Ostatnia Wieczerza | Autor: Judith Von Halle

Ostatnia wieczerza Jezusa Chrystusa wraz z uczniami to jedno z najważniejszych wydarzeń w dziejach chrześcijaństwa, które stało się inspiracją dla wielu artystów. Motyw ten wykorzystał w swojej sztuce m.in.: Leonardo da Vinci, Jacopo Tintoretto czy Salvador Dali). To niezwykłe wydarzenie w swojej książce „Ostatnia wieczerza" przybliża nam Judith von Halle. Autorka jest architektem, od 2004 roku po pojawieniu się u niej stygmatów pisze książki o życiu Chrystusa na ziemi. Wiedzę na ten temat czerpie ze swoich duchowych przeżyć.

Judith von Halle krok po kroku omawia nie tylko sam przebieg wydarzeń w Wieczerniku, ale także wydarzenia ją poprzedzające. W pierwszej części autorka drobiazgowo przedstawia miejsce Ostatniej Wieczerzy opisując wnętrze budynku oraz materiały z których został wykonany. Następnie przybliża czytelnikowi właścicieli domu: Józefa i Nikodema, którzy zgodzili się udostępnić go Jezusowi. W kolejnej części autorka zdradza historię Kielicha, którego używał Chrystus w czasie Ostatniej Wieczerzy, a także omawia każdy z jej trzech etapów: Uczty paschalnej, Obmycia nóg oraz Przemienienia.

Twórczość Judith von Halle dla niektórych może okazać się kontrowersyjna, bowiem opiera się ona nie tylko na historycznych faktach, ale przede wszystkim na zmysłowym współuczestnictwie w historycznych wydarzeniach oraz wizjach autorka. Twierdzi ona, że od momentu pojawienia się u niej stygmatów ma możliwość przeżycia czegoś, co rzeczywiście stało się na Ziemi. Do tego typu publikacji podchodzę dość sceptycznie, ponieważ trudno stwierdzić na ile jest ona prawdziwa i zgodna z faktami historycznymi. Ocenę pozostawiam każdemu czytelnikowi, który po nią sięgnie.

Judith von Halle studiowała architekturę na Uniwersytecie w Berlinie. W mieście tym wcześniej chodziła do szkoły, a później aktywnie działała w tzw. Domu Rudolfa Steinera.

W 2004 roku, na Wielkanoc pojawiły się u niej stygmaty. Od tej pory zajęła się głównie pisaniem książek oraz udzielaniem wykładów w całej Europie, dotyczących pojawienia się Chrystusa na ziemi.

Ostatnia Wieczerza, to trzecia z cyklu publikacja dotycząca wyżej wymienionych wydarzeń. Tytuł oryginału to Wieczerza – przez co twórczyni świadomie odżegnuje się od ogólnie funkcjonującej nazwy, w tradycji polskiej jednak, pod względem semantycznym oba sformułowania funkcjonują zupełnie oddzielnie, konotując dwie różne rzeczywistości.

Książka ta stanowi próbę przedstawienia kolejnych zdarzeń mających miejsce dnia Ostatniej Wieczerzy, wraz ze szczegółowym wyjawieniem ich okultystycznych znaczeń.

Skąd autorka czerpie swoją wiedzę?

Jej źródłem są osobiste duchowe przeżycia, które stara się ona przekazać w kontekście wydarzeń współczesnych, doświadczeń ludzi dziś żyjących. Jak sama zastrzega, nie zawierają one żadnych wątpliwych spekulacji, są bowiem efektem współuczestniczenia w opisywanych wydarzeniach, wiążące się z pojawieniem stygmatów, jest swoistym przeniesieniem się w czasie.

Autorka ukazuje żydowskie Święto Paschy z przełomu naszej ery – jawi je jako trzyczęściowe wydarzenie, składające się z Uczty Paschalnej, Obmycia stóp oraz Przemienienia. W ten sposób chce ukazać, jak to Chrystus poprzez najwyższą ofiarę, ofiarę z siebie samego przeprowadził stare duchowe dziedzictwo do Nowego Przymierza czyniąc tym samym Ostatnią Wieczerzę – pierwszą.

Przyznaję, że część opisywanych wydarzeń jest dość kontrowersyjna i może zostać przez wielu źle zrozumiana – jak na przykład reinterpretacja prawa do sukcesji Piotrowej. Choć autorka powołuje się na doświadczenia własne, podchodziłabym do nich ostrożnie i ze sporą dozą zdrowego krytycyzmu.
Owszem, rzuca książka ta nowe światło na pewne kwestie, wątpię jednak, by cieszyła się w Polsce tak wielką popularnością i uznaniem jak w Berlinie. W takich przypadkach, jako naród wciąż jesteśmy bardzo ostrożni.