Nastoletnia Czarownica | Autor: Silver Ravenwolf

Wicca – najprościej wyjaśniając - to współczesna religia neopogańska, wywodząca się z praktyk z New Forest w Anglii oraz nawiązująca do kultu czarownic. Podobno czarostwo jest obecnie najszybciej rozwijającą się religią w USA i jak podają źródła, w Stanach Zjednoczonych znajduje się tyle samo czarownic, co pisarzy posiadających w swoim dorobku opublikowane prace. Jednak czarostwo to nie tylko domena mieszkańców USA, ponieważ równie mocno Wicca rozpowszechniona jest w Europie.

Do czego zmierzam, a do tego, że wcześniej czy później, owa religia może zainteresować młodego człowieka, który niekoniecznie będzie próbował poznać zasady wiary wikańskiej, co zaklęcia i magiczne rytuały, samo przez się nie jest to droga właściwa do zgłębienia tematu. Dlatego pomocną lekturą w tym zakresie może okazać się „Nastoletnia czarownica" autorstwa Silver Ravenwolf – czarownicy z rodowodem, sprawującej opiekę nad jedenastoma sabatami oraz autorki wielu publikacji na temat religii Wicca.

Książka jest bardzo ciekawie opracowana i wdzięcznie napisana. Autorka w sposób naturalny, chociaż może niekiedy zbyt pretensjonalny, przybliża istotne informacje z zakresu podstawowej teologii Wicca, czyli dostajemy skondensowane wiadomości począwszy od zasad wiary, tradycji wikańskiej, modlitw i magicznych kręgów, aż po rytuały, magię i uzdrawianie. Oprócz tego Wysoka Kapłanka Wicca obala mity na temat czarownic, i tak dowiadujemy się, że nie latają na miotłach, nie jedzą małych dzieci, nie praktykują czarnej magii, nie używają satanistycznych symboli, itd. Prawdziwe czarownice m.in. wierzą w Boga jako kosmiczną moc pozytywnej energii, idą za głosem rozsądku oraz wierzą, że moc jest proporcjonalna do mądrości. Tym samym, filmowy obraz czarownicy legnie w gruzach.

Wielkim atutem książki jest dodatek w formie pamiętnika nazwany „Tajemniczą Księgą Cieni" oraz umieszczony we wstępie rozdział dla rodziców, w którym autorka uspokaja opiekunów, tłumacząc, że w treści nie znajdują się niebezpieczne przesłania – to prawda, nie znajdują się, ale... w tematyce lektury zdarzają się instrukcje jak zachować się, kiedy rodzic wykazuje się brakiem tolerancji względem nowych zainteresowań religijnych swojej pociechy, uważam, że nie jest to dobre posunięcie, dlatego że moc kilku wcześniejszych zdań, w których podkreślana jest siła szczerości i rozmowy z rodzicami traci co nieco na wartości. Nie do końca przekonały mnie też opisane zaklęcia, skupiające się głównie na czarach dość trywialnych jak np. „Koniec szlabanu", „Zamknij buzię" czy „Słodkie sny i pluszowe zwierzaki", rozumiem, że takie zestawienie zaklęć ma zainteresować młodego czytelnika, jednak wskazuje to również na sztuczność i próbę przyciągnięcia uwagi nastolatków.

Pomimo tych kilku potknięć muszę przyznać, że czytając pracę Silver Ravenwolf miałam wrażenie, że bardzo rzetelnie podeszła do tematu, nie wyczułam bagatelizowania wikańskich teorii, ani lekceważenia czytelnika. Według mnie „Nastoletnia czarownica" to świetnie przygotowana graficznie interesująca pozycja, niemniej jednak dla niektórych dorosłych osób może okazać się zbyt kontrowersyjna jak na lekturę dla ich dziecka, dlatego zanim młody człowiek zacznie poważnie zabierać się do powyższej publikacji, warto wcześniej rzucić na nią okiem.

Silver RavenWolf to urodzona w 1956 roku matka czwórki dzieci, która znana jest z New age'owych książek i zainteresowania magią. Od trzynastego roku życia zafascynowana jest tą dziedziną, zna się na niej jak mało kto i w jej duchu wychowuje własne potomstwo. W 2012 roku na rynku polskim pojawiła się jej książka „Nastoletnia czarownica", dzięki wydawnictwu Illuminatio.

Książka ta skierowana jest do dojrzewającej młodzieży, która znajdzie tu wiele ciekawych informacji. Dowiadujemy się m.in. o tym dlaczego dawniej polowano na czarownice, jak one wyglądają w XXI wieku, czym się zajmują i od czego stronią. Okazuje się bowiem, że czarownica to nowoczesna kobieta, która żyje w zgodzie z naturą, sobą i innymi ludźmi, nie wyrządzając nikomu krzywdy. Mało tego jest ona odważna, pewna siebie, ale też uduchowiona. By stać się czarownicą wcale nie trzeba zakładać długich szat i kupować miotły by latać na sabaty – uprawianie magii wiąże się z paleniem świec, kadzideł, dobieraniem odpowiednich kolorów czy medytacją. Książka ma też obszerny rozdział poświęcony zaklęciom, które polegają na wizualizacjach, modlitwach, zabiegach technicznych i pozytywnym myśleniu.

Co daje ta książka młodemu czytelnikowi? Po pierwsze pewność, że są na tym świecie rzeczy równie dziwne jak on w okresie dorastania. Po drugie zapewnienie, że da się niektóre sprawy załatwić nie przemocą, lecz wiarą we własne możliwości. Oprócz tego młodzież znajdzie tu ciekawe informacje historyczny, polityczne a nawet psychologiczne. Autorka zadbała o to, by książka dawała przykład moralizatorski – czary są według niej dobrym pomysłem na dodanie sobie pewności, poznaniu zasad moralnych, życiu zgodnie z naturą i umocnieniem wiary religijnej. To ostatnie zdaje się często odrzucać, otwierając młodym ludziom oczy na działania kościoła względem czarownic, jednak daje też powody by zacząć wierzyć zgodnie z duchem New Age – wybierając to, co nam się w religii podoba, przyjmując coś nowego do starej doktryny, a nawet pozwala mieszać różne wyznania w jednym, unikalnym i nowym wierzeniu tylko dla nas – a potem silnie w to wierzyć.

Książka nie posiada rozdziałów związanych z możliwym niebezpieczeństwem płynącym z czarów - nie ma tu nic o wywoływaniu duchów, przemocy, grozie itd. Jest za to ostrzeżenie – czarownicą nie można zostać, gdy jest się złym człowiekiem, chce się swoje moce wykorzystać przeciwko innym ludziom, a nawet gdy bierze się narkotyki lub pije alkohol. To bardzo cenne rady, które pojawiając się w tej książce, mogą poprzeć to, co rodzice chcą przekazać pociechom, często nieskutecznie.

Jeśli chodzi o plusy to znalazłam ich tu wiele – po pierwsze dosłownie dwie strony poświęcone uspokojeniu rodziców, którzy mogliby być zaniepokojeni lekturą. Autorka podkreśla, że powstała ona by pokazać, że w każdym dziecku jest moc, nie zawsze taka jaką by chciało, że każde z nich jest indywiduum, niezwykłym i niepowtarzalnym i nie musi skazywać się na powielanie wzorców. Dodatkowo książka jest pięknie wydana – czcionka tytułowa rozdziałów przyciąga wzrok, w treści pełno jest historyjek, tabelek, rysunków i wykresów, co na pewno przypadnie do gustu czytelnikom. Oprócz tego trudne słowa zostały wyjaśnione przez tłumacza w formie przypisu, co pozwala na szybkie zrozumienie treści czytanego rozdziału. No i oczywiście piękne, bogate ramki obwieszczające nowy rozdział.

Minusy to przede wszystkim dialogi – nie z racji treści, a z racji opracowania. Nie zostały one często oddzielone od narracji, w jednej linijce potrafiły pojawić się aż dwie wypowiedzi różnych osób. Poza tym mało tu błędów redakcyjnych – literówek nie zauważyłam, interpunkcja jest niemal wzorcowa.

Pozycja ta na pewno przypadnie do gustu młodym czytelnikom. Pokazuje jak zachować niepowtarzalność, być oryginalnym i przetrwać trudny okres dojrzewania. Magia w tym wydaniu to nie tylko zaklęcia i rytuały, ale też powolny proces poznawania siebie i innych, rozumienia niektórych rzeczy i patrzenia na życie w innym świetle.

Moim zdaniem książka warta jest uwagi. Poleciłabym ją młodym, zagubionym czytelnikom jak też rodzicom, którzy mają problem z dotarciem do swoich zamkniętych dzieci. Oprócz pewności siebie wyniosą z lektury nowe zasady moralne, wiedzę, chęć odkrywania świata... Lektura interesująca, chociaż zdecydowanie mało znana w Polsce, tak jak temat, który podejmuje. Nie zrażajmy się jednak – okres dojrzewania to ciężki czas, może właśnie przeczytanie „Nastoletniej czarownicy" pozwoli młodym ludziom na oderwanie się od problemów, które ich trapią. A jeśli przy okazji coś z tego czytania wyniosą, tym lepiej.