Nie Zawrócę | Autor: Jolanta Guse

Książka zdecydowanie życiowa.
Opowiada historię kobiety, której mąż kopnął w cztery litery, pozostawiając dla młodszej kobiety. Laura - tak ma na imię, pozostaje bez środków do życia, bez pracy, mieszkania i dodatkowo w obcym kraju.

Do Polski wraca jako wrak człowieka. Kobieta 50-letnia bez perspektyw na pracę, nie wierząca w siebie i swoje możliwości, oraz w prawdziwą miłość.

Na jej drodze staje wielu ludzi, którzy nie chcą wyciągnąć do niej pomocnej dłoni. Znajomi wymigują się od spotkania z nią, a "przyjaciele" już nie są "przyjaciółmi".

Laura na swojej drodze spotyka także i tych dobrych. Między innymi Marylę - staruszkę, która mimo swojego wieku jest pełna życia i wierzy w prawdziwą miłość, którą sama przeżyła.

Maryla na nowo pokazuje Laurze jak uwierzyć w siebie i swoje możliwości.
Dzięki niej kończy kursy, znajduje pracę a także inaczej postrzega siebie.
Czy Laura znajdzie prawdziwą miłość oraz jak potoczą się jej losy, tego dowiedzie się z książki.

Mi książka bardzo się podobała chociaż uważam, że bardziej doceniłaby ją moja mama, lub kobiety zbliżone wiekiem do Laury.
Książka według mnie jest świetna. Sytuacja, w której znalazła się główna bohaterka to samo życie.

Ile kobiet w Polsce po 50 czuje się staro, mając wrażenie, że nikomu nie są już potrzebne? Mnóstwo. Autorka chciała pokazać, że 50 lat to nie koniec świata. Laura po przemianie jaka w niej zaszła starała się być aktywną na wielu polach zawodowych. Realizowała się nie tylko w pracy, podejmowała także nowe wyzwania, i wszędzie było jej pełno

Chciałabym Was zachęcić do przeczytania, a także polecania tej książki kobietom dojrzałym, które panicznie boją się tego, że kiedyś będą niepotrzebne i nic nie warte.

Zawsze mnie fascynuje sprawa odbioru książki przez dwie podobne w gruncie rzeczy do siebie osoby. W tym przypadku chodzi o mnie i o moją Mamę. Z reguły mamy podobne zdanie w wielu tematach, czytamy (często) podobne książki. Mamę książka zachwyciła i przerwała szał robótek. Mnie... nie poszłam spać tak wcześnie jak mogłam a ostatnio jestem wiecznie niewyspana. Nie porwała mnie. Czytało mi się raczej dobrze, bo narracja pierwszoosobowa nie należy do moich ulubionych, ale szybko się przyzwyczajam. Nawet przymykałam oczy na te niekiedy bardzo wyszukane zdania... Co mi przeszkadzało w zachwycie? Nie wiem. Co zachwyciło Mamę, również nie wiem. Może kwestia tego, że ja jestem młodą kobietą, mimo upierania się przy realizmie mam swoje złudzenia, płonne nadzieje z których życie dopiero musi mnie wyleczyć? Skoro są książki dla młodzieży na których czytelnik dorosły się znudzi, są najwyraźniej książki dla... hmmm Mam dorosłych dzieci.

Książka zachwyca swoją okładką, lubię patrzeć na te ciepłe barwy i pełną pozytywnej energii zieleń. Podobało mi się zakończenie.

Bo samą treść uważam za naciąganą. A może przeszkadzało mi stanowisko bohaterki/autorki (bo książka autobiograficzna) na temat starości, ja uważam że starzeć też trzeba umieć się z godnością, dlatego uważam panie w wieku mojej Mamy hasające w kozaczkach i miniówkach za dziwaczne.

Książka jest dedykowana kobietą, ma przestrzec przed popełnianiem tych samych błędów, szczerze? Nie lubię takich uniwersalnych poradników, które zawierają tyle frazesów typu "powinnaś", "musisz", "masz prawo". Słuchałam dodatkowo wywiadu z autorką, w którym powtarza swoje postulaty. Wymówką jest wiek... Idąc tym tropem każdemu można robić wszystko i "wszystko wypada" bo mam ....(tu wpisz wiek) lat. To jest nonsens i bzdury ;)

Nie mogę Wam odradzić, bo jednak Mamie się podobało, mi trochę mniej. Nie jest to książka z gatunku „chłam ostatni". Moim zdaniem przeciętna. A czyta się we fragment wieczoru :)

"Nie zawrócę" to już trzecia książka Jolanty Guse. Autorka jest tłumaczką, przewodniczką wycieczek i pisarką. Należy do Związku Literatów Polskich. "Nie zawrócę" zawiera wątki autobiograficzne.

Książka od razu zwróciła moją uwagę. Po pierwsze spodobał mi się tytuł powieści, a także cytat, który został umieszczony na okładce. Po drugie zachwyciła mnie sama grafika książki. Kolory, obrazek i układ tytułu pokazują nam, że to bardzo kobieca powieść.

Główną bohaterką książki jest pięćdziesięcioletnia Laura. Kobieta prowadzi dostatnie i beztroskie życie w Hiszpanii. Jednak pewnego dnia jej świat się zawala. W jej życiu pojawia się ta druga, dwadzieścia lat młodsza kobieta. W dodatku pojawia się też dziecko. Mąż proponuje Laurze ofertę bycia tą pierwszą i ciągłego życia w dotychczasowym luksusie. W zamian kobieta ma zaakceptować sytuację. W innym wypadku ma wrócić do Polski sama bez niczego. Na co zdecyduje się Laura? Czy kobieta znajdzie swoją prawdziwą miłość? Jak dalej potoczą się jej losy?

"Nie zawrócę" to bardzo ciepła, pełna humoru opowieść o poszukiwaniu siebie. Każda z nas marzy o prawdziwej miłości. To największe marzenie kobiet. Zrobimy wszystko, żeby ją znaleźć. Niestety czasem wiąże się to z zaparciem samej siebie. Musimy zaakceptować, że ta nasza druga połówka wcale taka święta nie jest. Często się wtedy załamujemy. Przykład Laury udowadnia nam, że wcale tak być nie musi. Nie możemy się poddać. Trzeba walczyć o nasze szczęście. Jeśli chcemy miłości to na naszych warunkach, a przynajmniej na zasadach kompromisu. Kobieta powinna sama siebie cenić i nie godzić się na wszystko. Warto spełniać własne marzenia, a jeżeli mężczyzna naszego życia się z tym zgadza wtedy możemy być naprawdę szczęśliwe. Ta książka daje nam dużą nadzieję na to, że i nasze marzenia mogą się spełnić.

Książka jest napisana prostym, ciekawym i kobiecym językiem, dzięki czemu czyta się ją bardzo szybko. Powieść ma także tylko 224 strony, więc spodoba się osobom, które nie lubią dużo czytać lub nie mają zbyt wiele czasu. Akcja książki toczy się bardzo szybko, więc czytelnik na pewno nie będzie się nudził.

Książkę polecam przede wszystkim kobietom, które twierdzą, że są nieszczęśliwe. Powieść da im nadzieję na lepsze życie. Pozostałym kobietom doda radości z życia.