Mroczne Tajemnice Małych Dziewczynek | Autor: Antoni Pawlak

Wszystkim fanom Antoniego Pawlaka, czekającym na kolejne wiersze poety, cierpliwość została w końcu wynagrodzona: doczekaliśmy się, bowiem po dziesięciu latach (!), kolejnego tomiku pt: Mroczne tajemnice małych dziewczynek. Tylko w świecie poezji tak spora przerwa jest odbierana z pozytywnym zaskoczeniem i zaciekawieniem.

Znany, sopocki poeta, publicysta i krytyk literacki, nagrodzony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (prestiżowe odznaczenie w dziedzinie twórczości artystycznej i działalności kulturalnej!),zaskoczył czytelników, przerywając długo trwające milczenie i wydał kolejną książeczkę poetycką, liczącą 28 wierszy.

Tytuł całego tomiku jest jednocześnie tytułem jednego z wierszyi brzmi nieco kontrowersyjnie. Doskonały zabieg marketingowy w celu przyciągnięcia uwagi; większość z nas zaciekawiłaby wystawa sklepowa z cieniutką, całą czarną i nieco mroczną okładką książeczki o takim tytule. Cena, także atrakcyjna i sprzyjająca sprzedaży: 12 złotych.

Wiersze są bardzo zróżnicowane pod względem treściowym: dojrzałe i śmiałe erotyki wymieszane zostały z osobistymi wspomnieniami poety i jego refleksjami na temat m.in. naszego kraju. Większość utworów prowadzona jest narracją pierwszoosobową. Wiersze najkrótsze są dobitne i budzą największe emocje. Oto jak w prosty sposób wyrazić tak wiele uczuć:

Mama

można powiedzieć: odłożyła
papierosa i umarła
tak po prostu [1]

Ten wiersz wstrząsa i maksymalnie porusza. Udowadnia, że nie trzeba stosu patetycznych słów, by pokazać, że coś okropnego stało się ot tak.

Niektóre słowa objęte zostały specjalnymi dedykacjami dla bliskich sercu Pawlaka osób, wyrażają przeważnie ból po ich stracie, nie tylko fizycznej.

Poeta pisze nie zwyczajnie o rzeczach zwyczajnych, lecz piękne metafory i artystyczne porównania nie przeszkadzają w prostym i jasnym odczytaniu przekazu jego wierszy. Brak rymów i znaków interpunkcyjnych daje dużą swobodę w interpretowaniu myśli podmiotu lirycznego, który czuje się osamotniony we współczesnym świecie i koi swój ból, powracając do wspomnień beztroskich lat, podczas których wszystko wydawało się łatwiejsze.

Poruszanych jest wiele motywów: miłości, romansu, przyjaźni, śmierci, samotności. Wszystkie, choć tak różne, łączą się ze sobą i coraz częściej towarzyszą dojrzałemu człowiekowi, nie ułatwiając i tak skomplikowanego już życia. Nie należy z nimi walczyć, tylko je oswoić, przywyknąć do tego towarzystwa.

Nie łatwo oprzeć się wrażeniu, iż najważniejsza jest dla autora przemijalność: ciągłe myślowe powroty do przeszłości, porównywanie jej z czasami współczesnymi, rozważania na temat starości. Poczucie samotności i pustka bardzo doskwierają, ale są przecież fotografie, dzięki którym człowiek uświadamia sobie, że nie zawsze był sam i teraz też nie musi.

Nie należy się spieszyć, czytając tę książeczkę. Pomimo 37 stron, treść wierszy wymaga od nas delektowania się nimi.

Dla tych, którzy zetknęli się pierwszy raz z poezją Pawlaka, tomik jest doskonałą zachętą do zaznajomienia się z resztą twórczości autora, a jest ona dość obfita: pierwsza publikacja ukazała się w roku 1975 (Czynny całą dobę), a dzisiaj jest ich już prawie 30- wprost idealnie na jeden weekend lub, jak kto woli, na cały nawet miesiąc. Uważam, że każdy da radę odczytać głęboki przekaz każdego wiersza i z łatwością odnajdzie choć jeden, odzwierciedlający duszę.

Najważniejsze, by czas poświęcony na rozkoszowanie się poezją Pawlaka był czasem przyjemnym,owocnym, kojącym nerwowe chwile, poświęconym na spokojne rozważania.

[1] A. Pawlak. Mama. W: Tegoż. Mroczne tajemnice małych dziewczynek. Oficyna Literacka. Kraków 2012. Str. 17.