Nienawiść | Autor: Jennifer Brown

Nienawiść to uczucie, które może zniszczyć wszystko i wszystkich. Czasem nienawiść jest końcem czegoś, czasem początkiem. Valerie odkąd zaczęła naukę w liceum była prześladowana i przezywana. Gdy wśród uczniów znalazła swoją bratnią duszę Nicka, nie wiedziała w jakim kierunku potoczy się jej życie. Liczyło się to, że ma kogoś kto ją rozumie.

Nick także nie należał do osób lubianych. Często był wyśmiewany i pogardzany. Wszystkie wydarzenia jakie miały miejsce w życiu tych dwojga, doprowadziły do jednego, do nienawiści.

Nienawiść, to słowo często będzie padać na stronach książki, bo to właśnie z nienawiści zginęło tylu uczniów. Nick doprowadzony do granic wytrzymałości postanawia pozbyć się osób, które znalazły się w zeszycie: "do odstrzału". Val i Nick już jakiś czas prowadzili ten zeszyt z małą różnicą. Val traktowała to jako sposób odreagowania, Nick zupełnie poważnie.

Gdy więc dochodzi do strzelaniny, a w toku śledztwa wychodzi na jaw fakt, że uczniowie, którzy zginęli, byli umieszczeni w zeszycie, Val staje się najbardziej znienawidzoną osobą. Wszyscy chcą ją ukarać. Val zdaje sobie sprawę, że będzie musiała stawić czoła wszystkim, którzy zostali skrzywdzeni przez nią i Nicka. Jest jednak jedna osoba, której Val uratowała życie i która pomoże jej powoli wrócić do rzeczywistości...
Ale czy inni dadzą jej normalnie żyć? Czy nienawiść w końcu zniknie z życia tych młodych ludzi?

To niesamowite jak nienawiść może zniszczyć życie. Jak łatwo jest doprowadzić kogoś do ostateczności, jak cienka jest granica między życiem, a śmiercią. Żaden z uczniów nie zdawał sobie sprawy z tego, jakie są konsekwencje wyśmiewania innych. Oczywiście nie popieram tego co zrobił jeden z głównych bohaterów, ale to, co robili inni uczniowie tej dwójce było na tyle parszywe, że stało się, to co się stało. Niestety ucierpiało mnóstwo osób, czasem nawet niewinnych, bowiem przypadkiem się tam znalazły, bądź próbowały pomóc innym.

Akcja książki dzieje się dwutorowo. Są wspomnienia z dnia strzelaniny i jest teraźniejszość, trudna i bolesna teraźniejszość.

Książkę czyta się naprawdę bardzo dobrze, koniec jest szczególnie wzruszający i łzy pojawiły się także i w moich oczach.

"Nienawiść" to bardzo dobra książka, którą szczególnie poleciłabym właśnie młodzieży, chociażby po to, żeby Ci młodzi ludzie zdali sobie sprawę jak słowa, czy nieprzemyślane uwagi mogą zniszczyć życie innego człowieka. Dorośli, odnajdą w tej książce bardzo dobrą powieść z elementami psychologicznymi i z mnóstwem cierpienia, analizy i z chwilami wzruszeń.

Jeżeli będziecie mieli okazję, koniecznie przeczytajcie "Nienawiść".

Valerie to nastolatka, która sporządza listę nazwisk ludzi, których nienawidzi. Jej chłopak, Nick, bierze tę listę poważniej, niż dziewczyna podejrzewa i pewnego majowego poranka na szkolnej stołówce zaczyna strzelać do wymienionych w zeszycie osób, rani Valerie, po czym popełnia samobójstwo.
Co się dzieje potem?
O tym opowiada książka Jennifer Brown.

Temat jest, niestety, aktualny. Nie raz już słyszało się o tego typu przypadkach. Autorka zaś stara się odpowiedzieć na pytanie, jak wygląda życie po masakrze.

Valerie ma nie lada problemy, przy czym wyleczenie rany na nodze jest najmniejszym z nich. Po wakacjach wraca do tej samej szkoły, między tych samych ludzi. I choć wewnątrz kuli się ze strachu, a czytelnik wraz z nią, trzeba jej przyznać, że ma w sobie odwagę. Nie jest łatwo spojrzeć w oczy tym, którzy przeżyli. Cała szkoła wie o liście, którą stworzyła, a wszystko, co złe, co otaczało Valerie, tym bardziej jest przeciwko niej (np. przezwisko „Siostra Śmierć", które przesłuchujący ją policjant uznał za ksywkę akceptowaną i pożądaną przez dziewczynę).

Historię bohaterki poznajemy na przemian – raz sytuacja po powrocie, raz historia zaraz po masakrze (czasem można się zgubić, co i kiedy, ale szybko orientujemy się, w którym punkcie jesteśmy). Na równi poznajemy dwie Valerie – tą, która usiłuje sobie poradzić z nową sytuacją i tą, która dopiero ową sytuację poznaje. Czytelnik ma okazję w bezpieczny (bo tylko na kartach książki) sposób przekonać się, do czego prowadzi nienawiść. Wnioski są przykre – bohaterka wcześniej nienawidziła tych, którzy nią gardzili. Teraz tym boleśniej odczuwa impet tego samego uczucia ze strony otoczenia. Nie jest jej łatwo, ma chwile słabości, a jej skomplikowane życie nie poprawia sytuacja rodzinna (mamy tu pokazany rozpad małżeństwa rodziców bohaterki). Niemniej nie poddaje się i powoli idzie do przodu. Nie sposób nie podziwiać jej postawy, a nie można sobie powiedzieć: „Ona po prostu nie ma innego wyjścia". Owszem, ma – może zamknąć się w sobie i dać się zamknąć w szpitalu do końca życia. Tylko co by to dało? Nic, co by odpowiadało Valerie.

Muszę przyznać, że autorka świetnie oddała targające bohaterką emocje. Nakreśliła bardzo wiarygodny opis sytuacji, stworzyła ciekawe postacie. Nie przepadam za narracją pierwszoosobową, ale tym razem bardzo mi odpowiadała. Bo najważniejsza jest tu główna bohaterka i jej świat, który prysnął jak bańka mydlana, kiedy ktoś, kogo kochała, zawiódł jej zaufanie, a na jej oczach rozegrał się koszmar, z którego nie można się obudzić.

Tylko jedno nie podobało mi się w tej książce – końcówka. Rozumiem, że po 350 stronach gehenny Jennifer Brown chciała dać czytelnikowi jakąś nadzieję. I to jest w porządku. Tylko czemu w tak obrzydliwie naiwny sposób? Moim zdaniem po takiej tragedii nie wystarczy porozmawiać, przeprosić, wygłosić rzewną przemowę i wymyślić pomnik upamiętniający ofiary masakry, a wszyscy wszystko wybaczą. Nawet jeśli Valerie nie strzelała do uczniów, gdzieś w głębi siebie życzyła im, by zniknęli, a przecież mówi się: „uważaj, czego sobie życzysz, bo jeszcze się spełni". Moim zdaniem przed bohaterką jeszcze długa droga, nie tylko na studia, gdzie już nie zobaczy swoich dawnych kolegów. To, co się stało na stołówce, jeszcze długo będzie się za nią ciągnąć.

Pomimo tej końcówki książkę polecam, nie tylko nastolatkom. Warto ją przeczytać i cieszyć się, że nie miało się takich przeżyć w szkole.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Nasza Księgarnia oraz portalowi Sztukater.

Niewątpliwie, złość sprawia, że człowiek potrafi zrobić wiele pod wpływem impulsu, do końca nie zdając sobie sprawę z tego, co czyni. Można byłoby rzec, że nienawiść rodzi nienawiść, bowiem rzadko kto bez żadnego powodu decyduje się niekiedy na nieracjonalne kroki, będąc gotowym sprawić wszystko, aby jedynie w końcu zapomnieć o tym, co się wokół niego dzieje, karząc przy tym swoich oprawców. Jednakże po wielkich tragediach nieliczni jedynie zastanawiają się, co sprawiło, że dana osoba postanowiła skrzywdzić „niewinnych" ludzi. Rzadko patrzy się na sytuację z jej strony, widząc jedynie krzywdy i łzy. Lecz gdyby dokładnie przyjrzeć się przyczynom powstałych zdarzeń i można zobaczyć, że oprawca tak naprawdę był ofiarą... „Nienawiść" Jennifer Brown to książka o potęgujących się emocjach, które w końcu przelały się w czarze goryczy.

Nick i Valerie to nastoletni uczniowie, chodzący do tej samej szkoły, których połączyła miłość i nienawiść do większej części społeczności ich liceum. Para, ze względu na swój styl bycia, jest szykanowana ze strony innych, nie potrafiąc pozbyć się swoich prześladowców, ani też zaprzestać ich działań. Dlatego też Valerie stwarza listę „Do odstrzału", w której wraz z Nickiem zaczyna zapisywać nazwiska osób, które według nich zasługują na śmierć. Niepozorna zabawa, która ma na celu jedynie wyrzucenie z siebie złych emocji, wchodzi w życie, kiedy pewnego dnia Nick wchodzi uzbrojony do placówki. Rozpoczyna egzekucję, strzelając do ludzi, którzy znaleźli się na liście, ale też i do tych, którzy akurat napatoczyli się na jego drodze. Valerie, widząc, co robi jej chłopak, postanawia go powstrzymać, ratując życie koleżance, której imię również znalazło się na nieszczęsnej kartce. Zginęło kilka osób, Nick popełnił samobójstwo, a Valerie została oskarżona o współudział w działaniu, głównie z powodu, iż to ona wpadła na pomysł stworzenia listy. Dziewczyna musi stawić czoła rzeczywistości i powrócić do szkoły, zauważając jak wiele krzywdy wyrządziły działania człowieka, którego kochała, zarazem wytrzymując obraz tych, którzy mogli zginąć.

Przyznam, że od samego początku ta książka zwróciła moją uwagę, głównie dlatego, iż po opisie spodziewałam się, iż autorka zwróci szczególną uwagę na uczucia bohaterów. Na szczęście, nie myliłam się, bowiem Jennifer Brown skupiła się na tym, co czuła Valerie, dostarczając czytelnikom fenomenalnych wrażeń. „Nienawiść" to powieść, która wciąga od pierwszej do ostatniej strony. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, sprawiając, że czytelnik stopniowo dowiaduje się, co stało się 2 maja 2008 roku, kiedy to życie straciło kilkanaście osób, zarazem mając również wgląd na to, jak wygląda powrót głównej bohaterki do rzeczywistości po dramatycznych przeżyciach. Pisarka podjęła się trudnego tematu, przedstawiając stanowisko osób, które najczęściej są jedynie tłem szkolnej społeczności, stając się kozłami ofiarnymi. Złość i chęć zmiany obecnego stanu rzeczy spowodowały, że młody człowiek chwycił za broń, nie zastanawiając się nad skutkami swojego działania. Postanowił walczyć, podświadomie wiedząc, że po tym, co robi, wszystko się zmieni, niekoniecznie na lepsze. Mogłoby się wydawać, że Valerie, pomysłodawczyni listy „do odstrzału", i Nick, jej wykonawca, byli jedynie nienormalnymi nastolatkami, nierozumianymi przez społeczeństwo. Zemścili się na rówieśnikach za to, że ci byli inny, na pewien sposób lepsi. Lecz prawda jest taka, że Valerie i Nick stali się ofiarami chorego systemu, w którym nie ma miejsca na odmienność i własny styl. Nie pasowali do obrazu, jaki panował w ich szkole, i praktycznie nic nie można było z tym zrobić. Życie polega na wyborach i niestety niektóre wybory niekoniecznie są dobre.

Jennifer Brown posiada bardzo lekki i przyjemny styl. Z ogromną szybkością dałam wciągnąć się w wir wydarzeń, doskonale rozumiejąc uczucia Valerie, która pogubiła się we własnej egzystencji. Dziewczyna w jednej chwili straciła wszystko – przyjaciół, ukochanego chłopaka, wyrozumiałych rodziców oraz samą siebie, nie potrafiąc wybaczyć sobie tego, że z jej inicjatywy powstała lista, która zniszczyła życie kilkunastu osobom. „Nienawiść" idealnie obrazuje uczucia bohaterów, pokazując, że oprócz śmierci prawdziwa tragedia może przynieść miesiące rehabilitacji i niespełnione marzenia. Cała lektura wydaje się być bardzo szczera i realna, dlatego też trudno niekiedy uwierzyć, że pani Brown pisząc ją wykazała się jedynie wyobraźnią. Spotkania Valerie z psychologiem czy też osobami, które skrzywdził Nick, są wręcz przerażające i pokazują jaki wpływ na wszystkich miała powstała tragedia. Warto również zauważyć, że Nick, szalony chłopak z bronią w ręku, również był ofiarą zaistniały zdarzeń, o czym większość ludzi zapomniała. Jennifer Brown wspaniale wykreowała bohaterów, nadając im charakter.

Polecam „Nienawiść", bowiem jest ta książka, która otwiera oczy na wiele spraw. Niekiedy nie zdajemy sobie sprawę z tego, że czynimy komuś krzywdę, z czasem doczekując się odwetu, który niesie za sobą zatrważające skutki. Jennifer Brown to pisarka, która doskonale odnalazła się w swojej lekturze, pokazując przede wszystkim prawdę na temat ludzkiej egzystencji. A prawda jest taka, że niekiedy nie możemy decydować o swoim życiu, będąc skazanym na wybory innych.