Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Najgorsza Rzecz Jaką Zrobiła

Kup Taniej - Promocja

Additional Info


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 1 votes
Akcja: 100% - 1 votes
Wątki: 100% - 1 votes
Postacie: 100% - 2 votes
Styl: 100% - 1 votes
Klimat: 100% - 1 votes
Okładka: 100% - 1 votes
Polecam: 100% - 1 votes

Polecam:


Podziel się!

Najgorsza Rzecz Jaką Zrobiła | Autor: Alice Kuipers

Wybierz opinię:

MirandaKorner

Są takie książki, których nie sposób opisać. Książki, które wzbudzają ogrom emocji. Historie, które zagnieżdżają się w głowie i tkwią tam, co chwilę przypominając o swojej obecności. Opowieści przepełnione różnorodnymi uczuciami, wspaniałe w swojej prostocie. Kiedy każde, nawet najbardziej przemyślane słowo to za mało. Taka właśnie jest „Najgorsza rzecz, jaką zrobiła". Wzruszająca. Wyjątkowa. Jedyna w swoim rodzaju. Piękna.

 

Sophie straciła swoją starszą siostrę, Emily. Była przy jej śmierci. Czuje się winna. „To ja powinnam zginąć" – powtarza, nie radząc sobie z sytuacją. Całe jej życie wywróciło się do góry nogami. Zabrakło jej najbliższej osoby, powierniczki, przyjaciółki... a ona nic nie może na to poradzić. Codziennie zmaga się z przerażającymi obrazami, które wypełniają ją całą. Z atakami paniki, które zdarzają się coraz częściej. Dziewczyna umiera po trochu każdego dnia, przytłoczona ciężarem emocji, które chowa głęboko w sobie, nie pozwalając im wypłynąć na powierzchnię. Tonie w morzu łez. Jej serce rozpada się na kawałki.

 

Abigail odwraca się od swojej niegdyś najlepszej przyjaciółki, Sophie. Porzuca ją na rzecz najpopularniejszych dziewczyn w szkole. Sophie zostaje sama; nie potrafi odnaleźć wspólnego języka z wiecznie płaczącą matką. Nastolatka jest nierozumiana, odrzucona, załamana. Pogrążona w żałobie, miażdżącym poczuciu winy i wszechogarniającym bólu. Czy znajdzie się ktoś, kto będzie w stanie jej pomóc? A może tym kimś może być tylko... ona sama?

 

„Najgorsza rzecz, jaką zrobiła" to chwytająca za serce opowieść o przebaczeniu, tęsknocie, stracie i miłości. O tym, że czasem trzeba po prostu wybaczyć samemu sobie. O tym, że nie można się poddać, nawet mimo piętrzących się przed nami przeciwności losu. O tym, że zawsze jest nadzieja.

 

„Nawet za niebem zaciągniętym burzowymi chmurami kryje się czysty horyzont."

 

Powieść Alice Kuipers polecam każdemu. Nie jest to książka „lekka, łatwa i przyjemna" – nakłania do głębszych przemyśleń i melancholii. W delikatny i subtelny sposób porusza tak trudny problem. Każde słowo niesie ze sobą ukryte znaczenie, drugie dno. Historia ta pomaga spojrzeć nam na otaczający nas świat zupełnie inaczej, z innej perspektywy. Jest tak poruszająca, że wciąż o niej myślę. Nie mogę znaleźć sobie miejsca. Nie sposób oddać istoty tej książki w jakichkolwiek zdaniach. Ją trzeba po prostu przeczytać i odkryć kryjące się w niej piękno i prawdę.

 

„A ona wciąż jest ze mną
Niewidoczna w jasności"*

 

*Alice Kuipers, Najgorsza rzecz, jaką zrobiła, wyd. Nasza Księgarnia, str. 222.

Izuś

Najgorsza rzecz jaką zrobiła to opowieść o cierpieniu, stracie, rozpamiętywaniu i obwinianiu się, ale przede wszystkim to opowieść o ogromnej miłości siostrzanej.

 

Sophie w dramatycznych okolicznościach traci swoją jedyną, ukochaną siostrę Emily.

 

Była z nią przy jej śmierci i nie potrafi sobie wybaczyć tego co się stało. Co gorsza ciągle się obwinia i myśli o tym, że to ona ponosi winę za to co się stało.

 

Obwinianie się sprawia, że Sophie zaniedbuje szkołę, przyjaźnie, i mamę. Ma ataki paniki, nie je, ciągle rozpamiętuje to co się stało, chociaż wcale nie chce pamiętać.

 

Co stało się z Emily? Czy Sophie w końcu zacznie żyć dalej? Czy pogodzi się z samą sobą?

 

Bardzo podoba mi się opis wydawcy:
Najgorsza rzecz jaką zrobiła to subtelna piękna proza o przeżywaniu żałoby i o tym, że nawet za niebem zaciągniętym burzowymi chmurami kryje się czysty horyzont.
I o tym właśnie jest ta książka. Poza tym jest niesamowicie wzruszająca i dająca do myślenia.

 

Ja sama mam siostrę i niejednokrotnie się kłócimy, o totalne głupoty ale fakt, że nagle z dnia na dzień mogłoby jej zabraknąć jest okropny. Sophie przypomina sobie różne sytuacje, w którym kłóciła się z Emily o pożyczoną bez zgody bluzkę czy inne zupełnie nic nie znaczące rzeczy, i oddałaby wszystko aby wrócić do tamtych chwil.

 

Takie słowa dają wiele do myślenia, szczególnie osobom, które mają rodzeństwo.

 

Wspomnę jeszcze, że książka napisana jest w formie pamiętnika, a czytanie go jest przyjemnością. Język jest bardzo przystępny a całość napisana w taki sposób, że wciąga okropnie!

 

Zastanawiają mnie jeszcze te trampki na okładce, nijak mi nie pasują do całości. Ale mimo to okładka jest bardzo ładna.

Lena173

"Patrzę na słowa, czarne jak atramentowe pająki i na tkane przez nie pajęczyny. Jest coś przyjemnego w zapełnianiu białych kartek, chociaż nigdy nie przyznałam się tego przed Lyndą."[1]

 

Bardzo długo zastanawiałam się nad tym w jaki sposób powinnam zrecenzować książkę autorstwa Alice Kuipers - angielskiej pisarki, która znana jest polskim czytelnikom z głośnej powieści Życie na drzwiach lodówki. To właśnie ona skłoniła mnie do dalszego zagłębiania się w twórczości tej autorki.

 

"Najgorsza rzecz, jaką zrobiła" jest książką, która przedstawia swoim czytelnikom historię dziewczyny o imieniu Sophie. Licealistka czuje się winna śmierci swojej starszej siostry i z tego właśnie powodu nie może spać, jeść ani myśleć. Dramatyczne wydarzenia sprawiają, iż dziewczyna czuje się bardzo zagubiona i nie jest w stanie odbudować relacji z matką, dla której Emily była najważniejszą osobą na świecie. W całości książki bohaterka zastanawia się również nad tym, w jaki sposób powinna poskładać życie, które po tak ogromnej stracie, stało się niezrozumiałe i obce...

 

"Wczoraj wieczorem poszłam do pokoju Emily, otworzyłam drzwi i stałam tak przed chwilę, zanim przekroczyłam próg. Jedną ścianę zajmują kwadratowe lustra. Widziałam w nich własne odbicie, jakby wiele telewizorów gapiło się na mnie. Wydawało mi się, że na coś czekam, że za chwilę Emily wyjdzie ze swojej małej łazienki w turbanie z ręcznika na głowie i krzyknie, żebym się natychmiast wynosiła."[2]

 

Alice Kuipers stworzyła subtelną prozę, która opowiada Molom Książkowym o przeżywaniu żałoby i o tym, że nawet za niebem pełnym burzowych chmur kryje się czysty horyzont. To właśnie spoglądanie na niego umożliwia nam dalsze funkcjonowanie w społeczeństwem i nie zezwala na chowanie głowy w piasek... Mimo, że niektórych sytuacjach nie potrafimy poradzić sobie z dotykającą nas stratą, to nie powinniśmy się poddawać. Życie kryje za sobą wiele niespodzianek, które nie zawsze dają nam to czego byśmy chcieli, jednak nawet największe cierpienia są w stanie wzmocnić naszą osobowość. Dzięki temu będziemy wstanie wspominać zmarłych jako pełnych optymizmu i gotowych do podejmowania kolejnych wyzwań...

 

"Najgorsza rzecz, jaką zrobiłam" to niezwykła historia, która skłania swoich czytelników do wielu wartościowych refleksji. Co prawda nie posiada ona zbyt wielu pozytywnych momentów, jednak pozwala nam zastanowić nad wszystkim tym, co motywuje nas do dalszego działania. Każdy z nas może się bowiem znaleźć w sytuacji, która będzie wymagać od nas racjonalnego myślenia, gdy jest to prawie niemożliwe. Z czystym sumieniem chciałabym ją polecić każdemu bez wyjątku.

 

[1] Alice Kuipers, Najgorsza rzecz jaką zrobiła, s. 9
[2] Alice Kuipers, Najgorsza rzecz jaką zrobiła, s. 73

Natula

Pierwsza książka Alice Kupiers „Życie na drzwiach lodówki", wywołała sporo zamieszania, historia skonstruowana z notatek na drzwiach lodówki, ukazywała trudną, bardzo intymną relację nastoletniej córki z chorą na raka matką. Debiut ten był na tyle udany, że prezentowana przeze mnie powieść „Najgorsza rzecz jaką zrobiła", traktuje o równie poważnym temacie i jest prostą, niesamowicie wzruszającą opowieścią o przeżywaniu żałoby i uwalnianiu głęboko skrywanych emocji.

 

Sophie ma szesnaście lat, jeszcze kilka miesięcy temu była radosną dziewczyną, niestety zdarzenie, które miało miejsce zeszłego lata, wszystko zmieniło. W dramatycznych okolicznościach umiera jej starsza siostra, Emily. Sophie była przy śmierci siostry i czuje się winna tej tragedii. Od tamtego czasu dziewczyna cierpi na ataki paniki, ewidentnie ma zespół stresu pourazowego. Nie może jeść, spać, wszędzie widzi zmasakrowane ciała i ogień. Ten stan uniemożliwia jej normalne funkcjonowanie w społeczeństwie, do tego dochodzi sypiąca się przyjaźń, problemy w szkole oraz w domu, Sophie nie może odbudować więzi z matką, która również nie radzi sobie z tą bolesną stratą. Dwie kobiety walczą o odzyskanie dawnego życia, a przede wszystkim o odnalezienie wspólnego języka i pogodzenie się z utratą ukochanej osoby. Kiedy Sophie poznaje Rosę-Leigh, w jej życiu zaczynają zachodzić powolne zmiany, nowa znajomość staje się dla niej odskocznią od bolesnej codzienności, poza tym dzięki nowej koleżance, nasza bohaterka uczy się uwalniać swoje emocje za pomocą poezji.

 

Książka jest w formie pamiętnika, który dla Sophie ma terapeutyczną moc. Forma osobistych zapisków doskonale sprawdza się w tej historii. Pierwszoosobowa narracja, plus analiza każdego dnia nastolatki, pozwala ujrzeć wszystkie kumulujące się w niej emocje. Sophie została zmuszona do szybkiego dorastania i musi sobie radzić z wieloma trudnymi tematami, jest wręcz pozostawiona sama sobie, gdyż jej mama izoluje się w swojej rozpaczy i wszelkie próby podjęcia tematu kończą się fiaskiem. Niestety ta niespodziewana dorosłość nie idzie w parze z doświadczeniem, dziewczyna jest zagubiona i popełnia błędy. Podejrzewam, że jej osoba może irytować co niektórych czytelników, gdyż Sophie bywa egocentryczna, marzy o bliskości z mamą, jednocześnie ją odrzucając, jednak należy pamiętać, że śmierć bliskiej osoby jest ogromnym i bolesnym ciosem, który powoduje emocjonalną burzę, dlatego portret psychologiczny tej zagubionej nastolatki wypada bardzo autentycznie i jej rozchwiane zachowanie wydaje się jak najbardziej prawdziwe.

 

Warto też zauważyć, że wiele wydarzeń rozgrywa się w szkole i wśród znajomych Sophie. Takie środowisko jest okazją do pokazania wielu istotnych problemów dotyczących młodzieży, np. uzależnienia alkoholowego, zaburzenia odżywiania, złych związków, a nawet terroryzm. Na przykładzie różnych charakterów, zostały pokazane typowe zachowania, oraz te podpadające pod niem,oralne i zepsute. W powieści mamy ukazany problem, ale też drogę do jego rozwiązania, być może owe rozwiązania nie są odkrywcze, ale przecież najczęściej zapomina się o tym co oczywiste i najskuteczniejsze.

 

Dodam jeszcze, że tak naprawdę nie wiemy co stało się siostrze bohaterki, notatki Sophie powoli odkrywają ponurą tajemnicę, po drodze zostają podsunięte czytelnikowi małe podpowiedzi, jednak dopiero przy końcu książki poznajemy koszmarne wydarzenia. Podczas tej wspólnej drogi z Sophie, towarzyszą nam wspomnienia o Emily. W swojej pamięci nastolatka wraca do zdarzeń z udziałem siostry, często prozaicznych, niekiedy przykrych, retrospekcje te są bardzo wyraźne i potęgują dramatyzm książki.

 

Proza Alice Kuipers jest bardzo subtelna i emocjonalna, trudno jest wrazić wszystkie emocje towarzyszące czytaniu tej książki. Nie jest to lektura z szaloną akcją i rozrywkową fabułą. Treść jest melancholijna, ale dająca nadzieję. Na pewno jest to interesująca pozycja, dla osób które chcą poznać coś całkiem innego, odbiegającego od standardu literatury młodzieżowej. Mnie ta książka zachwyciła, dlatego z czystym sumieniem polecam ten poruszający pamiętnik.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial