Morze Potworów | Autor: Rick Riordan

„Siódma klasa Percy'ego Jacksona była wyjątkowo spokojna. Żaden potwór nie przedostał się na teren jego nowojorskiej szkoły. Ale kiedy niewinna gra w zbijanego między kolegami z klasy zmienia się w śmiertelną rozgrywkę z brutalną bandą olbrzymów-ludożerców, sprawy nabierają... paskudnego obrotu. Niespodziewane pojawienie się przyjaciółki Percy'ego, Annabeth, oznacza kolejne złe wieści: magiczna granica strzegąca Obozu Herosów została zniszczona przez truciznę, podrzuconą przez tajemniczego wroga. Jeśli lekarstwo nie znajdzie się na czas, jedyna bezpieczna przystań dla herosów przestanie istnieć.

W tym porywającym, zabawnym i cieszącym się ogromną popularnością dalszym ciągu opowieści rozpoczętej w „Złodzieju pioruna", Percy wraz z przyjaciółmi musi udać się w rejs po Morzu Potworów, aby ocalić obóz. Ale najpierw odkryje szokującą rodzinną tajemnicę, która każe mu zastanowić się, czy bycie uznanym przez Posejdona za syna jest zaszczytem, czy też może okrutnym żartem."

Oto nadchodzi kolejny, drugi tom przygód Percy'ego Jacksona. I tutaj czeka nas dużo wrażeń, a druga część zdecydowanie dorównuje pierwszej. Bardzo podoba mi się język literacki, którym operuje pan Rick Riordan, jednak o ile jeszcze w pierwszej części nie byłam pewna, czy aby książka naprawdę zasługuje na moją pełną uznania opinię, teraz mogę przyznać, że owszem.

Czytając niektóre książki, muszę przymykać senne oczy i przeczekiwać dłużące się momenty, a w niektórych nawet nie podobają mi się główni bohaterowie. Tutaj nie spotkałam się jeszcze z takimi odczuciami. Czytałam książkę z ogromną pasją i muszę się przyznać, że zaniedbałam przez nią wiele innych spraw. Jednak gdy już zaczęłam czytać, nie mogłam przerwać. Pomimo iż ta część nie należy do mojej ulubionej z całej serii, bardzo się przy niej uśmiałam (co zawdzięczam autorowi i jego pełnemu humoru stylowi), a wracając do niej po raz kolejny zauważyłam szczegóły, które wcześniej mi umknęły.

Wielkim plusem książki są wspaniali bohaterowie, Percy i Annabeth oraz inni członkowie obozu herosów kolejny raz nas zaskakują, choć wydawałoby się, że po przeczytaniu pierwszej części ich już dobrze znamy. Jednak nie sami bohaterowie składają się na książkę, lecz ich liczne przygody. Kolejny raz pan Rick Riordan zaskakuje nas nagłymi zwrotami akcji i intrygami, które są nieustannie prowadzone. W tej części odkrywamy już część wrogów, jednak prawdziwi dopiero czekają na przebudzenie. Do tego dochodzi jeszcze tajemnicza przepowiednia, której nie da się w pełni zrozumieć. Jak zakończą się kolejne wakacje pełne wrażeń?

Jak już wspominałam również styl pisania autora przypadł mi do gustu. Przystępny i przyjemny. Książkę czyta się bardzo szybko, jest wciągająca i jak ktoś już zacznie czytać, nie oderwie się aż do ostatniej strony, ba, nawet części! Pomimo iż powieść trzyma w napięciu, jest również napisana z humorem, dzięki czemu czytelnik od czasu, do czasu wybucha szczerym śmiechem. Tutaj widzę wielki plus powieści i należą się gratulacje autorowi, który przywrócił nam ten niesamowity świat mitów, tym razem w sam środek współczesności.

Serdecznie polecam i tę część Parcy'ego Jacksona, tym którzy już zapoznali się z poprzednią częścią, a do przeczytania całej serii zachęcam tych, którzy jeszcze się z nią nie zetknęli. Morze Potworów to znakomita, lekka powieść do przeczytania w wolnej chwili. Gwarantuje dobry humor oraz pełną intryg akcję, która się nie nudzi.

Z wielkim zainteresowaniem przeczytałam pierwszą część cyklu Percy Jackson i bogowie olimpijscy. Po lekturze „Złodzieja piorunów" nie miała wątpliwości, że przeczytam następne tomy. Szybko sięgnęłam po „Morze potworów" drugą w kolejności książkę należącą do cyklu. Początkowo obawiałam się, że kontynuacja może nie będzie najlepsza, ale nie zawiodłam się. Książkę jak poprzednią czytało mi się fantastycznie.

Ponownie spotykamy się pół-herosem Percym. Jest on już o rok starszy i ponownie wyjeżdża na Obóz Herosów. Jednak i te wakacje nie będą należeć do spokojnych. Tym razem musi on uratować obóz. Aby to zrobić musi odszukać złote runo. Dodam tylko, że zadanie to początkowo dostaje ktoś inny, ale Percy nie może się z tym pogodzić i wbrew zakazom opuszcza obóz. No cóż, buntowniczy charakter bohatera znowu wziął nad nim górę, czy to dobrze? Przekonajcie się sami.

Na naszego bohatera czeka też inna niespodzianka. Dowie się kto jest jego przyrodnim bratem, a będzie to dla niego duże zaskoczenie.

Druga część przygód młodego bohatera wciąga podobnie jak poprzednia książka. Znowu poprzez karty powieści poznajemy mitologię i mitologiczne postacie. Możemy przekonać się co to znaczy przyjaźń i jak czasami trudno jest nam zaakceptować drugą osobę. Tajemnicze przygody stają się coraz bardziej ryzykowne. Czytając powieść czytelnik przekonuje się o tym, że nie zawsze to co o innych osobach mówią inni musi być prawdziwe. Czasami trzeba poznać dobrze drugą osobę by się do niej przekonać, a czasami trzeba poświęcić coś dla nas bardzo cennego, by pomóc innym.

Bardzo podobało mi się to, że autor wracał momentami do „Złodzieja pioruna", gdy ważne było przypomnienie sobie czegoś istotnego w danej sytuacji, a opisane to zostało w poprzednim tomie. Nawet jeśli ktoś nie czytał pierwszej części bez problemu szybko zorientuje się o co chodzi.

Fantastyczne jest również zakończenie książki. Przypomina mi to czytane niegdyś sagi – taka niedopowiedziana do końca historia, na kontynuacje której musimy poczekać do ukazania się następnego tomu. Ja byłam w tej dobrej sytuacji, że kolejny tom czekał już na swoją kolej do przeczytania i szybko po niego sięgnęłam.

Zachęcam Was do przeczytania tej książki. Autor ma naprawdę świetną fantazję. Czasami przygody bohaterów są tak przemyślane, że zastanawiałam się, jak w ogóle cos takiego można wymyśleć. W tej części pojawiło się więcej potworów i magii. Co znowu bardzo spodobało się moim chłopcom.

Książka wciąga bez pamięci. Polecam wszystkim osobą które chcą się oderwać od rzeczywistości, przypomnieć sobie trochę mitologii i przeżyć fantastyczną przygodę z młodymi bohaterami powieści.

Na fali popularności Harry'ego Pottera powstało wiele książek fantastycznych przeznaczonych dla młodzieży. Jednym z takich cyklów jest seria „Percy Jackson i bogowie olimpijscy" opisujący przygody nastoletniego syna Posejdona we współczesnym świecie. Dwa pierwsze tomy doczekały się adaptacji komiksowej, „Morze Potworów" jest drugim z nich. Wprawdzie nie miałam wcześniej styczności ani z powieściami, ani z pierwszym komiksem o Percym, jednak z ciekawością sięgnęłam po tę publikację.

Rzeczywistość przedstawiona przez Ricka Riordana, to zwyczajny, współczesny świat, w którym poruszają się potomkowie greckich bogów oraz sami bogowie. Akcja komiksu dzieje się ma obszarze Stanów Zjednoczonych, rozpoczyna ją scena mająca miejsce w jednej z amerykańskich szkół. Trzynastoletni Percy kończy rok szkolny i nie wie, co będzie robił w wakacje, gdyż z samego rana dowiedział się, że nie pojedzie na obóz dla herosów, w którym miał uczestniczyć. Po, na pozór, niewinnie wyglądającej przepychance w szkole wraz z Annabeth jednak tam trafia i wplątuję się w sam środek poważnej awantury.

Po tak krótkim spotkaniu trudno wyrobić sobie zdanie o bohaterach, których pełen zarys przedstawiony został w powieściach. Żadna z postaci się nie wyróżnia, nawet o Percy'm Jacksonie trudno napisać coś więcej. Zapewne jest to skutkiem tego, że komiks przeznaczony jest raczej dla miłośników serii o młodocianym herosie, niż dla tych, dla których jest to pierwszy kontakt z twórczością Ricka Riordana.

Fabuła komiksu jest aż naszpikowana kolejnymi zwrotami akcji, jednak sprawia wrażenie nieco nieciągłej. Kolejne wydarzenia następują po sobie, ale niknie gdzieś ich przyczynowość przez co zdają się być wciśnięte nieco na siłę. Zupełnie, jakby autor przez cały czas miał zamiar zaskoczyć czytelnika czymś nowym, nie bacząc, czy zawsze ma to sens. Możliwe, że jest to kwestia adaptacji powieści do komiksu, jednak tych, którym książkowy pierwowzór jest obcy, tak powierzchownie zarysowana fabuła może zniechęcić.

Wizualnie komiks sprawia dobre wrażenie. Ilustracje są żywe i barwne, a ruch postaci został dość dobrze odwzorowany. Ilustratorzy dobrze oddali wygląd mitologicznych stworzeń, czy to potworów, czy przedstawicieli nieco bardziej cywilizowanych gatunków, jak centaury, czy cyklopy. Kredowy papier jest zaletą wydania, które nieco traci posiadając miękką oprawę.

Wyraźnie odczułam brak znajomości powieściowego pierwowzoru tego komiksu. Pomijając możliwość skonfrontowania własnego wyobrażenia postaci z tym, jak zostali zaprezentowani, podstawową wadą jest pewna infantylność fabuły, która w powieści mogłaby nie być tak odczuwalna. Miłośników Percy'ego Jacksona z pewnością nie trzeba zachęcać, by sięgnęli po tę publikację, jeśli zaś chodzi o pozostałych czytelników, to sięgnięcie po ten komiks pozostawiam całkowicie w ich decyzji.