Kroniki Wampirów Tom 1 Wywiad Z Wampirem | Autor: Anne Rice

Wampiry. Dzisiaj są już niemal na porządku dziennym. Praktycznie nie ma powieści, w której te magiczne – no, może nie magiczne, ale krwiożercze – stwory nie byłyby chociażby wątkiem pobocznym. Świat wręcz wariuje na ich punkcie. Zwłaszcza, gdy światło dzienne ujrzały powieści pani Meyer. Co w nich takiego fenomenalnego? Sama nie wiem – zwłaszcza, że osobiście znam wiele o wiele lepszych pozycji. Między innymi dzisiaj opowiadana, a przez wielu już zapomnianą..., Ale za nim o niej, to może krótka informacja o autorce już Wam podpowie, co mam na myśli.

Anne Rice to pisarka znana głównie przez pisanie literatury grozy. Na świecie zasłynęła, dzięki „Kronikom wampirów", które nie tylko obiegły niemalże cały świat, ale stały się tez fenomenem zwłaszcza pod kątem gotyckiej subkultury. Pierwszy tom, to dzisiaj omawiany „Wywiad z wampirem", który swój początek miał dość odmiennie, jak na tego typu powieści. Chodzi mi o to, że pewnego dnia Anne po prostu sięgnęła do szuflady, w której znalazła opowiadanie o wampirze opowiadającym w wywiadzie o swoim ciężkim nieśmiertelnym życiu. Zaczęła je rozwijać. Nadała głównemu bohaterowi imię Louis i zaczęła rozwijać wątek jego śmiertelnej przeszłości. Tak powstała cała tajemnicza, acz ciekawa historia, która przerodziła się w niemały fenomen czytelniczy.

„Wywiad z wampirem" powstał już w roku 1976, jednak po wielu odnowieniach, wznowieniach i tym podobnych zabiegach w czerwcu tego roku ujrzał na nowo światło dzienne – mogłabym nawet powiedzieć, że odrodził się z popiołów w zupełnie owej i o wiele lepszej (głównie graficznej) formie.

Opowiada historię pewnego arystokraty z Luizjany, który opowiada dziennikarzowi o swojej podróży przez życie i nieśmiertelność. Zmieniony przez Lestata, a jedyną jego towarzyszką jest Claudia - ukochana kobieta zaklęta w ciele dziecka. Łączy ich chęć poznania podobnych sobie istot i zajadła nienawiść do własnego stwórcy - Lestata. Nasyciwszy się zemstą, Louis i Claudia wyruszają na wyprawę do Europy, by znaleźć swoje miejsce i odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Spotkany w Paryżu Armand wprowadza ich w społeczność wampirów...

Gatunkowo jest to nie tyle powieść fantastyczna, co gotycka. Gdyby jednak wmieszać w to tematykę wampirów, to już na samym wstępie muszę przyznać, że wampiry z powieści pani Rice nijak się mają do dzisiaj wydawanych powieści.

W tytułowym „Wywiadzie z wampirem" nie tylko sama akcja nakręca czytelnika, ale i bohaterowie. Wszystko ma swoje wyjaśnienie, a mimo to autorka potrafi nadać nie tylko tępo, ale i niezwykłą tajemniczość powieści. Jedno wydarzenie nakręca drugie, aż chce się czytać. To samo się tyczy bohaterów, – mimo, że fikcyjni, to chwilami wydaja się nad wyraz realistyczni. W dodatku są naprawdę dobrze dopracowani – ich charaktery i odmienność względem siebie jest niekiedy nad wyraz widoczna.

Jedyną ujmą w honorze tej powieści jest nie styl, czy język, bowiem ten, którego używa autorka jest naprawdę przyjemny w czytaniu. Potrafi wciągnąć. Przykro się jednak patrzy na fakt, że pomimo wielu wydań, poprawek, czy wznowień książka jest pełna błędów. Stylistycznych, interpunkcyjnych i bóg jeden wie, co jeszcze. Powtórzenie goni powtórzenie, a aż ze zgrozą spojrzałam na powieść, gdy zobaczyłam w niej... błędy ortograficzne. Co prawda było ich zaledwie dwa i powiedziałam sobie, że w dzisiejszej dobie komputerów nawet najlepszym może to ujść płazem, jednak mimo to warto spojrzeć na to z drugiej strony – dla wprawnego oka może to się zakończyć tak, że przerwie czytanie, gdyż uzna, że jest nie warta spędzanego przy niej czasu. A to jest wielki błąd...

Książka jest naprawdę warta nie tylko ceny, czasu nad nią spędzonego, ale i miana bestselleru. Nie jest to „Zmierzch" czy „Wampiry z Morganville". Nie jest to nawet ekranizacja tejże powieści – to jest zdecydowanie lepsze, ciekawsze i bardziej porywające. Do tej pory miałam okazję zobaczyć jedynie film i teraz naprawdę żałuję, ze go widziałam. Tutaj wszystko rozgrywa się o wiele barwniej i ciekawiej. Osobiście nie żałuję ani chwili i wiem, że gdy tylko będę miała taką możliwość porwę i pochłonę kolejny tom, licząc, że będzie tak samo wspaniały i owocny w akcję, jak ten.

Wampir Louis de Pointe opowiada reporterowi historię swojego nieśmiertelnego życia. Mówi mu między innymi o tym, jak stał się wampirem, dlaczego i kto stworzył go na nowo. Całe jego życie krwiopijcy okazuje się pasmem udręk i męki - Louis samotnie przemierzał świat i obserwował liczne tragedie nie tylko ludzkie, ale również swoje własne.

Anne Rice jest bez wątpienia największą współczesną autorką powieści o wampirach. Jej "Kroniki wampirów" zyskały ogromną sławę na całym świecie, a pozycja otwierająca tę serię "Wywiad z wampirem" otworzyła jej drogę do świata literackiego. Nie ma innego żyjącego autora, który tak dobrze rozumiałby istotę wampiryzmu i mógłby napisać coś choćby zbliżonego jakością do serii książek pani Rice. "Wywiad z wampirem" pisany jest gównie w pierwszej osobie, gdzie narratorem jest Louis. W ten sposób Anne Rice idealnie przedstawia wydarzenia tylko i wyłącznie z punktu widzenia Louisa, który do typowych wampirów na pewno nie należy. Zakochany w literaturze pięknej, romantyźmie i gotyku. Wrażliwy na piękno, skazany na wieczne potępienie oraz nieustanną samotność. Podróżuje gównie u boku swojego "stwórcy" Lestata, który jest jego zupełnym przeciwieństwem - porywczy, bezwzględny, bez skrupułów morduje w okrutny sposób niezliczoną liczbę ludzi, traktując ich tylko i wyłącznie, jako źródło swojego pożywienia. Z czasem do tego osobliwego duetu dołącza również mała dziewczynka, z której nasi bohaterowie robią wampirzycę równie okrutną jak Lestat, ale też posiadającą wiele cech bliskich Louisowi.

Anne Rice nie pisze powieści prostych - żeby zrozumieć i polubić jej prozę trzeba choć trochę interesować się tematyką wampiryzmu, ale to wcale nie oznacza, że "Wywiad z wampirem" jest pozycją traktująca tylko i wyłącznie o krwiopijcach. Przede wszystkim mówi o usilnych staraniach, aby pozostać osobą dobrą, aby zachować choć cząstkę siebie samego, sprzed zostania wampirem. Mówi o ogromnej wrażliwości na piękno, o współczuciu dla ludzi, którzy przecież nie mogą równać się z siłą nieśmiertelnych oraz pewnym rodzaju rodzicielstwa względem małej wampirzej dziewczynki. "Wywiad z wampirem" to niezwykła powieść poruszająca wiele wiecznie żywych problemów, które dotykają niejedną osobę - na pewno w postaci Louisa każdy znajdzie coś dla siebie, może nawet będzie w stanie się z nim identyfikować. Jako ciekawostkę warto dodać, że ta powieść była swego rodzaju katharsis dla autorki, która po stracie dziecka, opanowana przez dojmujący smutek nadała Louisowi uczucia, które gnębiły ją samą. "Wywiad z wampirem" nie jest powieścią czysto rozrywkową, czytelnik nie może w tym przypadku liczyć na szczęśliwe zwroty akcji. Operując bogatym, wręcz wykwintnym językiem Rice obrazuje nam wszystkie nieszczęśliwe uczucia, jakie tylko mogą ciążyć człowiekowi, a to wszystko w otoczeniu wyższych sfer, pięknych ubrań i wyszukanych dań.

"Wywiad z wampirem" jest powieścią kultową, którą zna chyba każdy wielbiciel horrorów. Ale nie jest to powieść skierowana tylko i wyłącznie do takich osób. Myślę, że każda wrażliwa osoba, która poszukuje książki traktującej o całej gamie uczuć oraz poszukiwania odpowiedzi na troski egzystencjonalne znajdzie tutaj coś dla siebie. Tą pozycją Anne Rice dobitnie udowadnia, że jest największą żyjącą specjalistką wampiryzmu i nikt w tej tematyce nie jest w stanie jej dorównać. W 1994 roku powstała ekranizacja w reżyserii Neila Jordana z gwiazdorską obsadą.