Trylogia Czarnego Maga Tom 1 Gildia Magów | Autor: Trudi Canavan

Co roku w Imardinie organizowane są Czystki mające na celu pozbycie się z ulic miasta z żebraków i włóczęgów. Nad ich spokojnym przebiegiem czuwają magowie ukryci za magicznymi tarczami starając się nie zwracać uwagę na dzieci rzucające w nich kamieniami. Wszystko wydaje się przebiegać jak zwykle do momentu, gdy Sonea słysząc złośliwą uwagę jednego z magów na temat ludzi zmuszonych do opuszczenia ulic, pod wpływem gniewu rzuca w niego kamieniem, a ten ku zaskoczeniu wszystkich przebija się przez tarczę i rani maga w głowę. Poruszenie jakie wynika po tym wydarzeniu zmusza dziewczynę do nagłej ucieczki, ponieważ tylko osoba posiadająca magiczne zdolności jest w stanie przebić się przez obronę maga, a magowie na co dzień ukryci za murami Gildii Magów nie mogą dopuścić, by w mieście urywała się osoba stanowiąca zagrożenie dla siebie i innych.

Przez połowę książki jesteśmy świadkami tego, jak magowie starają się za wszelką cenę odnaleźć Soneę, która z pomocą swojego przyjaciela - Cory'ego i Gildii Złodziei ukrywa się w slumsach. Poznajemy również poczynania samych magów a dokładnie Mistrza Rothena i jego młodszego kolegi Mistrza Dannyla, nadzorujących poszukiwania dziewczyny, starając się jednocześnie zapewnić ją o dobrych intencjach Gildii, która w normalnych okolicznościach nie zwykła przyjmować na naukę tak zwanych „bylców" - ludzi z niższych klas. Dzięki temu podziałowi można dostrzec jak ogromna przepaść dzieli te dwie nacje, z jednej strony ukazując biedotę, która oskarża magów o brak pomocy i udział w Czystkach, z drugiej samych magów związanych przysięgą przed Królem i przyzwyczajonych do szukania młodych talentów w dzieciach tylko zamożnych ludzi.

Księga pierwsza Trylogii Czarnego Maga to również ukazanie zwyczajów panujących w samym uniwersytecie, z podziałem na trzy główne drogi rozwoju magicznego – Wojowników szkolących się w czarach ofensywo-defensywnych przygotowujących się na wypadek obrony kraju, Alchemików skupujących się na najróżniejszych miksturach ze względu na ich różne, czasem bardzo praktyczne właściwości, oraz najtrudniejszy z kierunków – Uzdrowiciel, który oprócz dobrze opanowanej koncentracji musi posiadać wiedzę na temat budowy organizmów żywych.

Mocną stroną „Gildii Magów" jest na pewno język, który jest bardzo lekki, dzięki czemu książkę pochłania się bardzo szybko pomimo jej objętości. Co prawda, na początku akcja może trochę się dłużyć, ale warto przeczekać tę chwilę kryzysu, bo potem robi się coraz ciekawiej a na światło dzienne wychodzi wiele nowych faktów, które mają swoją kontynuację również w kolejnych tomach powieści.

Podsumowując muszę napisać, że jestem zachwycona „Gildią Magów", chociaż ciężko mi wskazać na czym dokładnie polega niezwykłość tej pozycji. Prawdopodobnie osoby lubujące się w szeroko pojętej fantastyce podejdą do tej książki z mniejszą dozą entuzjazmu, ale dla kogoś, kto od czasu do czasu sięga po tego typu lekturę z zamiarem spędzenia miłych chwil nad lekką i wciągającą książką na pewno się nie zawiedzie na „Gildii Magów".

Po przeczytaniu „Uczennicy Maga" Trudi Canavan przyszedł czas na „Trylogię Czarnego Maga", a konkretnie jej pierwszy tom czyli „Gildię Magów". Przyznaję, że z dużym zainteresowaniem rozpoczynałam książkę, która według wielu jest świetnym kawałkiem fantastyki, a ja sama wcześniej tak polubiłam prequel serii.

„Gildia magów" okazała się jednak chaotyczna i według mnie słabsza fabularnie niż jej prequel, a gdyby była samodzielnym tomem (zamiast pierwszą częścią trylogii) obroniłaby się zaledwie na ocenę przyzwoitą. To perspektywa kolejnych dwóch tomów uspokaja mnie, że może jednak coś ciekawego się jeszcze wydarzy.

Po pierwsze „Gildia magów" to debiutancka książka Trudi Canavan, i w porównaniu ze sporo później wydaną „Uczennicą maga", jest znacznie słabsza. Może to wynikać m.in. z wprawy jaką autorka uzyskała z czasem, bo jak wiadomo trening czyni mistrza. Zwracam uwagę, że ta jedna konkretna część, a nie cała trylogia i już tłumaczę się dlaczego tak uważam.

Przede wszystkim teraz widzę, że prequel powieści został wydany po to aby uporządkować wiedzę o stworzonym przez autorkę świecie. W „Gildii magów", w tej konkretnej kwestii, panuje chaos i gdyby nie dobrze opisana historia Kyralii, Sachaki i Elyne w „Uczennicy maga" to informacje z pierwszej części trylogii narobiłyby mi tylko mętliku w głowie. Nawet jeśli są one wyjaśnione w następnych dwóch tomach, to z tego nie zrozumiałam nic.

Podobnie jak w „Uczennicy Maga", także w tym razi magiczka, ale w tym tomie bardziej drażnił mnie wielokrotnie powtarzający się czasownik „otwarła" i choć jest on dopuszczalny, to naprawdę nie rozumiem dlaczego tłumacz nie wykorzystał jednak zdecydowanie przyjemniej brzmiącego słowa „otworzyła". Podobnie jest z czasownikiem „znikł" i choć jest on dopuszczalny, to wielokrotnie powtarzany w książce przeszkadzał i dociągał moją uwagę od treści książki.

Stworzeni przez autorkę bohaterowie są interesujący, ale zabrakło mi w nich czegoś bardziej wyrazistego. Nawet główna bohaterka wydaje się niemal bardzo dobra, ale czegoś jej brakuje, czegoś co pozwoliłoby jej opuścić strony książki i wgryźć się w naszą wyobraźnię.

Jednak najpoważniejszym zarzutem w stosunku do tej książki jest jak sądzę jej przewidywalność. Choć rozumiem, że pomniejsze części akcji musiały być rozwiązywane w krótkim czasie tak aby nie przyćmić głównego wątku fabuły to jednak ta igraszka była naprawdę dziecinna. Autorce tym razem nie udało się także zatrzymać dla siebie, który fragment książki jest kluczowy dla całej trylogii i niestety to znacząco obniża liczbę zaskakujących zwrotów akcji.

„Mamy takie powiedzenie, że o sekretach lepiej rozmawiać głośno niż cicho."
- Gildia magów Trudi Canavan -

Ale teraz o zaletach książki.

Główną bohaterką jest Sonea – dziewczyna, która jednym rzutem kamieniem zamiesza w całym mieście i prawie magów. Wszystko co później dokonuje się w tym tomie jest konsekwencją tego jednego zdarzenia. Z perspektywy bohaterów poznajemy Imardin – stolicę Kyralii i jest to całkiem interesująca wycieczka wśród problemów najniższych warstw społecznych krainy.

Autorka po raz kolejny chętnie analizuje czy pochodzenie ma prawo wpływać na dostęp do edukacji, czy na przykład prawo do leczenia. Ciekawe są także zauważane przez nią niuanse takie jak to jakie prawa mają strażnicy miejscy i czy można kogoś zmusić do opuszczenia jego własności bez żadnego powodu. Podobnie opisywane czystki budzą wiele zastrzeżeń także wśród wykonujących je magów i Trudi Canavan ustami głównej bohaterki bardzo dobrze wypunktowuje jak można bać się sprzeciwić czemuś co wydaje nam się niewłaściwe moralnie i etycznie. Fantastyka lubi czasami pofilozofować, a autorka filozofuje w znakomitym stylu.

Fabuła jest lekka i przyjemna, a pani Canavan pisze naprawdę zręcznie, w związku z czym książkę, choć ma ponad 500 stron, czyta się błyskawicznie.

„Bohaterowie mają to do siebie, że ich moc wzrasta w miarę powtarzania opowieści."
- Gildia magów, Trudi Canavan -

Jestem jednak gotowa sięgnąć po następną część trylogii – wierzę, że warto sprawdzić jak rozwinie się główny wątek. Poza tym, że nie znoszę nieskończonych serii. :) Prequel mi się podobał, więc mam nadzieję, że może z każdym kolejnym tomem jakoś książek będzie rosła.

Komu polecam książkę?
Fanom autorki - wiele osób czytało inne jej książki, choć to nieco nieroztropne, bo większość jest powiązana z rzeczywistością stworzoną w „Trylogii Czarnego Maga". Fanom lekkiej fantastyki, fanom fantastyki bez łzawych romansów (wielka zaleta twórczości Trudi Canavan!).