeli tak nie uznały to i tak powinny przekonać się same czy książka ta przypadłaby im do gustu.