Mroczna Seria Tom 1 Mroczny Książę | Autor: Christine Feehan

"Raven, młoda Amerykanka o parapsychicznych zdolnościach, ucieka na koniec świata - przed niechęcią i uprzedzeniami. W mrocznych Karpatach spotyka Mikhaila, księcia Karpatian - ginącej pradawnej rasy. Tylko Raven może ocalić go przed nim samym i rozświetlić noc spowijającą jego duszę. Tylko Mikhail może uleczyć jej rany i obdarzyć wieczną miłością. Łączy ich wyrok przeznaczenia i potęga uczucia. Lecz przeciwko sobie mają tych, w których budzą lęk i nienawiść. Którzy nie spoczną, póki Karpatianie nie znikną ze świata śmiertelników..."

Jakiś czas temu trafiłam na listę TOP 10: Największe rozczarowania literackie i tam na pierwszej pozycji był Mroczny książę. Pamiętam, że pomyślałam wtedy, że nie może być, aż tak źle... Dodatkowo już i tak stał u mnie na półce, więc zabrałam się za czytanie. Żałuję tego. Masochizm w pełnym wymiarze...

Książka opowiada głównie o złączonych ze sobą losach Michaiła i Raven, którzy poznali się dzięki swoim telepatycznym zdolnością. Można powiedzieć, że właściwie Raven odnalazła jego umysł, gdy on sam był samotny i pozbawiony chęci do życia. Od pierwszego ich kontaktu sprawa była przesądzona, ponieważ karpatianin postanowił zrobić z amerykanki swoją życiową partnerkę i koniec kropka. Nikt i nic nie miał prawa powiedzieć, że mogłoby być inaczej. Właściwie ona też nie miała wiele na ten temat do powiedzenia. Para bardzo szybko konsumuje swój związek, a później ponownie i ponownie. Właściwie głównym tematem książki są poczynania łóżkowe tej dwójki, które delikatnie mówiąc są trochę nietypowe. Zresztą jak i cały ich związek. Gdzie on całkowicie dominuje nad swoją partnerką, a ona pomimo swojej "niezależności" i tak jest uległa, jak baranek. Gdzieś po drodze natykamy się również na morderców polujących na Karpatianów, którzy zabili siostrę Michaiła.

Postacie nie zachwycają, są jednowymiarowe, denerwujące i nieciekawe. Raven jest amerykanką, którą powiela stereotyp łatwych turystek oddających się we władanie pieszemu lepszemu europejczykowi. Nie ma praktycznie własnego zdania i jest niemożliwie uległa, a to idealnie pasuje naszemu "mrocznemu księciu", który zachowuje się, jak pępek świata, któremu wszyscy muszą być posłuszni. Swoją kobietę nazywa partnerką, ale partnerzy powinni być sobie równi. Michaił natomiast nieustannie zmusza ją do uległości i posłuszeństwa. Dodatkowo jest kompletnie niewyżyty seksualnie, czyli w sumie oboje do siebie pasują. Na pozostałych bohaterów książki nie będę się skupiać, skoro sama autorka tego nie zrobiła.

"Mroczny książę" miał potencjał, a Christine Feehan dobry pomysł, jednak w trakcie jego wcielania w życie coś poszło nie tak, jak powinno. Karpatianie są naprawdę interesującą odmianą krwiopijców. Cała ich otoczka, zdolności i łamanie schematu typowego wampira było odświeżające. I tak naprawdę to jedyny plus tej książki, która z grubsza jest przesiąknięta seksem kręcącym się w okół dominacji i uległości. I teraz powiadam wam, jeśli chcecie przeczytać książkę erotyczną to ta książka i tak jest marna.

Podsumowując nie polecam książki nikomu. Zapamiętajcie okładkę i obchodźcie książkę szerokim łukiem. Bądźcie ode mnie mądrzejsi i nie sprawdzajcie tego na własnej skórze.

„Rzecz nie w tym. że jesteś sam, lecz że jesteś samotny. Można być samotnym nawet w tłumie..."