Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Jutro 2. W Pułapce Nocy

Kup Taniej - Promocja

Additional Info


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 1 votes
Akcja: 100% - 1 votes
Wątki: 100% - 1 votes
Postacie: 100% - 1 votes
Styl: 100% - 1 votes
Klimat: 100% - 1 votes
Okładka: 100% - 1 votes
Polecam: 100% - 1 votes

Polecam:


Podziel się!

Jutro 2. W Pułapce Nocy | Autor: John Marsden

Wybierz opinię:

Natkawes

Pomyślcie sobie, że zostawiacie rodzinę i jedziecie z przyjaciółmi na wakacje. Wracacie i okazuje się, że nikogo nie ma. Cisza... Chcąc dowiedzieć się prawdy wyruszacie na poszukiwania swoich bliskich. Pragniecie odkryć co tak naprawdę stało się w rodzinnym miasteczku. Okazuje się, że wybuchła wojna. W każdej chwili możecie umrzeć. Jak poradzicie sobie w takim świecie?

 

„Jutro 2. W pułapce nocy" to kontynuacja „Jutra". Czekałam na nią z niecierpliwością. Pierwsza część pozostawiła mnie z wieloma pytaniami. Byłam ciekawa jak potoczą się dalsze losy bohaterów.

 

Po raz kolejny czytamy książkę z punktu widzenia Ellie. Bohaterowie nie wiedzą co się stało z dwójką najlepszych przyjaciół. Czy przeżyli spotkanie z wojskiem? Dowiadują się z radia, że świat pogodził się z inwazją. Tyle, że grupa przyjaciół nie poddaje się. Chcą odbić Corrie i Kevina. Czy uda im się zrealizować ten niebezpieczny plan? Grupa nastolatków po raz kolejny wykazuje się niezwykłą odwagą.

 

„(...) zdałem sobie sprawę, o co chodzi z tą całą odwagą. Ona jest w naszych głowach. Nie rodzimy się z nią, nie uczymy się jej w szkole, nie czerpiemy jej z książek. To sposób myślenia, i tyle. To coś, w czym ćwiczymy umysł. (...) Odwaga to wybór, którego dokonujemy."

 

Po przeczytaniu książki jestem pełna wrażeń. Tym razem autor wprowadził więcej drastycznych scen. Bohaterowie stali się niezależni i dokonują czynów, które przeraziłyby niejednego dorosłego. Każdy z nich przeżywa to, co spotyka ludzi. Popadają w coraz gorszy stan psychiczny. Zmieniają się wewnętrznie przez coraz częściej pojawiają się kłótnie. Tracą rozsądek i stają się tak odważni, że przerażają samych siebie. Popełniają czyny od których zależy życie całej grupy. Wystarczy jeden błąd, a mogą wszyscy zginąć.
Autor wprowadza czytelnika w stan, który nie pozwala oderwać się od książki. Trzyma w napięciu do ostatniej strony. Po raz kolejny dostrzegamy jak ludzie dostosowują się do panujących warunków. Wcześniej bohaterowie byli jedynie dzieciakami, teraz są mordercami, którzy walczą o wolność.
„Często najdrobniejsze zadania okazują się tymi, które najtrudniej wykonać."

 

Książka jest pozycją obowiązkową dla tych, którzy sięgnęli już po pierwszą część. Osoby, które jeszcze nie zapoznały się z tą serią, gorąco zachęcam. Nie jest to tylko książka dla młodzieży, ale i starszych czytelników. Myślę, że każdego zainteresują losy bohaterów.

Zaczytana Mery

Po przeczytaniu książki Jutro. Nie ma już żadnych zasad Johna Marsdena będącej początkiem siedmiotomowego cyklu wiedziałam, że gdy tylko pojawi się kontynuacja sięgnę po kolejny tom przygód Ellie i jej przyjaciół. Kiedy więc w moje ręce wpadła książka Jutro 2. W pułapce nocy nie zastanawiając się długo gdyż moja ciekawość na to nie pozwala zagłębiłam się w jej treści.

 

W Jutro 2 poznajemy dalsze losy grupki przyjaciół, którzy jako nieliczni uniknęli pojmania i osadzenia w niewoli przez wrogie wojska, które napadły na ich kraj. Ukrywając się w kotlinie zwanej Piekłem próbują odnaleźć się w całkowicie nowej rzeczywistości, stworzyć swój własny świat, w którym będą bezpieczni. Jednak po jednej udanych z akcji ataku, w której zostaje wysadzony most okazuje się, iż Corrie zostaje postrzelona. Jedynym sposobem, aby uratować jej życie jest jak najszybsze dowiezienie rannej do szpitala. Kevin postanawia za wszelką cenę pomóc koleżance, świadomie oddając się w ręce wroga.

 

Z radia napływają do nich wiadomości wskazujące jeden niezaprzeczalny fakt, iż świat oswoił się już z inwazją i zaczyna żyć własnymi problemami. Nasi bohaterowie nie mają zamiaru się jednak tak łatwo poddać. Pomimo braku wieści o losie Corrie i Kevina postanawiają odbić ich z rąk wroga. Czy uda im się zrealizować tan niebezpieczny plan? Jak potoczą się ich losy? Co przyniesie im jutro? Przyszłości nikt nie jest w stanie przewidzieć gdyż: „Przyszłość jest... sam nie wiem, jaka jest przyszłość. To czysta kartka papieru, na której rysujemy kraski, ale czasami osuwa nam się ręka i kreski nie wychodzą tak, jakbyśmy chcieli."*

 

John Marsden i tym razem mnie nie zawiódł. Lektura pochłonęła mnie bez reszty. Dużo napięcia i nieprzewidywalnych zwrotów akcji. Bardzo realistyczni bohaterowie żyjący w ciągłym napięciu, popełniający czyny, na które nie zdobyłby się niejeden dorosły. Stają twarzą w twarz ze śmiercią. Nawet najmniejszy błąd może kosztować ich życie. Za wszelką cenę chcą odzyskać to, co utracili i nie zawahają się nawet zabić.

 

„Wojna to bicz boży, a mimo to uczyniła nas mądrzejszymi. Walcząc o wolność, jesteśmy wolni". **

 

Gorąco polecam!
* s.86.
** s.216.

Sihhinne

Wojna. To coś, przed czym większość społeczeństwa ucieka. Ale zawsze znajdzie się ktoś, kto taką wojnę rozpocznie. Hitler, Stalin. A teraz Australia została najechana.. Tylko przez kogo? Nie wiem. Ale mam nadzieję, że John Marsden w końcu zdradzi tożsamość najeźdźców. W drugiej części bestsellerowej Seri ,,Jutro" - ,,Jutro 2. W pułapce nocy" historia się coraz bardziej rozwija.

 

Mam na imię Ellie. Coś wam opowiem. To były nasze najlepsze wakacje. Ale po powrocie zastaliśmy coś, co na zawsze zmieniło nasze życie. Jeszcze nigdy nie mieliśmy takich kłopotów. Na początku było nas ośmioro, teraz została szóstka. Nie wiemy, co się dzieje z dwójką naszych najlepszych przyjaciół. Umieramy ze strachu i bardzo za nimi tęsknimy. I dlatego, chociaż to niebezpieczne, a nasz plan nie jest idealny, spróbujemy ich odbić, nawet jeśli nie mamy pojęcia, co przyniesie jutro. A ja? Chyba się zakochałam. Nie wiem, czy to najlepszy czas na takie rzeczy.

 

Pierwsza część Seri mnie zachwyciła, i ze zniecierpliwieniem czekałam na część następną. Miałam nadzieję, że będzie lepsza, o wiele lepsza. Ale nie była. Autor za bardzo skupił się na Ellie i Lee, a wprowadził za mało wydarzeń. Roztrząsania Ellie mógł zastąpić wysadzeniem czegoś. Było by ciekawiej, ponieważ ,,Jutro 2" ma za dużo wątków romansowych.

 

Ale, tylko to mnie zdenerwowało. Więcej wad się nie dopatrzyłam. Akcja się rozkręca, teraz bohaterowie biorą udział w prawdziwej wojnie. Przyłączają się do grupy partyzantów, którzy udają, że coś robią, którzy udają, że walczą o swoją ojczyznę. W powieści nie zabrakło pomysłów Homera, czyli jak spowodować ogromny wybuch rozkręcając gaz i podłączając toster? Wykonanie mnie zaskoczyło, ale przyniosło oczekiwany skutek- kilka domów zrównało się z ziemią.

 

Zastanawia mnie co autor wymyślił w następnych częściach. Może być tak, że do trzeciej będzie ciekawie, a reszta okaże się być pisana na siłę, dla pieniędzy. Jak już pisałam w poprzedniej recenzji, na wydanie ,,Jutra 2" w Polsce musieliśmy czekać 17 lat. Ale było warto. Warto dla pierwszej części, i na dobrą sprawę, dla drugiej.

 

Lee mnie irytował. W pierwszej części go lubiłam, ale w drugiej zmienił się, i jak dla mnie, za bardzo męczył Ellie. Ellie często rozważała różne kwestie, stała się mniej gwałtowna. Ale i tak najbardziej lubię Homera. Jest inteligentny i pomysłowy. Szkoda, że jego związek z Fi nie wypalił. Szkoda mi także Corrie i Kevina, tego jak skończyli. Ale sądzę, że uda się ich uratować.

 

Podsumowując, część druga jest słabsza od części pierwszej. Wydarzenia nie były ogromnym zaskoczeniem, autor za bardzo skupił się na wątku romansowym pomiędzy Ellie i Lee. A co z Homerem i Fi? Ale jestem zadowolona, że bohaterowie nadal walczą. Że nie siadają na ziemi i nie zbijają bąków. Walczą. Są odważni. O odwagę ciężko w dzisiejszym świecie, prawda? Polecam fanom serii, a osobom, które jeszcze nie dobrały się do ,,Jutra" mówię: grzechem by było nie przeczytać. Stawiam 5/6, bo spodziewałam się czegoś więcej, i czekam na następną część ,,Jutro 3." Premiera już 22 września!

Leanne

Opis Wydawcy:
Mam na imię Ellie. Coś wam opowiem. To były nasze najlepsze wakacje. Ale po powrocie zastaliśmy coś, co na zawsze zmieniło nasze życie. Jeszcze nigdy nie mieliśmy takich kłopotów. Na początku było nas ośmioro, teraz została szóstka. Nie wiemy, co się dzieje z dwójką naszych najlepszych przyjaciół. Umieramy ze strachu i bardzo za nimi tęsknimy. I dlatego, chociaż to niebezpieczne, a nasz plan nie jest idealny, spróbujemy ich odbić, nawet jeśli nie mamy pojęcia co przyniesie jutro.
A ja? Chyba się zakochałam. Nie wiem, czy to najlepszy czas na takie rzeczy.

 

Światło splecione z mrokiem.

 

Uczciwie przyznam, że jestem nadal pod ogromnym wrażeniem tej książki i zdaję sobie sprawę z tego, że ta recenzja znacznie odbiega od ideału, ale cóż.

 

Seria "Jutro", autorstwa Johna Mardsena, została obwołana bestsellerem i jest jedną z najbardziej rozchwytywanych i popularnych serii, na świecie. Zawsze zaznaczam, co zresztą jest zgodne z prawdą, że statut bestsellera, niekoniecznie decyduje o rzekomym geniuszu książki. Mało tego, mnie sama nazwa "bestseller" odstrasza i sprawia, że mam ochotę uciekać jak najdalej. "Jutro", to nie tylko fenomen pod względem historii i fabuły. To rzeczywiście książka, która w pełni zasługuje na wszystkie zachwytów i gromadzące się rzesze nowych zwolenników.

 

Minęło kilka tygodni, od wydarzeń opisanych w poprzedniej części. Bardzo wiele może zmienić się przez kilka tygodni, dni, a nawet godzin. Mieszkańcy Piekła, stracili dwójkę przyjaciół, co biorąc pod uwagę inne wydarzenia, jest chyba najłagodniejszym i najmniej istotnym wątkiem. W dalszym ciągu mamy do czynienia z narracją, z perspektywy głównej bohaterki - Ellie, która podobnie jak wtedy, jest zadziwiająco dobrze poprowadzona. Akcja pędzi niesamowicie, od pierwszej, aż do ostatniej strony. Mam wrażenie, że to już utarty (podkreślam, działający na korzyść powieści) schemat i oby utrzymał się aż do końca serii. Teraz, chciałabym jednak skupić się na nieco innych aspektach.

 

Podobnie, jak w "Jutrze" mamy tu do czynienia z klimatem militarnym, który jest znaczną częścią książki. Znaczną, nie znaczy jedyną, bo Autor, kolejny raz znalazł właściwie proporcje i połączył chaos wojny, z niepokojami typowymi dla nastolatków. Decyzje, w sprawie kolejnych kroków w związku dwojga ludzi, to nie jedyne dylematy przed którymi stają bohaterowie książki. Muszą zdecydować, czy w świecie otoczonym przez mrok i nienawiść, jest miejsce na miłość i marzenia o lepszym życiu. Czy nawet wojna, usprawiedliwia najbardziej okrutne czyny, jakich może dokonać człowiek. Mieszkańcy Piekła, przechodzą nie tylko zewnętrzną, ale i wewnętrzną przemianę - ze zwykłych siedemnastolatków, muszą stać się perfekcyjnymi zabójcami i stają przed wyborem, kim chcą być? Czy niepozorna nastolatka, jest w stanie z zimną krwią zastrzelić człowieka?

 

Postacie, w dalszym ciągu są znakomicie skonstruowane, plastyczne i niezwykle sugestywne, podobnie jak historia. Wydarzenia opisane w książce, odczuwałam całą sobą i chwilami postrzegałam je jako całkowicie realne. Emocje, towarzyszące mi przy czytaniu, również były zaskakująco prawdziwe, a przez to wspaniałe.

 

"Żyję w świetle. Ale noszę ze sobą mrok."

 

Bohaterowie, wyczerpani psychicznie i muszą stanąć przed nowymi wyzwaniami, a przede wszystkim znaleźć odpowiedź na pytanie kim są i kim chcą się stać. To w ich rękach, jest świat, bo tamtego już nie ma - powstały nowe zasady, a może żyją w świecie bez żadnych zasad, gdzie granice wyznaczają kłamstwa i krew płynąca strumieniami? Na to pytanie, musicie odpowiedzieć sobie sami. Ja mogę Was tylko gorąco zachęcić, do lektury "Jutra 2". Bo nigdy nie wiesz, co przyniesie kolejny dzień. Może Jutro i Ty znajdziesz się w pułapce nocy.

Vivienne Davila

„(...) zdałem sobie sprawę, o co chodzi z tą całą odwagą. Ona jest w naszych głowach. Nie rodzimy się z nią, nie uczymy się jej w szkole, nie czerpiemy jej z książek. To sposób myślenia, i tyle. To coś, w czym ćwiczymy umysł. (...) Odwaga to wybór, którego dokonujemy."
John Marsden „Jutro 2"

 

Odwaga to mały punkcik w naszych głowach, który niekiedy zanika. Lecz tylko od nas zależy, czy zabłyśnie w odpowiedniej chwili.

 

„Jutro 2" Johna Mardsena jest jedną z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie książek, jakie miałam okazję dzierżyć w dłoniach. Cała seria jest dla mnie nadzieją. Nadzieją, że współczesne bestsellery nie dotyczą wyłącznie jednego, oklepanego tematu. Które nie zostały stworzone na podstawie banalnego szablonu. Tak naprawdę, sądzę, że wstydem dla polskich wydawców jest fakt, że ta oto seria, powstała w latach 1994-1999, a dopiero teraz mamy możliwość jej przeczytania. Bardzo żałuję, ale cieszę się, że nie została pominięta.

 

W tej części spotykamy tylko szóstkę z ósemki, moim zdaniem, nastoletnich bohaterów, żołnierzy. Po długim oczekiwaniu na wieści od swoich przyjaciół, Carrie oraz Kevina, którzy przebywają teraz na terenie wroga, postanawiają zadziałać. Opracowują kolejne plany, podejmują nowe, ważne decyzje, które czasami tworzą tylko kłopoty. Spotykają na swojej drodze grupę partyzantów. Ellie i jej przyjaciele czują się nareszcie bezpieczni. Cieszą się, że nie są zmuszeni do ciągłego dbania o siebie, ponieważ nareszcie są otoczeni przez dorosłych. Jest tak, do czasu, gdy nie odkrywają, iż są to totalni amatorzy, którzy tylko wpędzają ich w niebezpieczeństwo. A Ellie? Jak na domiar problemów, w jej życiu pojawia się kolejny - Lee.

 

Nie chcę dogłębniej opisywać fabuły, ponieważ wolałabym nie zdradzać za dużo . Bynajmniej ta część różni się od poprzedniej. Przewidywałam więcej akcji, więcej napięcia, gdyż chciałam znowu pożerać tekst, jak to było za pierwszym razem. Co prawda lektura zajęła mi jedynie noc, ale mimo wszystko trochę się rozczarowałam. Ale taką bardzo małą odrobinę. Było dużo uczuć. Dużo emocji. A że jestem wrażliwą osobą, bardzo to lubię. Płakałam, śmiałam się obgryzałam paznokcie w napięciu.

 

Autor utrzymał tę atmosferę, w której tak bardzo się zakochałam. Każdemu aspektowi poświęcił identyczną ilość czasu, czym tylko mnie ucieszył. Postacie, ich przemiany były nieprzerysowane i naturalne, co tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że nie zmarnowałam ani sekundy, którą poświęciłam tej książce.

 

Tak naprawdę nie mam za dużo do dodania po recenzji poprzedniej części. Uważam, że jest to zjawiskowa książka, a John Marsden jest geniuszem. Mimo, że osobiście nie przepadam za kontynuacjami, seria „Jutro" jest absolutnym tego wyjątkiem.

 

Polecam bardzo gorąco!

Beatrice

„- Może to dla was oczywiste. Może wiecie o tym od dziecka, a ja zostałem w tyle i próbuję za wami nadążyć. Ale wiecie co? Dopiero jakiś tydzień temu zdałem sobie sprawę, o co chodzi z tą całą odwagą. Ona jest w naszych głowach. Nie rodzimy się z nią, nie uczyliśmy się jej w szkole, nie czerpiemy jej z książek. To sposób myślenie, i tyle. To coś w czym ćwiczymy umysł. Właśnie to do mnie dotarło. Kiedy pojawia się potencjalne zagrożenie, wasze umysły mogą oszaleć ze strachu. Mogą uciec z las. Widzą węże karabiny i facetów z karabinami. Tak działa wyobraźnia, a w tych okolicznościach wyobraźnie nie jest waszym sprzymierzeńcem. Trzeba ją powściągnąć, okiełzać. To gra umysłowa. Trzeba być surowym dla własnego umysłu. Odwaga to wybór którego dokonujemy. Musimy sobie powiedzieć: Będziemy odważni. Nie zamierzamy się bać ani panikować!- Homer"*

 

Wojna. Odwaga. Strach. Śmierć. Same gnębiące myśli kłębiące się w głowach młodych bohaterów, które powoli zaczynają wyniszczać ich od środka. Ja sama pozwoliłam sobie przybliżyć cytat, który najbardziej mnie dotknął, a zarazem jest niezwykle trafny w odniesieniu do książki. Przed rozpoczęciem serii Jutro nie było mi znane (przynajmniej dosłownie) pojęcie pełnej odwagi w obliczu zagrożenia. Było to coś o czym uczyłam się na historii, czy oglądałam w telewizji. Jednak dopiero teraz zdałam sobie sprawę jakie przeżycia są z tym związane. Dopiero pan John Marsden przybliżył mi ten pełen okrucieństwa świat wojny.

 

W drugiej części mamy do czynienia jedynie z szóstką przyjaciół. Niewiedza o stanie dwóch najlepszych przyjaciół dodatkowo deprymuje i pobudza strach oraz ich tęsknotę. To właśnie z tego powodu układają nowy plan odbicia najbliższych i choć nie jest on idealny, warto spróbować. Do tego ich nowym domem powoli stawało się Piekło. To co początkowo miało być niewielką wyprawą w góry, okazało się ich przekleństwem. A co do Ellie, chyba się zakochała, tym razem na poważnie, choć nie jest to chyba najlepszy moment na takie rzeczy...

 

Zacznę od tego, że druga część podobała mi się znacznie bardziej niż pierwsza. Więcej akcji i związanych z nią emocji. Często czytało się ją zapartym tchem i do teraz przechodzą mnie dreszcze, gdy przypominam sobie o niebezpiecznych akcjach, w które wplątali się bohaterowie. Trochę thrillera, trochę sensacji i doskonałe połączenie wojny z młodym pokoleniem bohaterów. Poznajemy dzięki temu prawdziwą Odwagę, o której już tak dużo mówiłam, oraz miłość, która połączyła wszystkich w Piekle. Autor często wprowadza bardzo trafne porównania, a dzięki narratorce Ellie, która jest bardzo szczera i prostolinijna, wiernie opisuje nam wszystkie zdarzenia, nawet te najbardziej intymne.

 

Musiałabym podziękować autorowi, za tak barwną powieść. Nie dość, że sprawnie operuje językiem młodzieżowym (dzięki czemu bardzo dobrze się czyta, a treść jest niezwykle zrozumiała), dodatkowo ubarwił książkę lekkim romansem oraz nie bał się opisać poważnych i stosunkowo okrutnych scen. Poprzednio nie byłam przekonana co do całej serii, jednak po tej części muszę powiedzieć, że pan John Marsden przekonał mnie do tematyki wojennej.

 

Co do bohaterów moimi ulubieńcami okazali się Homer i Fi. Kocham Ellie, jednak delikatność Fi i zdolności przywódcze Homera, bardziej mnie przekonały. Nie mogę pominąć również kwestii romansu, gdyż Lee i Ellie byli tutaj bardzo przekonujący, nie zdradzę jednak szczegółów.
Najważniejszą jednak kwestią jest zmiana bohaterów i ich stan psychiczny. Wielokrotnie zastanawiałam się czy wojna potrafi zmienić człowieka aż tak bardzo. Czy zwyczajny człowiek, nastolatek będzie w stanie zabić? John Marsden przedstawia nam to tutaj bardzo dobrze opisane.

 

Cóż jeszcze mogłabym powiedzieć. Mamy tutaj znakomicie podaną powieść, którą naprawdę warto przeczytać. Jeśli zastanawiacie się, czy książka o wojnie na pewno wam się spodoba, sprawdźcie. Ja podchodziłam do tego z mieszanymi uczuciami, jednak jestem usatysfakcjonowana.

 

*str. 16. Jutro 2.W Pułapce Nocy; Znak Literanova, Kraków 2011

Caroline Ratliff

'Jutro 2: W pułapce nocy' to druga część siedmiotomowej serii napisanej przez Australijczyka, Johna Marsdena. Po przeczytaniu pierwszego tomu byłam zachwycona świetnym kunsztem pisarskim autora, niezwykłym pomysłem i faktem, iż bardzo zżyłam się z bohaterami. Po przeczytaniu pierwszej części' Jutra' czułam lekki niedosyt. Z wielkim żalem rozstałam się z bohaterami i plułam sobie w brodę, że nie mam części drugiej w domu. Magicznym trafem nie musiałam długo czekać na okazję do jej nabycia. Kupiłam ją na pięć minut przed spotkaniem z Johnem Marsdenem :). Podpisana, tęsknie spoglądała na mnie z półki, czekając na swoją kolej. Aż w końcu się doczekała.

 

Po wydarzeniach z pierwszego tomu, przyszedł czas na nowe przygody. Tym razem grupa nastolatków liczy już nie osiem, a sześć osób - dwójka wypadła z gry. Pozostali nie wiedzą co się dzieje z przyjaciółmi, bardzo za nimi tęsknią, są jednak dobrej myśli. Ci, którzy pozostali w Piekle wciąż walczą z przeciwnościami losu, mają na celu uratowanie swojego kraju. Czy im się to uda?

 

Cała książka, tak jak i jej poprzedniczka, przedstawiona jest z punktu widzenia Ellie. Ma ona za zadanie spisać wszystkie przygody, akcje, a także opisać lepsze i gorsze dni w Piekle. W części drugiej, autor rzuca coraz to więcej kłód pod nogi bohaterów - akcja jeszcze bardziej trzyma w napięciu (tak, to jest możliwe!), bohaterowie zmagają się z coraz to nowszymi przeciwnościami losu, a na dodatek Marsden postanowił zabawić się uczuciami niektórych z nich i zgrabnie wprowadza wątek miłosny. W tomie pierwszym, Ellie i Lee dopiero się docierali, w tej części są już ze sobą oswojeni i pozwalają sobie na więcej. Mimo faktu, iż ich miłość jest szczegółowiej pokazana niż w części poprzedniej, autor nie zanudza nas zbędnymi opisami i stereotypowymi do bólu wyznaniami miłości. Jest miło, namiętnie, momentami gorąco - jednak nie obleśnie, nieciekawie i do obrzydzenia słodko. Panie Marsden, congratulations!

 

Wojna nadal zbiera swoje plony, a bohaterowie robią co mogą, by temu zapobiec. Próbują już niemalże wszystkiego - kłamstwa, intrygi, niebezpiecznych akcji - jednak to nie wystarcza. Inne państwa nie przejmują się sytuacją Australii, jest im ona obojętna. Czy to kiedykolwiek minie? Czy jeszcze kiedyś Ellie, Lee, Homer i cała reszta będą mogli mieszkać tak jak wcześniej ze swoimi rodzinami, czy będzie im dane wieść normalne, spokojne życie? Ach, jakaż ja jestem ciekawa, co też autor wymyśli w kolejnych częściach!

 

'Jutro 2: W pułapce nocy' jest napisana świetnym, lekkim i przyjemnym językiem, który pomimo tej swojej nieskomplikowanej budowy wcale nie jest banalny. Druga część potwierdza, że John Marsden ma naprawdę wielkie umiejętności pisarskie. Jego bohaterowie są aż do bólu realni i normalni, także każdy czytelnik może się z nimi utożsamić: mamy waleczną Ellie, piękną Fi, silnego Homera, zdeterminowaną Robyn, czułego Lee i zadziornego Chrisa. Są to bardzo pozytywni, zgrani ludzie - pomimo wszystkich cech i zachowań, które ich różnią. Każda postać jest inna i wyjątkowa, ciekawie przedstawiona i wykreowana. Czego można chcieć więcej?

 

W wielu przypadkach, a zazwyczaj w przypadku trylogii, występuje pewien schemat: pierwsza część jest najlepsza, druga średnia, trzecia beznadziejna. Albo na odwrót, pierwsza to totalne dno, a trzecia to istne arcydzieło. Dlatego właśnie cieszę się, że 'Jutro 2' trzyma poziom swojej poprzedniczki - nie jest ani gorsze, ani lepsze. W sumie to nie byłby taki najgorszy pomysł, gdyby się czytało wszystkie części pod rząd, jedna za drugą - nie istnieje żadna przerwa, wyrwa w czasie między tomami. Druga część zaczyna się tam, gdzie skończyła pierwsza. I to jest wielki plus tej serii (tak, tak: nie chwal dnia przed zachodem słońca, ale ja już czuję, że wszystkie siedem części będzie trzymało świetny poziom!). Także Panie Johnie, pisz Pan do woli, ja zawsze będę wierną czytelniczką. Amen. Jedyne co mam do zarzucenia drugiej części, to to, że wątek miłosny Ellie i Lee został rozbudowany, natomiast autor jakby całkowicie zapomniał o uczuciu łączącym Homera i Fi. A przecież to byłaby taka cudowna para! Liczę, i to bardzo bardzo, że w kolejnych etapach historii o życiu w Piekle ich miłość rozkwitnie, a autor da mi powód do uśmiechania się i płakania ze wzruszenia.

 

Cóż mogę więcej rzec? Jeśli zapoznaliście się z pierwszym tomem serii o nastolatkach walczących z wojną w Australii, autorstwa Johna Marsdena, koniecznie musicie zapoznać się z kontynuacją. A jeśli wszystko przed Wami - już jutro lećcie do księgarni i kupcie najlepiej od razu wszystkie trzy (bo na razie tyle ich wydano) tomy. Bo warto.

 

„Często najdrobniejsze zadania okazują się tymi, które najtrudniej wykonać"

MirandaKorner

Skradasz się w ciemnościach, ściskając w rękach materiały wybuchowe. Idziesz najciszej jak potrafisz i masz nadzieję, że nikt Cię nie usłyszy. Jesteś coraz bliżej celu. Wstrzymujesz oddech, licząc na powodzenie misji. Myślisz o przyjaciołach i rodzinie. Teraz wszystko zależy od Ciebie...

 

„Znacznie łatwiej jest coś zniszczyć, niż zbudować."

 

Jeszcze parę miesięcy temu mieszkańcy Wirrawee wiedli zwyczajne, wręcz nudne życie. Dorośli pracowali, zajmowali się gospodarstwami, a młodzi chodzili do szkół, pomagali rodzicom w prowadzeniu domu i spędzali czas ze znajomymi. Pewnego dnia każda najdrobniejsza rzecz, którą uważali za oczywistą, zniknęła, stawiając obywateli w obliczu wojny. Małe społeczeństwo zostało zmuszone, by zostawić wszystko za sobą; mieszkających w miasteczku ludzi pozbawiono nawet możliwości obrony – pojmano ich w najmniej oczekiwanym momencie. Odebrano im wszystko, łącznie z nadzieją. Czy jest jeszcze jakaś szansa na ocalenie?...

 

„Dopiero jakiś tydzień temu zdałem sobie sprawę, o co chodzi z tą całą odwagą. Ona jest w naszych głowach. (...) Odwaga to wybór, którego dokonujemy."

 

Przed wieloma tygodniami siedmioro przyjaciół wyjechało na tydzień w góry. Miał to być beztroski czas, wolny od zmartwień i obowiązków. Tak też się stało, nastolatkowie spędzili udane dni w odległym od rodzinnego miasta miejscu – Piekle. Wracali z niego trochę niechętnie, choć w znakomitych humorach. Zbliżyli się do siebie, lepiej poznali, odpoczęli od szarej codzienności. Gdy dotarli do Wirrawee nie zastali tego, czego się spodziewali. Zamiast rodziców, witających ich z otwartymi ramionami, zobaczyli puste domostwa, martwe zwierzęta i porzucone samochody. Podczas ich nieobecności miasto zostało opanowane przez wroga. Teraz to na ich barkach spoczywa odpowiedzialność, teraz to oni muszą ocalić najbliższych. Teraz to oni muszą walczyć o lepsze jutro.

 

„Przyszłość jest... sam nie wiem, jaka jest przyszłość. To czysta kartka papieru, na której rysujemy kreski, ale czasami osuwa nam się ręka i kreski nie wychodzą tak, jakbyśmy chcieli."

 

Od rozpoczęcia wojny minęło parę miesięcy. Przyjaciele wciąż ukrywają się w Piekle, jednak nie próżnują: udało im się dokonać rzeczy, które osłabiły najeźdźców. Niestety, młodzi ludzie również nie są tak silni, jak na początku. Należąca do ich grupy Corrie została postrzelona podczas akcji, dlatego też jeden z chłopców zawiózł ją do szpitala. Od tamtego czasu nie było na ich temat żadnych wieści. Nastolatkowie są też słabsi fizycznie i psychicznie. Brakuje im normalności, pomocy ze strony dorosłych... Zamiast zajmować się tym, czym inne osoby w ich wieku, oni muszą walczyć o wolność. Nie ma już tego, co wcześniej. Dawne zwyczaje i problemy odeszły w zapomnienie. Liczy się tylko bitwa o przetrwanie.

 

„Lepiej być w kajdanach z ukochanymi ludźmi, niż cieszyć się wolnością w samotności."

 

Narratorką historii w dalszym ciągu jest Ellie. To z jej perspektywy poznajemy wszystkie wydarzenia. Opisuje ona zarówno nową codzienność grupy przyjaciół, jak i wymagające wielkiej odwagi i poświęcenia misje, których podejmują się mimo dręczących ich lęków i obaw. Stają przed dylematami moralnymi, pomimo młodego wieku zaczynają zabijać, krzywdzić i ranić nieprzyjaciela. Odciska to piętno w ich zachowaniach, nastolatkowie zmieniają się nie do poznania. Już dawno porzucili niewinność i pogodę ducha; teraz są żołnierzami przystępującymi do ataku.

 

„Żyję w świetle, ale noszę z sobą mrok."

 

Po raz kolejny młodzi bohaterowie serii „Jutro" muszą zmierzyć się z trudnymi problemami, takimi jak śmierć najbliższych, wyrzuty sumienia z powodu pociągnięcia za spust. Sami próbują ułożyć kodeks zasad odpowiednich na wojnie, ale i to przychodzi im z trudem. Zbyt szybko stali się doświadczonymi w boju dorosłymi, zwykłe czynności zastąpiła walka, która w sekundzie zmieniła o sto osiemdziesiąt stopni cały wcześniejszy świat.

 

Utwór ten zmusza do przemyśleń i refleksji. Czytelnik nie może powstrzymać się od zadawania sobie pytań takich jak: „A co ja zrobiłbym na ich miejscu?", „Czy dałbym radę dokonać takich rzeczy?", „Czy postąpiłbym inaczej?". No właśnie, co my zrobilibyśmy, gdybyśmy znaleźli się w takiej sytuacji? Czy znaleźlibyśmy w sobie odwagę pozwalającą wprowadzać nawet te najbardziej niebezpieczne plany w życie? A może stchórzylibyśmy, wybierając spędzenie groźnego czasu w ukryciu?

 

Kiedy przeczytałam pierwszy tom cyklu autorstwa Johna Marsdena, jeszcze długo po skończeniu lektury zadawałam sobie takie pytania. Wyobrażałam sobie, jak zachowałabym się, gdyby nagle do miasta, w którym mieszkam, wtargnął wróg. Parę dni później, gdy moja przyjaciółka również zapoznała się z „Jutrem", wspólnie wymyślałyśmy przykładowy plan działania, znalazłyśmy też kryjówkę na wypadek inwazji. Myślę, że fenomen tej serii polega na tym, że autor w bardzo umiejętny sposób przedstawił swoją wizję, pokazując, że taka sytuacja naprawdę może mieć miejsce. Zwyczajni nastolatkowie w jednej chwili stają się jedyną nadzieją tysięcy ludzi.

 

Pokonujesz strach i decydujesz się zrobić wszystko, co tylko będzie trzeba, by postąpić zgodnie z planem. To dzięki Tobie wciąż jest szansa. Czy uda Ci się ją wykorzystać? Podpalasz lont...

Dosiak

Pierwsza część serii Jutro przeraziła mnie swoją realnością. W jednej chwili bohaterowie utracili rodziny, domy, bezpieczeństwo, ponieważ kraj został napadnięty przez wrogie wojska. Nikt nie spodziewał się najazdu, więc ludzie nie byli przygotowani do obrony i pozwolili sobie wszystko odebrać. Człowiek żyjący w czasach pokoju rozleniwia się, traci czujność, ponieważ jest przekonany, że wojna to coś odległego, niespotykanego w pewnych częściach świata. A potem przychodzi brutalna konfrontacja z rzeczywistością, a razem z nią ogromny strach, panika i niepewność, ale także odwaga i przekonanie, że bez względu na okolicznościnie można się poddawać. Przez te wszystkie emocje, dokładnie w takiej kolejności, przeszli bohaterowie cyklu Johna Marsdena, którzy po powrocie z wakacji odkryli, że ich miasteczko zostało w całości przejęte przez wroga. Na początku nastolatkowie byli zbyt przerażeni, żeby coś postanowić, spróbować jakoś się zorganizować, ale później zaczęli działać. W drugiej części cyklu Ellie, Lee, Homer, Robyn i Fi muszą opracować długofalowy plan, ponieważ wojna trwa już dwa miesiące i niestety nic nie wskazuje na to, żeby miała się w najbliższym czasie skończyć. Przyjaciele postanawiają poszukać innych grup partyzanckich, a przy okazji chcą także dowiedzieć się czegoś o Corrie i Kevinie, z którymi od dawna nie mają kontaktu.

 

Po przeczytaniu pierwszej powieści z serii, czułam lekki niedosyt wynikający z braku szczegółów, co do tożsamości najeźdźców i powodów rozpętania wojny. Ale teraz nie sądzę, żeby to było aż tak istotne, ponieważ bez względu na to, kto wywołuje konflikt i co się za taką decyzją kryje, najbardziej cierpią zwykli, niezaangażowani w politykę ludzie. Podobno Marsden w żadnej ze swoich książek nie precyzuje jakie państwo zaatakowało Australię i chyba to słuszny zabieg. Pisarz nie skupia się na polityce tylko na życiu nastolatków z małego miasta, którzy nagle musieli nauczyć się planować, przewidywać skutki swoich działań, dbać o siebie, walczyć ze strachem i tęsknotą za najbliższymi oraz decydować jak daleko mogą się posunąć w próbach zgnębienia wrogich wojsk. Uważam, że autor niezwykle realistycznie oddał całe spektrum emocji towarzyszących bohaterom. Wprawdzie narracja z punktu widzenia Ellie nie pozwala dogłębnie poznać myśli i uczuć innych bohaterów, ale uważam, że to dodatkowo uwiarygodnia tę historię. Dziewczyna prowadzi swego rodzaju dziennik, jest baczną obserwatorką, analizuje zachowania przyjaciół, przytacza ich słowa, ale z oczywistych względów nie wie wszystkiego. Nie przeszkadzało mi to, ponieważ polubiłam i głównąbohaterkę, i jej sposób na relacjonowanie poszczególnych wypadków.

 

Wydarzenia opisane w tej książce nadają całej historii znacznie poważniejszej, bardziej mrocznej atmosfery niż ta panująca na samym początku. Bohaterowie nie myślą już o wakacjach, nie snują ani planów na przyszłość, ani marzeń typowych dla młodych ludzi. Dzielą czas na „przed" i „po", mając nadzieję, że wkrótce sytuacja się zmieni na lepsze i będą mogli wrócić do domów razem ze swoimi rodzinami. Jednak wszyscy doskonale wiedzą, że te dwa miesiące bardzo ich odmieniły, więc powrót do stanu sprzed wojny nie będzie możliwy, bo nigdy nie będzie tak jak dawniej. Przyjaciele coraz częściej stają też w obliczu dramatycznych zdarzeń i wyborów odciskających piętno na psychice. Już nie chodzi tylko o to, żeby prześlizgnąć się niepostrzeżenie obok siedziby wroga, zdobyć ubrania, jedzenie oraz lekarstwa i wrócić do kryjówki w górach. Nie, to nie wystarczy. Teraz Ellie, Robyn, Fi, Homer i Lee muszą wykazać się o wiele większą odwagą, jeśli chcą włączyć się do walki, która wiąże się przecież ze strachem, śmiercią, zabijaniem innych ludzi. Kilkoro uczniów z miejscowego liceum przechodzi przyśpieszony, wyjątkowo brutalny kurs dojrzewania, ucząc się, że w trakcie wojny trzeba wyzbyć się sentymentów przynajmniej, jeśli chce się żywym dotrwać do jej końca. Pierwsze morderstwo z zimną krwią mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się, że akurat ta postać nagle weźmie sprawy w swoje ręce. A jednak tak się stało. Nie było czasu na rozmowy, dywagacje i roztrząsanie, co dalej. Liczył się czas i szybka decyzja. Podejrzewam, że takich sytuacji w życiu bohaterów będzie niestety coraz więcej.

 

Autor powoli zdradza zamiary wroga. Początkowo nie bardzo było wiadomo, co armia zrobi z pojmanymi mieszkańcami Wirrawee, ale wreszcie pewna wizja zaczyna się krystalizować. Oczywiście nie jest optymistyczna, więc pogłoski o losie najbliższych coraz bardziej zajmują myśli bohaterów. Wartka akcja sprawiła, że Jutro 2 przeczytałam niemal błyskawicznie. Marsden zadbał o to, żeby czytelnik nie nudził się w trakcie lektury nawet przez chwilę. Niestety znów miałam wrażenie, że grupa nastolatków potrafi trochę zbyt wiele. O ile nie sposób odmówić pisarzowi wiarygodności w kreowaniu emocjonalnych huśtawek dotykających każdego z protagonistów, o tyle w moim odczuciu nieco nierealistycznie wypadają zdolności, jakie postaci nagle w sobie odkrywają. Wprawdzie nie trafiłam na żaden rażący przykład zachowania wykraczającego poza możliwości zwykłych nastolatków, ale niektóre sceny budziły moje wątpliwości. Pomimo tego z czystym sumieniem polecam drugą część cyklu autorstwa australijskiego pisarza. Jeśli szukacie oryginalnej, podejmującej poważną tematykę serii dla młodzieży, to chyba nie znajdziecie lepszego tytułu.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial