Sprawy Inspektora Brauna Tom 1 Pruska Zagadka | Autor: Piotr Schmandt

Od samego początku byłam oczarowana okładką książki „Pruska zagadka", która wyszła spod pióra Piotra Schmandta. Nostalgiczna fotografia na tle starego papieru, na którego górze dostrzegamy delikatny zarys postury ludzi, drzew i budynku, potrafi zauroczyć i sprawić, że łatwo wyobrazić sobie, w jakich czasach będzie rozgrywana ta powieść. Sam autor, jak można dowiedzieć się z tylnej części okładki, jest z wykształcenia polonistą i teologiem, który uwielbiam czytać i podróżować samochodem. Interesuje się historią średniowiecza, XX wieku i zegarmistrzostwa, piłką nożną i polityką. Ceni sobie dobrą książkę oraz, przede wszystkim, kuchnią krajów byłej monarchii austro-węgierskiej. I właśnie do tego państwa nawiązywał w swojej książce.

Akcja „Pruskiej zagadki" rozgrywa się w Wejherowie na początku XX wieku. Mieszkańcy miasta są wstrząśnięci nagłym zaginięciem gimnazjalisty Johanna Wendersa, który cechował się niezwykłymi zdolnościami w dziedzinach humanistycznych. Po czterech dniach poszukiwań odnaleziono w rzece fragment męskiego torsu, a następnie inne części ciała, co sprawiło, że nikt nie miał wątpliwości, iż uczeń nie żyje. Wstrząsająca zbrodnia całkowicie zmieniła miejscową ludność, która dotychczas żyła spokojnie, nie myśląc o jakichkolwiek morderstwach. Sprawa śmierci chłopaka ma zostać wyjaśniona przez Ignaza Brauna – inspektora z Berlina, który jest jednym z najlepszych śledczych tamtejszego Wydziału Zabójstw. Policjant, który nie zwraca uwagi na wszelkie plotki i domysły, zabiera się do wykonania swojej pracy, przesłuchując Wejherowian, którzy wzajemnie obwiniają się o dokonania tego przestępstwa. Większość uznaje, że zbrodni dokonali Żydzi, jednak istnieje również możliwość, że gimnazjalista stracił życie z rąk rzeźnika, z którego córką spotykał się Johann. Rozwiązanie tej zagadki wcale nie jest prostym ani łatwym zadaniem...

„Pruska zagadka" otwiera serię kryminałów retro – Sprawy Inspektora Brauna – które rozgrywają się na terenach Wejherowa na początku XX wieku. Piotr Schmandt w swojej książce nawiązuje właśnie do tego miasta, przedstawiając jego urokliwe aspekty i z pewnego rodzaju gracją opisując wszelkie zabytki czy też wydarzenia, które miały wpływ na ówczesne funkcjonowanie miasta. Autor ciekawie przedstawia wszelkie wyprawy oczami bohaterów – razem z nimi możemy ujrzeć wnętrze sklepów czy też domów mieszczan, przy okazji widząc również świat z drugiej strony. Wejherowo, dzięki opisom pisarza, stało się niekiedy wręcz krainą wiecznej szczęśliwości, gdzie góruje natura, szum drzew i śpiew ptaków, ale też i zaludnione uliczki, na których nie brakuje intrygujących zdarzeń. Niewątpliwie, widać zamiłowanie Piotra Schmandta do tej miejscowości, która oczami żyjącego w XXI wieku czytelnika wydaje się być interesującym i wartym zwiedzenia miejscem. Samo Wejherowo żyje własnym życiem i tworzy atmosferę, w której wszystko ma swój własny punkt zaczepienia. Każdy z bohaterów cechuje się przywiązaniem do „małej ojczyzny", komponując się z jej niezwykłym klimatem. Przyznam, że nigdy dotąd nie spotkałam się z powieścią, w której tereny, na której rozgrywa się akcja, miałyby aż tak wiele do powiedzenia. Umiejscowienie akcji w czasach, kiedy szacunek i respekt miały jeszcze jakiekolwiek znaczenie, sprawiało, że od „Pruskiej zagadki" biła elegancja, połączona z nienagannym stylem. W tak urokliwym miejscu jak Wejherowo i w tak wyjątkowym wieku można odnaleźć wiele spokoju, ale tez i roztargnienia, prowadzącego do zbrodni, w której nie brakuje pytań oraz tajemnic.

Piotr Schmandt posiada styl, którego nie jest lekki, lecz nie należy również do ciężkich. Myślę, że tego typu delikatna hardość w jego piórze nadała tej powieści jeszcze jednego blasku, bowiem czytelnik na poważnie odbiera każde słowo, które widzi przed sobą, nie umiejąc pominąć chociażby najmniejszego faktu. Cała sprawa morderstwa została przedstawiona w bardzo dobry sposób, tak, że z łatwością można odnaleźć się w sytuacji. Śledztwo inspektora Brauna również mnie zauroczyło. Śledczy nie zakładał z góry żadnej hipotezy, stopniowo starając się znaleźć wszystkie elementy układanki. Sama jego postać – motywy działania, intrygująca postawa i skryte ciepło – powodowały, że od początku pałałam do niego nienagannym uczuciem. Autor potrafi budować napięcie oraz tworzyć niesamowite opisy, które całkowicie przenoszą nas do miejsc, w których znalazł się inspektor. Dialogi pomiędzy bohaterami również należą do wyjątkowych i wnoszą wiele do lektury. Podobał mi się również ogólny zarys tej historii i pomysł pana Schmandta na „Pruską zagadkę". Bohaterowie zostali wykreowani w sposób bardzo dobry, a ich styl bycia nieraz spowodował uśmiech na mojej twarzy. Zakończenie również należy do wyjątkowych, aczkolwiek satysfakcjonujących wartych przeczytania. Od samej powieści wyczuwa się pewnego rodzaju pozytywne wibracje, spowodowane niezwykłym klimatem tego utworu.

„Pruska zagadka" to wciągający kryminał, utrzymany w intrygującej atmosferze małego miasta. Książkę polecam miłośnikom wiecznych tajemnic i intryg, które powodują, że aż nie można odłożyć lektury, nie zaznając odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Niewątpliwie, powieść potrafi oczarować, co każdy musi zaznać na własnej skórze.