Klejnot Medyny | Autor: Sherry Jones

"Klejnot Medyny" to książka opowiadająca o początkach islamu, wielkiej miłości Muhammada i jego najmłodszej żony Aiszy oraz pozycji kobiety w świecie religii.

Aisza jest postacią historyczną, dla wyznawców islamu jest symbolem zdrady i niewierności. W swojej książce Sherry Jones pokazuje tą niezwykłą kobietę w zupełnie innym świetle, jednak biorąc pod uwagę to, że o samej Aiszy pozostało niewiele wzmianek, książkę należy traktować jako fikcję literacką.

Gdy Aisza ma 6 lat rodzice podejmują decyzję o wydaniu jej za mąż. Dziewczynka na 2,5 roku zostaje zamknięta w pardzie, może odwiedzać ją tylko przyszły mąż. Dla żywiołowej dziewczynki, która marzyła o tym by zostać wojowniczką i wraz z Beduinami przemierzać pustynie jest to prawdziwa tortura.

Gdy dziewczynka kończy 9 lat odbywa się ceremonia zaślubin. Aisza nie jest zachwycona tym, że jej mężem ma zostać Muhammad, Prorok Allaha, który mógłby być jej dziadkiem. W głębi serce marzyła o Safuanie, przyjacielu z dzieciństwa, który wywoływał w niej emocje jakich żaden inny mężczyzna nie był w stanie wywołać. Mimo wszystko dziewczyna widzi w zaślubinach szansę na odzyskanie wolności i ucieczkę z domu rodziców. Jej rozpacz nie ma granic gdy dowiaduje się, że do domu męża przeniesie się dopiero wówczas gdy dostanie pierwszego krwawienia.

W końcu ten dzień nadchodzi, Aisza przeprowadza się do Proroka i rozpoczyna walkę z pozostałymi żonami, których z dnia na dzień jest coraz więcej. Mała Aisza wielokrotnie była świadkiem poniżania matki przez pierwszą zonę ojca, to właśnie wtedy obiecała sobie, że nigdy nie pozwoli innej kobiecie przejąć roli hatum (pierwszej żony).

Aisza to postać o niezwykle ciętym języku, który wielokrotnie przysporzył jej problemów. Obserwujemy jej bolesny proces dorastania, z małej pyskatej dziewczynki zazdrosnej o pozostałe żony Muhammada w dojrzałą kobietę, która potrafi panować nad emocjami i podejmować korzystne dla niej decyzje. Aisza była podobno ukochaną żoną Proroka, to z nią mężczyzna spędzał najwięcej czasu, zwierzał ze swoich problemów, zasięgał rady. Aisza okazała się pomysłowym strategiem, z marzeń by zostać wojowniczką nigdy nie wyrosła, obiecała sobie zawsze bronić ummy (wspólnoty religijnej) i za wszelką cenę chronić życie męża.

Muhammad zmarł w objęciach żony gdy ta miała 19 lat, został pochowany w jej pokoju, gdzie w późniejszym czasie wybudowano meczet.

Muhammad był dobrym mężem, jego żony cieszyły się swobodą o których dzisiejsze kobiety islamu mogą tylko pomarzyć. Mimo wszystko ich życie nie należało do najprostszych, ciągłe przepychanki w haremie i walka między sobą o to, która jest najważniejsza i która pierwsza powije Prorokowi potomka sprawiały, że ich swobody stawały się coraz mniejsze.

W świecie gdzie kobieta jest własnością mężczyzny, który decyduje o jej losie i sprowadzana jest jedynie do roli kury domowej, która ma dawać mężowi rozkosz i powić jak największą ilość dzieci płci męskiej życie z pewnością nie należy do najłatwiejszych.

Książka ma swoje lepsze i gorsze momenty. Opisy walk i taktyk politycznych nudziły. Aisza swoją podejrzliwością i zazdrością oraz niektórymi nieprzemyślanymi decyzjami denerwowała. Ale były też momenty gdy akcja porywała, gdy od książki ciężko było się oderwać i odłożyć ją choćby na chwilę.

"Klejnot Medyny" wywołuje skrajne emocje, bawi i wzrusza, wciąga i irytuje. Ciężko jest wyczuć granicę gdzie kończy się historia a gdzie zaczyna fikcja literacka. Postać Aiszy intryguje i wzbudza zainteresowanie.

Chciałabym kiedyś dowiedzieć się jaka naprawdę była ta niezwykła kobieta, która po dziś wzbudza w świecie islamu wiele kontrowersji.

"Posłuchaj opowieści o dawnych czasach i odległych krainach o świecie przepełnionym zapachem szafranu i róż. Posłuchaj opowieści o koczownikach wędrujących po piaskach pustyni, mieszkających w namiotach utkanych z wielbłądziej sierści, o karawanach załadowanych perskimi dywanami i wonnymi kadzidłami. Posłuchaj opowieści o kobietach, które noszą zwiewne szaty, czernią koholem oczy i malują henną na dłoniach misterne wzory, oraz o mężczyznach ceniących honor bardziej niż życie" s.7

Sherry Jones to amerykańska dziennikarka przez wiele lat współpracująca z „Newsweekiem". Interesuje się fotografiką, gra na pianinie i uwielbia gotować. W wieku czterdziestu lat przeczytała informacje na temat Aiszy bint Abi Bakr, która stała się inspiracją do napisania jej pierwszej powieści „Klejnot Medyny". Książka stała się bestselerem, a autorka wydała już kontynuację losów głównej bohaterki.

Aisza bint Abi Bakr, główna bohaterka powieści „Klejnot Medyny" urodziła się 613 roku. W wieku sześciu lat została zaręczona z prorokiem Muhammadem i zamknięta we własnym domu w celu zachowania czystości, aż do dnia ślubu. Nie mogła spotykać się z rówieśnikami i żadnymi osobami płci przeciwnej. Wyrosła na piękną kobietę o rudych włosach i przenikliwych zielonych oczach. Była również osobą o silnym charakterze, dlatego historycy uważają ją za osobę która miała duży wpływ w kwestiach politycznych i autorytet religijny. Za mąż została wydana gdy miała dziewięć lat, a mąż jej ponad 50. Nie była jedyną żoną Muhammada, jednak to ją kochał on i cenił najbardziej. Małżeństwo ich nie zawsze było usłane różami. Tak bywa i dziś, gdy spotykają się ze sobą osoby o silnych osobowościach, uparte i chcące postawić na swoim. Przede wszystkim Aisza była bardzo zazdrosna o pojawiające się w domu kolejne żony proroka, których w sumie miał dwanaście. Potrafiła zajść za skórę niejednej z żon jak i własnemu mężowi. Starała się udaremniać kolejne romanse męża. Na ich małżeństwo wpływ miały także zewnętrzne konflikty wśród wyznawców proroka. Największymi przeciwnikami nauk proroka o jednym Bogu stali się członkowie plemienia z którego on sam się wywodził – Kurajszytów.

W swojej książce „Klejnot Medyny" Sherry Jones opisuje historię miłości między Prorokiem Muhammada i jego najmłodszą żoną. Autorka skupia się również na tematyce islamu i życiu muzułmańskich kobiet. Mimo iż od czasów w jakich żyła Aisza, życie w krajach muzułmańskich nie za wiele się zmieniło. Wspaniale została przedstawiona przemiana tej małej dziewczynki w dorosłą kobietę. Nie miała przecież żadnych wzorców. Osoba której była podporządkowana - jej mąż, była dla niej autorytetem, jedynym mężczyzną jakiego znała i jemu była posłuszna. Tak została wychowana. Osobiście zastanawiałam się czy ona go kochała, czy po prostu był to wpływ kultury w jakiej została wychowana. Przecież była wychowywana na żonę proroka, którego czcił i słuchał każdy wyznawca islamu. Po drugie mąż początkowo traktował swoją młodziutką żonę jak żywą maskotkę haremu, patrzył jak bawi się lalkami w swoim pokoju. Dla mnie to takie trochę chore – dało skojarzenie z pedofilią. Ale to już każdy z nas kto przeczyta powieść będzie mógł sobie na to pytanie odpowiedzieć sam.

Autorka ma wspaniałe pióro, pisze lekko, zrozumiale i czyta się jej powieść wspaniale. Wręcz połknęłam książkę. Już dawno nie zdarzyło mi się by zarwać noc dla książki. Nie mogłam się od niej oderwać, tak bardzo chciałam dowiedzieć się co będzie dalej.

Nie kryje, że książka wywołała we mnie wiele emocji. Większość z nich jest związane z samą kulturą w krajach muzułmańskich. Planowane małżeństwa dla zysku materialnego, wydawanie za mąż dzieci i traktowanie kobiet jak własność mężczyzn jest dla mnie nie do pojęcia. No, ale są niestety jeszcze takie miejsca na Ziemi, gdzie takie procedery są normalne. I ja szary człowiek mogę tylko napisać, że mi się to nie podoba. Nie zmienimy wieloletniej kultury i zwyczajów tych krajów. Muszą sami zrozumieć i to chcieć zmienić, zmieniając przy tym swoją religię na bardziej uczłowieczoną.

Jeszcze chciałam zwrócić uwagę na fakt talentu autorki opisywania miejsc w których dzieje się akcja powieści. Jej opisy są tak trafne, że bez problemu przenosimy się w egzotyczne miejsca i odczuwamy panujący tam klimat. Takie powieści uwielbiam.

Podsumowując zapraszam do lektury „Klejnotu Medyny" nie tylko osobą interesującym się kulturą arabską. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie i przybliży Wam życie kobiet w innych krajach.

Mam nadzieję, że swoją opinią nikogo nie zraziłam, takie miałam przemyślenia po przeczytaniu tej świetnej książki.