Miłość Pod Psią Gwiazdą | Autor: Anna Łacina

Andrzej. Przypadkiem znajduje kartkę z wierszem i bardzo chciałby poznać jego autorkę. Poszukiwania w sieci prowadzą go na blog Deszczowej, dziewczyny, której bliska jest poezja. W komentarzu chłopak zostawia zaproszenie na spotkanie. Przychodzi Magda, twierdzi, że w zastępstwie Deszczowej. Andrzej – jako pretekst – wymyślił gazetkę szkolną, w której i wiersze mogłyby znaleźć swoje miejsce. Nieoczekiwanie to właśnie z Magdą Andrzejowi świetnie się rozmawia, dziewczyna zaczyna mu się podobać, intryguje go.

Magda. Wychowywana tylko przez matkę, ojciec wybył w Bieszczady i widują się tylko raz w roku, w wakacje. Zakompleksiona, niepewna swojej wartości, a jednocześnie łatwo oceniająca innych – Andrzeja przez pryzmat jego wyglądu i ubioru. Przed sprawdzianem z matematyki Magda zrobi coś, co – choć wie, że jest nieprawdopodobne – jeszcze długo będzie w niej wzbudzać poczucie winy.

Iza. Dziewczyna aktywna, energiczna, której nieobojętny jest los zwierząt. Pomaga w schronisku, szuka tych, którzy chcieliby adoptować psa czy kota po przejściach.

Robert, arogancki, pewny siebie, dystansem i ironią próbujący znaleźć swoje miejsce w nowym świecie, w nowej klasie. Obwinia ojca i ciotkę, że rodzicom nie układa się w małżeństwie, z czym nie może się pogodzić.

Lucyna, matka Asi, prowadząca dom bratu. Kobieta, która nieba by przychyliła swoim bliskim, tyle że tkwi w swoich ciasnych horyzontach myślowych, zazdrości i egoizmie, a te nie pozwalają jej dostrzec, że liczy się coś więcej, niż ugotowany obiad i wyprasowana koszula.

Jak ułożą się relacje między bohaterami?

„Miłość pod Psią Gwiazdą" jest powieścią dla młodzieży, choć myślę, że i dla dorosłego lektura może być nowym i ciekawym spojrzeniem na młodsze pokolenie i jego problemy, także te uczuciowe, bo one na pewno zajmują znaczące miejsce w życiu nastolatków. Mnie przyciągnęło nazwisko autorki – czytałam jej poprzednie powieści, z których ostatnia, „Telefony do przyjaciela", podobała mi się najbardziej, oraz fakt, że książki z tej serii Naszej Księgarni nie zawodzą. O tej na początek trzeba powiedzieć, że dość długo się rozkręca i trochę trwało, zanim wciągnęłam się w akcję. Równocześnie przyznaję, że nie ma tutaj spektakularnych wydarzeń, więc ciężko było pisać o fabule, żeby nie zdradzić jej zakrętów. Bo Anna Łacina tyle razy plącze poszczególne wątki, że nawet jeśli przypuszczamy, jak to wszystko może się skończyć, nie mamy żadnej gwarancji, że tak właśnie będzie. Te zwroty w uczuciach bohaterów mogą się wydawać trochę mało wiarygodne, ale czy miłość nastolatków właśnie taka nie jest? Poszukująca, niepewna, delikatna i krucha, bo dopiero co poznawana i oswajana?

Pierwsze uczucia, miłość i przyjaźń, to tylko niektóre z wątków podejmowanych przez autorkę. U jej postaci trwa przecież rok szkolny, są więc i problemy z nauczycielami, zwłaszcza z takimi, którzy zatracają swój obiektywizm; zamajaczy też studniówka. Oprócz tego Anna Łacina porusza kwestię, która widać, że jest jej bliska – schronisk dla zwierząt, ich przepełnienia i tego, że na miejsce tych zaadoptowanych ciągle niestety przybywają nowe. Całokształt ujętych motywów budzi we mnie skojarzenia z prozą Ewy Nowak, świetnej pisarki dla młodzieży, której seria miętowa cieszy się dużą popularnością. U Anny Łaciny też można wychwycić to zacięcie pedagogiczne, ale bez moralizatorstwa. Bohaterowie nie podlegają jej ocenie, ta okazuje się być zadaniem dla nas, czytelników, jeśli będziemy mieć na to ochotę – a na pewno to zrobimy, ciężko nie wyrobić sobie własnego przekonania o postępowaniu Magdy, Andrzeja, a zwłaszcza Lucyny. Autorka swoim postaciom pozwala na wiele, by pewne zjawiska mogli poczuć na własnej skórze, wyciągnąć z nich wnioski, naprawić błędy, rozwijać się.

Tym, co mnie najbardziej przekonało, jest styl, jakim posługuje się pisarka, bardzo przystępny, taki zwyczajny, naturalny, i najważniejsze w moim odczuciu – bez silenia się na stylizację młodzieżową, on pozostaje przede wszystkim literacki, a nie potoczny. „Miłość pod Psią Gwiazdą" jest świetną powieścią dla tych, którzy mają ochotę zajrzeć do świata młodzieży licealnej i ich rodzin. Dla mnie wycieczka w taki świat była odświeżającym doświadczeniem.

Anna Łacina jest to polska pisarka i autorka serii bajek edukacyjnych, opowiadań fantastycznych i powieści obyczajowych. Ponadto jest współautorką "Limerykowego Atlasu Powiatu Przasnyskiego". Co ciekawe, publikuje pod dwoma różnymi nazwiskami: jako Anna Łacina pisze powieści obyczajowe, które najchętniej zaliczyłaby do literatury familijnej, ponieważ są tak skonstruowane, że nie zaszkodzą młodemu czytelnikowi, natomiast przeznaczone są dla nieco starszego odbiorcy, a przynajmniej dla tych, którzy lubią konwencję literatury młodzieżowej. Natomiast teksty sygnowane jako Anna Zgierun to albo fantastyka, albo książki dla dzieci. W tym drugim przypadku zwykle jest to literatura edukacyjna. Autorka uzyskała wyróżnienie za swoją książkę „Inwazja wirusów" - "Dziecięcy Bestseller Roku 2007" „za udane połączenie treści dydaktycznych z dynamiczną szatą graficzną". Oprócz tego, powieść „Czynnik miłości" otrzymał nagrodę „Książki Roku 2010", a „Kradzione Róże" zajęły III miejsce w plebiscycie „Książka na lato 2011".

Fakt, że autorka tworzy pod dwoma nazwiskami bardzo mnie zaintrygował i zachęcił do sięgnięcia po książkę „Miłość pod Psią Gwiazdą".

Czy pełna kompleksów licealistka może zaimponować najbardziej interesującemu chłopakowi w szkole? Jak nie przegapić prawdziwej miłości, która kryje się nie tam, gdzie jej szukamy? Magda i Andrzej – oboje niepewni własnej wartości. Ich drogi krzyżują się przypadkiem. Czy to, co się między nimi zdarzyło, pomoże im odnaleźć samych siebie? Jaką rolę w ich życiu odegra pewien pies? A nawet dwa psy?

„Miłość pod Psią Gwiazdą" jest przede wszystkim powieścią dla młodzieży. Z drugiej strony myślę, że przeczytanie tej książki przez dorosłego byłoby dosyć ciekawym spojrzeniem na młodsze pokolenie i jego problemy. W powieści Anny Łaciny znajdziemy wiele uczuć i emocji, a mianowicie jest to historia o poczuciu winy, a także o szukaniu, chwytaniu, utracie i poszukiwaniu miłości.

Pierwsze uczucia takie jak: miłość i przyjaźń, to tylko niektóre z wątków podejmowanych przez autorkę. Akcja powieści dzieje się przede wszystkim w szkole, w trakcie roku szkolnego, więc zauważamy problemy z nauką, z dogadywaniem się z nauczycielami. Dodatkowo pojawia się ważny problem schronisk dla zwierząt.

Bohaterowie są realni, barwni i tacy prawdziwi. Być może nauczą młodzież jak powinno się postępować w życiu i faktu, że starszych i słabszych trzeba szanować. Dlaczego? Bo Magda jest jak taka jak inne nastolatki. Walczy ze swoim trądzikiem, z pierwszymi uczuciami, ma problemy z niemieckim. Powieść jest moralizatorska, wręcz pedagogiczna, ponieważ młodzi ludzie będą mogli na pewno coś z tej książki „wynieść".

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i już wiem, że nieostatnie. Dlatego też, bardzo chciałabym abyście i Wy przeczytali tę powieść. Bo jest ona o świetnej, zwykłej młodzieży, o problemach młodych ludzi, którzy po raz pierwszy się zakochują. Ale jest też tu trochę o problemach starszych ludzi, czyli rodziców, krewnych, przyjaciół. Każdy znajdzie w książce coś dobrego, coś dla siebie, a na pewno miłośnik dobrej literatury. Serdecznie wszystkim polecam!