Kroniki Tempusu Tom 1 Królowa Musi Umrzeć | Autor: K.A.S. Quinn

"Królowa musi umrzeć, a z nią umrze nierówność wśród ludzi"

Katie Berger-Jones-Burg jest dziewczynką z Nowego Jorku. Mieszka w modnym apartamencie wraz z swoją matką Mimi oraz pomocą domową Dolores. Mimi, jako była gwiazda popu wolałaby być odbierana bardziej, jako koleżanka dorastającej córki, niż jej matka. Wieloczłonowe nazwisko dziewczynki jest wynikiem kochliwości jej matki. W momencie, w którym poznajemy Katie, Mimi aktualnie uciekła z nowym, przyszłym mężem. Nic dziwnego, że Katie czuje się w swoim życiu samotna i woli ukrywać się pod łóżkiem z książką, niż prowadzić aktywne życie towarzyskie, jak życzyłaby sobie tego Mimi. Podczas czytania listów jednej z córek Królowej Wiktorii, dziewczynka zasypia i budzi się pod kanapą w pałacu Buckingham gdzie odnajduje ją Alicja - autorka czytanych przez nią listów. Młoda księżniczka szybko zaprzyjaźnia się z Katie, a później do ich grona dołącza również syn nadwornego lekarza - James. Trójka przyjaciół podczas prób odesłania dziewczynki do jej czasów, odkrywa plany zabicia Królowej. Trójka dzieci musi zmierzyć się nie tylko z odesłaniem Katie, udaremnieniem zamachu, ale także umiejętnie omijać niebezpieczne istoty, o których istnieniu nie zdawali sobie wcześniej sprawy. Wiktoriańska Anglia, czy współczesny Nowy Jork - które z nich będzie domem dla Katie?

Trójka głównych bohaterów jest sympatyczna, aczkolwiek w moim odczuciu odrobinę zbyt wyidealizowana, aby nie powiedzieć nuda i nijaka. Żadne z nich nie ma wad, ponieważ za wady nie mogę uznać nieśmiałości, samotności, czy skrytości. Tak więc mamy trójkę dzieci, które cierpią z niedostatków miłości macierzyńskiej, ale za to posiadają całą gamę pozytywnych cech, takich jak odwaga, błyskotliwy umysł, lojalność itp. Postacie drugoplanowe były z kolei dobre lub złe, a nie było niczego pośrodku. Jedynym bohaterem, którego pobudki nie były do końca dla nas zrozumiałe był Bernard DuQuelle i dlatego to właśnie on został moją ulubioną postacią. Zbyt dużej konkurencji nie miał...

Fascynują mnie książki, które są mieszanką faktów i fikcji. K.A.S. Quinn w swojej powieści "Królowa musi umrzeć" bardzo sprawnie miesza historie i wyobraźnie, a takie połączenie z pewnością zachęci czytelników do poszerzania swojej wiedzy o tak ciekawych czasach, jakim z pewnością jest Wiktoriańska Anglia. Od strony technicznej książka jest znakomita. Na korzyść wpływa wyjaśnienie każdego obcojęzycznego słówka. Zawsze doceniam dbanie o czytelnika, dlatego też kolejnym plusem jest tutaj słowo końcowe od autorki, w którym pokrótce wyjaśnia, które elementy jej historii są prawdziwe z historycznego punktu widzenia, a które dodała od siebie.

Zakończenie książki mnie z początku rozczarowało, jednak szybko stwierdziłam, że jest ono idealne, ponieważ zarówno mnie zaskoczyło, jak i zmusza do przeczytania kontynuacji. Wiecie już, że ją przeczytam, jednak czy zarekomenduje pierwszą część wam? "Królowa musi umrzeć" ma jedynie dwie wady: wyżej wspomnieni bohaterowie oraz język, który nie do końca pasuje do opisywanych czasów. Na te wady jednak przypada o wiele więcej zalet, jak przykładowo interesująca fabuła, wykreowany świat, dbałość o detale oraz mogę was zapewnić, że lektura jest przyjemna. Dlatego tak, polecam wam ją!

Katie jest normalnym amerykańskim dzieckiem. Dom, mama, gosposia, nauka, szkoła. Jednak by oderwać się od rzeczywistości czyta książki. Wszystkie. Powieści, listy, poradniki, naukowe. Interesuje ją świat i nauka. Pewnego dnia niepostrzeżenie przenosi się do pałacu Buckingham za czasów panowania królowej Wiktorii. Nie wiedząc, jak i dlaczego się tam znalazła poznaje jedną z księżniczek. Razem ze swoimi nowymi przyjaciółmi musi odkryć prawdę i odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Jakim sposobem i z jakiego powodu się tam znalazła? Kim są zamachowcy, którzy krążą po tajnych przejściach pałacu? Kim są kolejni podróżnicy w czasie i ilu ich jest? Jakie zadanie zostało przydzielone Katie? I najważniejsze... jak może wrócić do domu?
K.A.S. Quinn, a właściwie Kimberly Quinn to amerykańska dziennikarka, wydawca „Spectatora". Pisała do takiej gazety, jak „The Times". Razem z mężem, Stephenem Quinnem dyrektorem wydawniczym „Vogue'a" i dwójką dzieci mieszka w Londynie. Wieczorem, po zgaszeniu światła, lubi czytać przy latarce książki dla dzieci.

Bohaterowie są naprawdę wyraziści i ukazują inne cechy osobowości, a także inne zachowania związane z kulturą i z wiekiem, choć są dopiero dziećmi. Dzięki temu można się dowiedzieć, jakie zachowanie panowało na dworze królowej Wiktorii, a i nawet znaleźć można krótką wzmiankę o zachowaniu na dworach innych władców. W sposób prosty i przyjemny można dowiedzieć się, co nieco o bardzo interesujących czasach w historii Londynu i życiu jednej z księżniczek.

Szkoda, że wątek wszystkich podróżników w czasie nie został bardziej rozbudowany. Informacje są jedynie ogólnikowe, a z chęcią zapoznałabym się z dokładniejszymi. Dlaczego oni, jakie mają dokładnie zadanie, co z tym zrobią. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach zostanie to przedstawione bardziej szczegółowo. Za to ciekawie opowiedziana została historia innych ludzi, którą znajdziemy dopiero na końcu książki, więc nie chcę zdradzać, o co dokładnie chodzi. Pomysł jest naprawdę ciekawy i tutaj także jestem ciekawa, jak on się rozwinie w kontynuacjach.

Piękna, magiczna okładka z pewnością zauroczy nie jednego czytelnika – tego starszego i tego młodszego. Wydanie jest niezwykle estetyczne, czcionka jest duża, więc czyta się ją naprawdę dobrze. Twarda oprawa sprawia, że książka się tak szybko nie zniszczy. Już nie mogę się doczekać kolejnych pięknych okładek do tej serii, bo z tego, co zdążyłam zauważyć polska wersja jest chyba najbardziej magiczna i najbardziej przykuwająca wzrok. Zaś sama historia jest napisana łatwym w odbiorze językiem, więc czyta się ją naprawdę szybko.

„Kroniki Tempusu: Królowa musi umrzeć" to książka wręcz stworzona dla trochę starszych dzieci i młodszej młodzieży. Starsi, jeśli nie będą wymagać od niej zbyt wiele również będą się przy niej dobrze bawić. Jest za to opowieść o sile przyjaźni, zrozumieniu rodzicielskiej miłości, lojalności, a co najważniejsze o życiu w wiktoriańskiej Anglii. Może nie czuć tak dobrze tego klimatu, nie ma tego specyficznego języka, ale jak dla dzieci w sam raz. Młodsza młodzież powinna być zachwycona perspektywą podróży w czasie, spotkaniem się z księżniczkami, książętami, a także z samą królową Wiktorią. Dzięki tej pozycji mogą, co nieco dowiedzieć się o życiu, obyczajach i rodzinie królewskiej za czasów panowania królowej Wiktorii, a sama autorka tłumaczy na końcu, co jest prawdą, a co literacką fikcją. W przygotowaniu jest już drugi tom przygód Katie „Królowa na wojnie" i z wielką chęcią się z nim zapoznam.