Siostra | Autor: Rosamund Lupton

O „Siostrze", debiutanckiej powieści Rosmaund Lupton, angielskiej scenarzystki, dowiedziałam się kilka miesięcy temu, przypadkowo na jednym z blogów trafiłam na recenzję, która rozpaliła moją wyobraźnię. Na szczęście, miewam szczęście i dzięki letnim książkowym promocjom, udało mi się upolować tę piękną, emocjonalną opowieść o siostrzanej miłości, stracie, żałobie i o szokującej prawdzie.

Beatrice jest starszą siostrą uroczej i ekscentrycznej Tess; dwudziestojednoletniej studentki na uczelni artystycznej w Londynie. Siostry różnią się pod wieloma względami, są jak ogień i woda, jednak łączy je wielka miłość i olbrzymia nić porozumienia. Kiedy Tess znika bez śladu i kiedy po wielu godzinach zostaje odnalezione jej ciało, Beatrice musi zmierzyć się z bulwersującymi faktami przedstawionymi przez policję: jej ukochana siostra popełniła samobójstwo. Rodzina godzi się z brutalną prawdą, ale starsza siostra nie przyjmuje tego do wiadomości, znała swoją siostrę i wie, że ta nigdy nie odebrałaby sobie życia. Nie zważając na niebezpieczeństwo i sprzeciwy otoczenia próbuje rozwikłać zagadkę śmierci Tess.

Powieść ma formę listów pisanych przez Beatrice do nieżyjącej Tess, nie jest to moja ulubiona konstrukcja, jednak w tej opowieści sprawdza się idealnie, gdyż ten bezpośredni przekaz jest bardzo intymny i wzruszający. Beatrice zdaje siostrze relację z każdego dnia spędzonego bez niej, pisze o smutku rozrywającym serce, o żalu i tajemnicach, które wypływają na światło dzienne. Słowa te są pełne bólu, ale też i miłości, dziwnym trafem wydarzenia, które miały miejsce podkreślają więź pomiędzy siostrami, niektóre fragmenty wręcz odkrywają łączącą je zażyłość, śmierć i życie nakładają się na siebie, tworząc niebywale uczuciowy przekaz.

„Dlaczego piszę do Ciebie?(...) Po prostu muszę z Tobą rozmawiać. Mama powiedziała mi, że do czasu Twoich narodzin mówiłam niewiele, a gdy na świat przyszła moja siostrzyczka, buzia mi się nie zamykała. Nie chcę zamilknąć. Jeśli to zrobię, stracę jakąś część siebie. I będzie mi jej brakowało (...) Jest to monolog, ale taki, który mogę wygłosić tylko w Twojej obecności"*

Beatrice jest nieustępliwa, wierzy w swoją intuicję, wierzy w swoją siostrę i narażając się na wiele nieprzyjemności walczy z szablonowym myśleniem, nie godzi się na utarte schematy, wyznacza nowe granice i konsekwentnie prowadzi własne śledztwo. Ta psychologiczna, kryminalna zagadka w połączeniu z pięknem słów oraz przenikliwą treścią tworzy niesamowite wrażenie, które wywołuje emocjonalną burzę.

„Siostra" to trzymający w napięciu thriller psychologiczny, z zaskakującymi zwrotami akcji i dogłębną analizą stanu emocjonalnego pogrążonej w rozpaczy istoty, która nie tylko straciła bliską osobę, ale razem z nią utraciła część siebie. Bardzo polecam.

Thriller. Czymże powinien się charakteryzować? Powinien być mroczny. Trzymać w napięciu. Grać na emocjach. Zaskakiwać, ale i wzruszać. Taki powinien być. Ale, czy „Siostrę" autorstwa pani Rosamund Lupton można przyłączyć do gatunku znanych i polecanych thrillerów? „Siostra" to poniekąd jej debiut. I tak właściwie, jeśli się zastanowić, to od debiutanckich wydań zależy los i przyszłość każdego autora. Z mojej strony mogę tylko dodać, że wydanie tejże książki naprawdę się opłaciło zarówno samej autorce, jak i czytelniczemu światkowi.

O samej powieści słyszałam już nie raz od chwili jej wydania. Bloggerzy co rusz prześcigają się w swoich opiniach, jednych bardziej zachwalających, innych mniej. Wiadomo, są gusta i guściki. Dlatego tez postanowiłam sama się przekonać, jak bardzo „porwie" mnie powieść brytyjskiej scenarzystki.

Opowiada ona o losach Beatrice, która musi się zmierzyć ze strasznymi przeciwnościami losu. Pewnego dnia znika, bowiem jej młodsza siostra – Tessie, z którą bądź, co bądź była bardzo zżyta, a jej ciało zostaje odnalezione wiele godzin później. Najgorsze dla dziewczyny jest jednak fakt, że wszyscy uważają to za samobójstwo. Beatrice nie może się z tym pogodzić, nie chce również przyjąć do wiadomości tego faktu. Dlatego tez nie zważając na opinię innych, postanawia rozwiązać zagadkę tajemniczej śmierci siostry. Czy to, aby na pewno było samobójstwo? A może morderstwo? Beatrice postanawia prowadzić śledztwo na własną rękę. Dlatego też zaczyna żyć życiem Tessie, co chcąc, nie chcąc prowadzi do jej wewnętrznej przemiany i dostrzegania rzeczy do tej pory dla niej mało istotnych, lub wręcz głupich.

„Odrzyjmy wszystko z pozorów i dotrzyjmy do sedna. Miejmy emocje i przekonania, nie ukrywajmy ich za grzecznościowymi rozmówkami."

Jak na thriller, to muszę przyznać, że książka ta jest wspaniała. Ba! Mało powiedziane. Chyba żadna, do tej pory przynajmniej powieść z tej tematyki nie wywarła na mnie takiego wrażenia, jak ta. Nie tylko pod względem gatunkowym jest idealna [moim zdaniem oczywiście], ale i pod względem doboru bohaterów i ich przeszłości. Zarówno Tessie, jak i Beatrice nie miały łatwego dzieciństwa, przez co ich charaktery nie są aż tak przewidywalne. Z jednej strony się różniły, z drugiej zaś były, jak dwie krople wody. I nie chodzi mi tutaj o wygląd, lecz o całokształt i oddanie sobie nawzajem.

Autorka swoim stylem po prostu powaliła mnie na kolana. Zarówno cala fabuła, jak i stylistyka idealnie trafiają w mój gust czytelniczy. Książka trzyma w napięciu od pierwszej strony, aż do samego końca. Ciężko było mi się od niej oderwać. Całymi dniami nad nią siedziałam, próbując dawkować sobie przyjemność niosącą się z jej czytania. Czyta się przerażająco szybko i momentami musiałam się stopować, bo potrafiłam się całkowicie wyłączyć z życia doczesnego – co niekiedy bardzo denerwowało innych. Nieistotnym było dla mnie to, że w kolejce czeka na mnie jeszcze jej druga powieść „Potem". Najzwyczajniej w świecie nie chciałam dotrwać do końca. Zwłaszcza, że jak rzadko, kiedy, tutaj emocje naprawdę brały górę i momentami miałam nieodparte wrażenie, że sama przeniosłam się w fabularny świat rodem z „Siostry". Poza tym książka zapulsowała u mnie tym, że zamiast zwykłego opisu wydarzeń autorka postanowiła pokazać wszystko w formie listów, lub też, jak kto woli wpisów z pamiętnika dziewczyny, kierowanych do zmarłej siostry. W dodatku okładka też dodaje całości uroku i tajemniczości. W zupełności mogę się zgodzić, że jak najbardziej pasuje do świata przedstawionego, chociaż jest nawet trochę podobna do tych z „Drżenia" autorstwa Maggie Stiefvater – nie sądzicie?

Książka jest naprawdę warta zachodu. Jeśli jest jeszcze ktoś, kto jej nie przeczytał, to nie wiem, na co jeszcze czeka. Sama przed sobą się przyznaję, że zbyt długo z nią zwlekałam. Teraz mam ochotę przeczytać ja jeszcze raz, i jeszcze raz, i tak w kółko. Wiem jednak, że zanim do niej powrócę, to na pewno nie obejdzie się bez przeczytania kolejnych książek pani Lupton. Równocześnie liczę na to, że oprócz dwóch już wydanych przez nią powieści dojdą kolejne, które również będą na tak zachwycającym poziomie, jak ta.

Thriller „Siostra" to debiut literacki Rosamund Lupton, angielskiej scenarzystki. Szybko trafił na listę bestsellerów Amazona, gdzie utrzymywał się przez dziewięć miesięcy.

Dwudziestosześcioletnia Beatrice Hemming ma wszystko dobrą pracę, narzeczonego, Todd'a oraz piękne mieszkanie w USA. To wszystko rozpada się kiedy pewnego wieczoru odbiera telefon od matki. Młoda siostra Beatrice, Tess, mieszkająca w Londynie zaginęła. Kobieta postanawia polecieć na miejsce i zrobić wszystko, aby odnaleźć ukochaną siostrę.

Prawda okazuje się jednak bardziej brutalna, zdaniem policji Tess cierpiała na depresję w wyniku śmierci jej nowonarodzonego dziecka i popełniła samobójstwo. Rodzina zmarłej akcwptuje wersję policji, tylko jej siostra nie chce uwierzyć w tę wersję. „Moja siostra nigdy by się nie zabiła, moja siostra nigdy by się nie zabiła, moja siostra nigdy..." twierdzi.

Kiedy wszyscy odmawiają jej pomocy, Beatrice postanawia na własną rękę znaleźć mordercę. W trakcie swojego śledztwa odkryje wiele wstrząsających faktów z życia swojej siostry. Dotrze także do informacji na temat nielegalnych badań na ciężarnych kobietach, które szpital za wszelką cenę będzie starał się ukryć.

Kobieta dowie się, że Tess była w ciąży ze swoim profesorem, który obawiając się odejścia żony, proponował jej aborcję. Pozna chłopaka, który miał obsesję na punkcie Tess. Dowie się także, że siostra, aby ratować dziecko przed mukowiscydozą (która była w ich rodzinie genetyczna) poddała się eksperymentalnej terapii. To nie jedyne wstrząsające odkrycia Beatrice...

Przytłoczona kobieta zaczyna się gubić. Podejrzewa o morderstwo kochanka siostry, kolegę obsesyjnie zakochanego w siostrze, a także lekarza przeprowadzającego terapię. Prawda okażę się jednak bardziej zaskakująca....

Autorka funduje czytelnikowi karuzelę, gdyż pełno tu zaskakujących zwrotów akcji. Narratorką powieści jest Beatrice, historia jest przedstawiona w formie listu do zmarłej siostry. Prosty styl sprawia, że książkę czyta się przyjemnie.

Lupton w swoim thrillerze nie skupia się tylko na morderstwie czy na budowaniu atmosfery napięcia, przedstawia także piękną więź, jaka łączyła siostry i ból po stracie bliskiej osoby.

Muszę przyznać, że sięgnęłam po lekturę z pewną ostrożnością, bo przecież w wielu książkach bohater przejmował inicjatywę i prowadził śledztwo na własną rękę. Nie zawiodłam się, debiut literacki pani Lupton okazał się zaskakująco dobry. Zakończenie zupełnie mnie zaskoczyło, bo w nic nie jest takie, jakim wydaje się na początku.