Siostra | Autor: Mary Hooper

Są chwilę, gdy myślę, że ciekawie byłoby żyć w minionych epokach, jednak na pewno nie wybrałabym XIX wiecznej Anglii, jako miejsce do życia. Opisywane przez Mary Hooper realia były przerażające. Instytucje pomocy społecznej zyskały złą renomę, a przez to odstraszają zamiast udzielać pomocy biednym i potrzebującym. Tym sposobem wiele ludzi znalazło się w ciężkiej sytuacji życiowej. Niższa warstwa społeczna mieszkała w zastraszających warunkach: mniej więcej dwie rodziny w jednym ciasnym pokoju, walczą z głodem, brudem i przeciwnościami.

Grace i Lily Parkes są młodymi dziewczętami. Osierocone lata temu teraz żyją na własną rękę. Jest im ciężko, bo starsza z sióstr - Lily - jest opóźniona. Na szczęście Grace bardzo odpowiedzialnie podchodzi do opieki na siostrą. Stara się ze wszystkich sił otrzymać je przy życiu. Ich być albo nie być jest uzależnione od sprzedaży rukwi, którą handlują. Gdy popyt jest niewielki zastawia pamiątki rodzinne. Sytuacja nieco się komplikuje i zostają pozbawione dachu nad głową. Ich jedyną szansą jest rodzina Unwinów, która ma swój cel w przyjęciu dziewczyn pod swój dach. W "Siostrze" pojawia się wiele wątków, które pięknie się ze sobą splatają, jednak przy okazji są w pewnym stopniu przewidywalne. Żałuję, że akcja kończy się w najciekawszym momencie, w szczególności, że na kontynuacje nie ma co liczyć.

W książce co krok natrafia się na bogate opisy umożliwiające zrozumienie i wyobrażenie sobie epoki wiktoriańskiej. Przyznam, że nie znam za dobrze historii XIX - wiecznej Anglii, jednak tło historyczne wydaje mi się bardzo dobrze i skrupulatnie przedstawione. Na ostatnich stronach zostały zamieszczone informacje od autorki, w których przedstawia nam historię "od kuchni". Świadczy to przede wszystkim o tym, że pani Hooper porządnie przygotowała się do pisania, a przy okazji dobrze jest się dowiedzieć czegoś nowego. Uwielbiam takie zabiegi, więc za to naprawdę duży plus! W szczególności, że byłam szczerze zaskoczona faktycznym istnieniem linii kolejowej Necropolis.

Kolejny duży plus należy się za oprawę. Poza pięknie zdobioną okładką, oczarowały mnie drobne ogłoszenia i informacje zamieszczone przed każdym rozdziałem. Styl pisania autorki również jest bardzo dobry, dzięki czemu całość czyta się szybko i łatwo. Wierzę, że ta lektura przypadnie wszystkim do gustu, a ja gorąco ją polecam!

Ileż ta książka naczekała się na przeczytanie! Stała na półce mojej biblioteczki ponad rok, zanim zdecydowałam się wziąć ją do ręki. Wiedziałam, że będzie to ciekawa lektura, ale wiecie jak to jest - zawsze znajdzie się książka, którą chcemy/musimy przeczytać szybciej. I tym sposobem lektury z własnych półek wciąż czekają. Z drugiej strony zawsze mamy ten komfort, że nie goni nas termin z biblioteki, więc czy przeczytamy daną książkę teraz czy za dwa lata - nie robi nam to różnicy. Jednak w końcu "Siostra" doczekała się mojej uwagi. I muszę przyznać, że porwała mnie i wciągnęła - kradnąc mi kilka godzin życia. Był to jednak niezwykle ciekawie przeżyty czas.

Główna bohaterka - Grace - jest młodą, ale doświadczoną przez życie dziewczyną. Straciła matkę, ojciec wyruszył w świat i słuch po nim zaginął, więc sama musi zająć się sobą oraz swoją nieco opóźnioną w rozwoju siostrą Lily. Osierocone w ten sposób dziewczęta tułają się po rozmaitych przytułkach, które w opisywanych czasach (Londyn, XIX wiek) nie cieszyły się zaufaniem ani renomą. To właśnie w jednym z takich miejsc Grace i Lily doświadczają czegoś, co pozostawi w nich traumę... Brutalne realia odciskają na nich piętno, jednak dziewczęta nie poddają się, nadal próbują godnie egzystować.

W wyniku różnych zbiegów okoliczności dziewczyny trafiają pod opiekę pewnej rodziny, utrzymującej się z prowadzenia zakładu pogrzebowego. Grace zaczyna pracować u Unwinów jako żałobnica - osoba ubrana na czarno, podążająca na początku konduktu, mająca na twarzy wyrażać rozpacz i smutek z powodu śmierci.

Zresztą są to czasy, w których "przemysł pogrzebowy" kwitnie, a wpływ na to miała między innymi śmierć księcia Alberta, małżonka królowej Wiktorii (właśc. Aleksandryna Wiktoria lub Wiktoria Hanowerska). Początkowo księcia traktowano z nieufnością (z pochodzenia był Niemcem), jednak osobiste zaangażowanie w politykę spowodowało wzrost jego popularności. Królowa Wiktoria pozostała w żałobie po nim przez czterdzieści lat, aż do śmierci. Stąd też wyższe sfery i ludzie do nich aspirujący ukazani w powieści Mary Hooper nosili ubiór żałobny, półżałobny, a nawet ćwierćżałobny - by okazać szacunek zmarłemu i jego rodzinie.

Polubiłam główną bohaterkę - mimo swojej naiwności i niewinności czasem było mi jej żal, ale myślę sobie, że gdyby przyszło mi żyć w tamtych czasach, wcale nie byłabym bardziej rezolutna niż ona. W opozycji do Grace autorka wyraźnie nakreśliła czarne charaktery. Cała rodzina Unwinów to kombinatorzy, krętacze i dorobkiewicze. Dorabiają się fortuny na śmierci innych, ale wciąż mało im pieniędzy. Kiedy więc w środowisku roznosi się wieść o pewnym spadku, Unwinowie biorą sprawy w swoje ręce. Bo jak to, taka fortuna miałaby im przejść koło nosa?

Wiktoriański Londyn plus szczypta stylu Charlesa Dickensa to dwa główne powody, dla których warto zatopić się w lekturze "Siostry". Mary Hooper dosadnie ukazała realia dziewiętnastowiecznej stolicy Anglii, opisując szczegóły z życia zarówno bogatych, jak i biednych. Nie brak opisu nekropolii owianych mgłą. "Żałobną" fabułę uzupełniają epitafia, które zamieszcza się na nagrobkach, a które autorka dodała na początku rozdziałów.

Ta książka to dowód na siłę siostrzanej miłości. Ta opowieść ukazuje cały wachlarz ludzkich zachowań i postaw - od skąpstwa, fałszu czy chciwości po zwykłą bezinteresowność. "Siostrę" czyta się błyskawicznie. Jeżeli potrzebujecie lektury, aby oderwać się na chwilę od szarej rzeczywistości, polecam Wam spędzić czas z książką Mary Hooper.