Recepta Na Miłość | Autor: Barbara O'Neal

Książka pachnąca chlebem

Kochacie chleb? Ja nie wyobrażam sobie dnia bez choćby kromki. Świeżej, ciepłej, chrupiącej, najlepiej z masłem, które rozpływa się w ustach. Fantastyczny i niepowtarzalny smak. Smak, którego nie zastąpią najbardziej wyszukane potrawy.

Dlaczego o tym piszę? Ponieważ Ramona, bohaterka książki Barbary O'Neal „Recepta na miłość", to kobieta prowadząca własny biznes, którego podstawą jest chleb. W swojej piekarni Ramona sprzedaje chleb, w najróżniejszych odmianach i najróżniejszych gatunków, a praca ta jest dla niej czymś w rodzaju misji, która pozwala jej uciec od problemów z jakimi boryka się kobieta. Niestety chleb jest nie tylko źródłem relaksu, ale i źródłem problemów, bowiem jej piekarnia stoi na skraju bankructwa. Choć pieniądze, to nie jedyny jej problem, a może nawet i najmniejszy.

Po pierwsze, musi zaopiekować się pasierbicą swojej córki Sofii. Dziewczynka trafia do jej domu po tym, jak jej ojciec – żołnierz zostaje poparzony podczas wykonywania misji, a matka – narkomanka, trafia do ośrodka odwykowego. Po drugie, musi dać wsparcie ciężarnej Sofii, która opiekuje się ciężko okaleczonym mężem, walczącym o życie. Po trzecie, zmaga się z własną rodziną, z którą skonfliktowała się z powodu porzucenia biznesu rodzinnego na rzecz własnego, a także z powodu wczesnego macierzyństwa (matką została w wieku 15 lat). Po piąte zakochuje się w mężczyźnie, którego poznała jako ciężarna jeszcze nastolatka, a z którym właśnie odnowiła znajomość.

Tym i innym problemom Ramona stawia śmiało czoła, piekąc przy okazji chleb. I dzięki temu książka „Recepta na miłość" roztacza wokół siebie aromatyczny zapach i wzmaga czytelniczy apetyt.

Jeśli myślicie teraz, że jest to książka przygnębiająca, znaczy to, że wyciągnęliście błędne wnioski. To książka tchnąca optymizmem, pachnąca nie tylko chlebem, ale i domową atmosferą. Sprawia to główna bohaterka, czerpiąca z życia garściami i chlebowy zakwas, który stał się w domu Ramony pełnoprawnym członkiem rodziny. „Recepta na miłość" zaskoczy was nie tylko panującą tu swojską i przytulną atmosferą. Znajdziecie w niej najprawdziwsze receptury. Na co? Na chleby i na słodkie co nieco, uprzyjemniające życie. Obok strawy duchowej, otrzymamy przepisy na ucztę dla ciała. Nauczycie się też na przykładzie postępowania z zakwasem, że podobnie obchodzić należy się z człowiekiem. Bo zakwas jest jak człowiek i relacje międzyludzkie. Im bardziej o niego dbamy, tym lepszy chleb otrzymamy. Im większa nasza troska i zainteresowanie drugim człowiekiem, tym lepsze są nasze wzajemne relacje.

Książka Barbary O'Neal porusza rozmaite problemy od wczesnego macierzyństwa, poprzez trudne relacje między córką a matką. Mówi o miłości, oddaniu, lojalności i wsparciu, byciu ze sobą na dobre i złe, pomimo wszystko. To również powieść o wybaczaniu i stawaniu się lepszym.

Plus historia miłosna, choć z pełną świadomością omijam ten wątek, który dla mnie jest zbyt ckliwy i irytujący. I zbyt przesadzony. Ale spodoba się na pewno czytelniczkom kochającym historie miłosne.

Pomijając jednak ów szkopuł, książkę polecam wszystkim paniom, które znajdą w powieści Barbary O'Neal odskocznię od codziennych obowiązków.

Los różnie nami kieruje. Życie niektórych jest usłane różami - żadnego pecha, żadnych tragedii czy niepowodzeń, podczas gdy inni co chwilę zmagają się z kłodami rzucanymi im pod nogi i z otaczającymi ich niesprawiedliwościami świata. Jednak każdy z nas ma receptę na szczęście. Dla jednego taką receptą jest popołudnie z rodziną i przyjaciółmi, w czasie którego czują się najszczęśliwszymi osobami na świecie. Jeszcze innemu szczęście dają pieniądze i luksus. Ale recepta na miłość (jeśli ma być skuteczna) dla wszystkich jest taka sama:

Recepta na miłość: Kilogram cierpliwości, duża łyżka poczucia humoru, serdeczność i otwartość - według uznania; dosłodzić do smaku. Ilość porcji: Bez obaw, wystarczy dla wszystkich!

Ramona jest czterdziestoletnią kobietą, która pasjonuje się wypiekaniem chleba. Ma własną piekarnię, która właśnie przechodzi trudny okres, co przysparza bohaterce kłopotów. A gdyby tego było mało, jej zięć Oscar zostaje ciężko ranny. Ciężarna córka Ramony jedzie do męża, na głowie matki zostawiając córkę mężczyzny z poprzedniego małżeństwa - trzynastoletnią Katie. Czy kobieta jeszcze pamięta, jak to jest zajmować się dzieckiem? Przecież będąc niewiele starszą od Katie sama zaszła w ciążę! Czy odnajdzie wspólny język ze zbuntowaną nastolatką, pragnącą bezpiecznego domu?

Recepta na miłość to ciepła powieść, która otuli nas delikatnym zapachem świeżego chleba i upalnego lata. Ogrzeje nas miłością i sympatią, której zdecydowanie tu nie brakuje. Barbarze O'Neal udało się stworzyć naprawdę piękną historię, w której życie bohaterów nie jest usłane różami.

Główna bohaterka jest naprawdę ciepłą i przesympatyczną kobietą, która nie ma łatwego życia. Odkąd w wieku piętnastu lat zaszła w ciążę, ma cały czas pod górkę. Owszem, zdarzają się chwile szczęścia, jednak nieudane małżeństwo i brak wsparcia w rodzinie cały czas dają się Ramonie we znaki. Ciężko poparzony zięć, do którego poleciała córka w końcówce ciąży wcale nie napawają życia kobiety optymizmem. Jej światełkiem w tunelu jest Katie, która dostarcza bohaterce nieco radości. To dzięki niej Ramona spotyka Jonaha - swoją prawdziwą miłość, którą poznała będąc w czasie ciąży u ciotki. Żaden inny mężczyzna nie wzbudził w niej takiego przypływu uczuć, jak właśnie okaleczony Jonah. Jednak czy mając jedno nieudane małżeństwo i romans na koncie, warto inwestować w kolejne uczucie? Czy nie skończy się ono porażką, jak poprzednie?

Można żyć w blasku księżyca i nie wiedzieć nawet, że gdzieś świeci słońce. Ale kiedy już się je odkryje, jak można zadowolić się nocą?

Ramona, tak jak i wszyscy inni bohaterowie tej książki, od razu wzbudziła moją sympatię. Kobieta w kwiecie wieku, aczkolwiek z tak wielkim bagażem doświadczeń. Czy może ją jeszcze w życiu spotkać coś dobrego? A i owszem, może. Kiedy ponownie spotyka Jonaha, odradza się w niej dawne uczucie. przed którym wzbrania się rękami i nogami. Ale czy można obronić się przed prawdziwą miłością? Nie można, więc i Ramona w końcu ulega.

A dlaczego tak bardzo rozpisuję się o głównej bohaterce? Bo jest ona prawdziwą esencją tej książki. To jej historia, niekiedy przeplatana losami Sophii i Katie, i to ona gra tu główne skrzypce. I uważam, że jest to jedna z najlepiej wykreowanych bohaterek, jakie dotąd spotkałam. Wręcz idealna do tej historii.

A o czym jest sama książka? O miłości i nienawiści, szczęściu i poczuciu samotności - o prawdziwym życiu. Dlatego też, jeśli jesteś nieszczęśliwa czy szczęśliwa, samotna czy w udanym związku - powinnaś tę książkę przeczytać. Może właśnie dzięki historii Ramony odnajdziesz to, co dawno zgubiłaś. Może odnajdziesz samą siebie. Może ta bohaterka Cię zainspiruje, może zostanie najlepszą przyjaciółką.

Nie chciałam tej książki kończyć. Ma ponad pięćset stron, ale dla mnie to za mało. Cały czas mam nadzieję, że jej objętość magicznie się pomnoży, a mnie dane będzie dalej śledzić losy Ramony i jej rodziny. Polecam serdecznie na upalne lata pachnące bzem, jak i mroźne zimowe wieczory z ulubioną herbatą. Odwiedźcie piekarnię Ramony i zachłyśnijcie się, ciężkim od zapachu bzu, powietrzem w jej ogrodzie.