Kasika Mowka | Autor: Katarzyna T. Nowak

Na tę książeczkę czaiłam się już od jakiegoś czasu, aż w końcu dostrzegłam na półce bibliotecznej, że ktoś wreszcie ją oddał i czym prędzej złapałam w swoje ręce. To jedna z tych tak zwanych "godzinnych" książeczek, które otwieramy i zamykamy tylko raz. Niecałe 120 stron, w dodatku wydanie ma fajną, sporą czcionkę, która zdecydowanie nie męczy wzroku.

Często po tak krótkich książkach mam wrażenie niedosytu. Wydaje mi się, że autorzy nie wyczerpali tematu, że można było coś więcej dodać. W przypadku "Kasiki Mowki" nie mam w ogóle takiego odczucia. Wręcz przeciwnie. Katarzyna T. Nowak w sposób oszczędny i paradoksalnie bogaty oddała całą sytuację głównej bohaterki. Powiedziała dokładnie tyle, ile powinno było się powiedzieć.

Kasika Mowka to mała dziewczynka wychowywana tylko przez babcię. Już w wieku 3 lat dziewczynka czyta i pisze, 7 lat później robi maturę. W czasie swojego krótkiego jeszcze życia zapisuje grube zeszyty opowiadaniami, powieściami, cytatami. Babcia jest z niej dumna. To właśnie ona przygotowała Kasikę do takiego życia. Udostępniła dziecku bibliotekę, odcięła je od rówieśników i stworzyła dziewczynce dzieciństwo pod kloszem. Kasika zna definicje z encyklopedii większości rzeczy, a nie potrafi zawiązać swoich butów. Przeczytała wszystkie książki, a nie potrafi ukroić kromki chleba.

Najsmutniejsze w tej książce jest to, że Kasika pragnie tej zwykłej normalności. Sama, po kryjomu uczy się wiązać sznurówki, pragnie kontaktu z rówieśnikami. Niestety w pewnym momencie jest już za późno, żeby Kasika potrafiła normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Dziewczynka staje się oschła, bezwzględna, podła. Nie szanuje innych ludzi, w tym także swojej babci. Za nadopiekuńczość, którą serwowała jej babcia, ta odpłaca nienawiścią.

Doskonała książka dla tych ludzi, którzy próbują ze swoich dzieci zrobić geniuszy, odciąć od zła tego świata, zabezpieczyć kloszem. Ta książeczka pokazuje jak bardzo trzeba wyważać swoje zachowania, szukać złotego środka w wychowaniu, pobudzać i inspirować do nauki, ale pozwalać też na normalne, zwykłe dzieciństwo.