Rodzina Pompadauz Tom 1 Purkająca Świnia Z Obwisłym Brzuchem | Autor: Franziska Ghem

Przyznam szczerze, że „Purkająca świnia z obwisłym brzuchem" to mało zachęcający tytuł i ktoś może mieć wątpliwości, czy warto sięgać po tę pozycję. Ale byłam w zupełnym szoku, kiedy okazało się, że ciężko ją znaleźć na jakimkolwiek portalu książkowym, czy też w ogóle w sieci. A moim skromnym zdaniem ta książka bardzo zasługuje na to, żeby być obecna nie tylko w sieci, ale też na półkach młodych czytelników.

Franziska Gehm była mi do tej pory znana jako autorka młodzieżowego cyklu „Siostry wampirki" i to też jakoś nieszczególnie przekonywało mnie do sięgnięcia po tę pozycję. Co więc mnie w końcu przekonało? Sama nie wiem, po części zaintrygował mnie opis na okładce, po części fragmenty, które wyłapywałam przeglądając książkę. I powiem Wam, że naprawdę było warto, ponieważ jest to świetna książka!!

Rodzina Pompadauz wiedzie sobie spokojne życie prowadząc hotel Piękne Chwile. Akurat przyjmują nowych gości, państwa Papenritt wraz z córką, kiedy do hotelu wpada posterunkowy Knorpel z ostrzeżeniem o strasznej burzy, która nadciąga nad ich miasteczko Rippelpolde. I tak pewnego kwietniowego popołudnia 1912 roku, za sprawą burzy, cały hotel i wszyscy jego mieszkańcy przenoszą się o 99 lat w przyszłość. Mimo, że ciężko jest im się odnaleźć w innym stuleciu, postanawiają rozwiązać zagadkę swojej podróży w czasie i postarać się wrócić do domu. Oczywiście dorośli bywają nieporadni, więc rozwikłanie zagadki spadnie jak zwykle na dzieci. Na szczęście zaprzyjaźniają się one z Milfordem, który będzie bardzo pomocny przy rozwiązywaniu zagadki.

Dawno nie czytałam tak sympatycznej powieści skierowanej do młodego czytelnika. Napisana jest tak lekko i ciekawie, że wciąga i intryguje od pierwszych stron. Niewątpliwą zaletą powieści są bohaterowie, każdy z nich coś wnosi i każdy jest jedyny w swoim rodzaju. Ja najbardziej polubiłam Kasmirandę Pompadauz, córkę właściciela hotelu. Jej ulubioną rozrywką są dziwne eksperymenty i odgrywanie egzekucji poprzez ścinanie głowy. Od samego początku nie mogłam pozbyć się wrażenia, że przypomina mi ona Wednesday z „Rodziny Addamsów", dzięki czemu wzbudziła jeszcze większą sympatię.

Kasmirandzie pomagają Jonni „Piekielna Ręka", syn pokojówki, który uwielbia psocić i czasem robić na złość gościom hotelu. Jest jeszcze Melusine, córka państwa Papenritt, która sprawia wrażenie eterycznej panienki z dobrego domu, ale szybko udowodni, że przygoda jej nie straszna.

I jeszcze Milford, syn właściciela fabryki kiełbasy, którego dzieci poznają po przeniesieniu się w przyszłość. Będzie on bardzo pomocny, szczególnie, kiedy okaże się, że to właśnie w fabryce ukryte jest coś, co jest niezbędne, żeby umożliwić powrót do poprzedniego stulecia. Przy okazji, dzieci odkryją tajemnicę skrywaną przez ojca Milforda.
Są jeszcze dorośli, ale oni nie odgrywają tu wielkiej roli ;)
I oczywiście tytułowa purkająca świnia z obwisłym brzuchem. Jest to Ingeborg, cesarzowa Indii. Pan Pompadauz przywiózł ją z podróży po Azji i od tego czasu jest członkiem rodziny.

Czym wyróżnia się ta pozycja na tle innych tego typu? Na pewno lekkością, z jaką jest napisana, a to sprawia, że właściwie czyta się sama. Ponad to świetnym poczuciem humoru autorki, dzięki czemu uśmiech praktycznie nie schodzi z twarzy w trakcie czytania. Fabuła też jest interesująca, przygód nie zabraknie, są też świetne ilustracje, wykonane przez Franziskę Harvey. Mi było ciężko oderwać się od lektury, więc przypuszczam, że to samo będzie z grupą wiekową, do której faktycznie jest skierowana ta książka, czyli starsze dzieci i młodsza młodzież. Jeśli szukacie czegoś ciekawego i wyróżniającego się, żeby zainteresować swoje pociechy, to „Purkająca świnia z obwisłym brzuchem" będzie świetnym wyborem. Polecam gorąco i ogromnie cieszę się, że będą kolejne części przygód naszych przybyszów z przeszłości.

Zacznę od końca. Jeśli kochacie rezolutne opowieści o rozbrykanych dzieciakach, których wyobraźnia do psocenia nie zna granic, to koniecznie musicie przeczytać „Rodzinę Pompadauz" Franziski Gehm, pisarki oraz tłumaczki, autorki wielu książek dla dzieci i młodzieży w których specyficzny humor i oryginalne postacie zdobyły szerokie grono wielbicieli, do których od niedawna należę również ja.

Dlaczego ta książka jest taka wyjątkowa? i dlaczego koniecznie przeczytać?

Wyjątkowa jest dlatego, że pomimo nieodkrywczego pomysłu na fabułę - podróży w czasie - książka zachwyca oryginalnym wykonaniem, które jest banalnie proste, a jednocześnie urocze, szalenie zabawne i ... mroczne. Poza tym opowieść o zagubionym w czasie hotelu, którego mieszkańcy i obsługa to iście nieziemskie postacie, zapewnia doskonałą rozrywkę. Niejednokrotnie wybuchałam śmiechem, ale też z niepokojem oczekiwałam na rozwój wypadków.

Odpowiedź na drugie pytanie jest oczywiste, skoro dorosły czytelnik odnajduje radość z czytania tej sympatycznej powieści, to starsze dzieci i młodzież bezapelacyjnie pokochają tych unikatowych bohaterów, którzy oczarowują swoim zachowaniem oraz zabawnymi, ale bardzo trafnymi ocenami otaczającej ich rzeczywistości, a proszę mi wierzyć mają co komentować.

Otóż, August Pompadauz jest właścicielem stylowego hotelu Piękne Chwile. Sam hotel, jak również jego obsługa i mieszkańcy są wyjątkowi. Wśród całej masy dziwnych lokatorów jest też Kierkegaard – papuga superptak i co najważniejsze, cesarzowa Ingebork czyli świnia z obwisłym brzuchem. Zestaw niekonwencjonalnych postaci dopełnia Jonni „Piekielna Ręka", wierny kompan oraz niezawodny towarzysz makabrycznych zabaw wymyślanych przez córkę dyrektora Kasmirandę, fankę ścinania głów.

Rodzinka żyje sobie spokojnie w miasteczku Rippelpolde w roku 1912, niestety dziwna anomalia pogodowa sprawia, że hotel wraz z mieszkańcami przenosi się o 99 lat w przyszłość. Wszyscy są w szoku, rok 2011 jest dla nich koszmarem. Dyrektor ma ogromy problem, jak wyjaśnić zaistniałą sytuację i uspokoić nerwowe nastroje szczególnie, że wśród podróżników w czasie jest też posterunkowy Knorplu, tajemnicza madame Zaza oraz dystyngowana rodzinka z przeuroczą córeczką. Sytuacja wydaje się być patowa, wszystko się zmienia, kiedy dzieci poznają Milforda syna właściciela fabryki kiełbasy, wtedy to misja „powrót do przyszłości" zaczyna nabierać tempa.

Podróż w czasie to temat, który często przewija się w literaturze, nie jest on szczególnie oryginalny, ale o dziwo zawsze intryguje, co jak co, ale łamanie zasad czasu i przestrzeni niepokoi, ale też zachwyca i to się raczej szybko nie zmieni.

Pojawienie się w z wielkim hukiem rodzinki Pompadauz w roku 2011, która sprawnie funkcjonowała na początku XX wieku jest wydarzeniem wstrząsającym. Współczesność gorszy naszych bohaterów, zachwyca i przeraża, jednak powrót do domu jest dla nich zadaniem priorytetowym, przełamując swój strach ruszają w miasto, zaskakując okolicznych mieszkańców swoim strojem i postępowaniem. Kontrast pomiędzy teraźniejszością a przeszłością jest bardzo wyraźny, zderzenia tak dwóch różnych światów jest niesłychane, tym bardziej, że autorka ma niesamowite poczucie humoru i bawi czytelników ciekawą interpretacją wydarzeń, czarnym dowcipem oraz osobliwą kreacją postaci. Dodam jeszcze, że książkę zdobią pocieszne czarno-białe ilustracje autorstwa Franziski Harvey, które skutecznie umilają czas spędzony z lekturą.

Pierwszą część opowiadającą o przygodach rodziny Pompadauz czyta się doskonale, to zabawna i interesująca pozycja, która wywoła uśmiech i sprawi, że wraz z grupą przyjaciół zostaniemy odkrywcami i udamy się na poszukiwanie rzeczy nieistotnej, a jednocześnie tak ważnej dla Augusta Pompadauz. Zachęcam do poznania tej wyjątkowej książki.

Franziska Gehm to popularna niemiecka autorka książek dla dzieci.

Padauz − mieszkańcy hotelu Piękne Chwile przenoszą się o 99 lat w przyszłość. Kasmiranda Pompadauz, Jonni „Piekielna Ręka" i Melusine trzeba przyznać: są totalnie niedzisiejsi! Coś dziwnego się stało z ich rodzinnym miastem Rippelpolde. Dzieci poruszają się tu na deskach z kółkami i cały czas rozmawiają same ze sobą, mówiąc do małych skrzyneczek... Na szczęście poznają Milforda, syna właściciela fabryki kiełbasy. Okazuje się, że fabryka skrywa pewną tajemnicę, której rozwiązaniu towarzyszy nie tylko Milford ale i wrażliwa na zapachy cesarzowa Ingeborg, świnia z obwisłym brzuchem! (informacja ze strony wydawnictwa). Jak odnajdą się bohaterzy we współczesnym świecie? Czy wrócą do swoich czasów? I kto tak naprawdę jest odpowiedzialny za przeniesienie w czasie? Po odpowiedzi zapraszam do książki.

Co zrobić gdy nagle przeniesiesz się w czasie o 99 lat? Nie poznajesz miejsca, w którym się znajdujesz. Cały świat wygląda zupełnie inaczej. Ludzie przypominają postacie z kosmosu. Noszą dziwne rzeczy, jeżdżą dziwnymi sprzętami, rozmawiają przez pudełka. Jak poradzić sobie w takiej sytuacji? I czy jest możliwy powrót do swojego wieku? Bohaterzy książki postanawiają zrobić wszystko by wrócić do swojego świata Ich zagubienie i niezrozumienie otaczającej ich rzeczywistości prowadzi do wielu zabawnych sytuacji.

To książka pełna tajemnic i niespodzianek. Niecodzienni bohaterzy w zetknięciu ze współczesnym światem. To nie może okazać się nudne. Tym bardziej gdy postacie mają tak różne charaktery, a w dodatku towarzyszy im świnia. Jak na to zareagują mieszkańcy miasta? Tego już nie zdradzę. Powiem tylko, że mimo specyficznego zachowania i strojów znajdzie się ktoś kto będzie chciał im pomóc.

Autorce świetnie udało się oddać życie z początku XX w. Stroje, sposób zachowania i rozmowy - wszystko idealnie pasuje do tego okresu. Pisarka zadbała o najmniejsze szczegóły. Zresztą sam pomysł zmierzenia osób z zeszłego wieku ze współczesnym światem jest świetny. Autorce udało się pokazać taką sytuację i to w taki sposób, że wydaje się ona całkiem realna. To wielki plus tej książki.

Powieść została napisana prostym, ale interesującym językiem. Intrygująca grafika zachęca do czytania. Akcja toczy się wartko. Nikt nie będzie nudził się przy czytaniu. Wielkim plusem jest twarda okładka, dzięki której książka nie zniszczy się tak szybko. Zaletą dla młodego czytelnika może być też niewielka ilość stron.

Polecam powieść wszystkim młodym czytelnikom, którzy szukają lekkiej i zabawnej historii na wolne chwile. To idealna pozycja na długi jesienny i deszczowy wieczór, która nas rozbawi i pozwoli mile spędzić czas. Ja na pewno sięgnę po kolejne części tej serii.