Sposób Na Elfa | Autor: Marcin Pałasz

Jeśli macie ochotę na książkę tyleż wzruszającą, co zabawną, pogodną i buzującą optymizmem, lekturę zarówno lekką, jak i opatrzoną głębokim, pięknym przesłaniem, w dodatku z przesympatycznym czworonogiem w roli głównej, sięgnijcie po "Sposób na Elfa" autorstwa Marcina Pałasza. Jego rozbrajające poczucie humoru, oryginalny styl i niebywałą pomysłowość miałam okazję poznać w trakcie lektury "Zwłokopolskich" i po cichu liczyłam na powtórkę tamtych emocji wywołujących prawdziwe salwy szczerego, niepowstrzymanego śmiechu. Nie zawiodłam się - z całą stanowczością i przekonaniem stwierdzam, że spędziłam z książką najbardziej beztroskie i radosne chwile od bardzo dawna.

Ojciec i syn - Duży i Młody według psiej nomenklatury - wprowadzają się do nowego mieszkania. Okazuje się, że obaj marzą o psie, kiedy więc nadarza się okazja zaadoptowania szczeniaka ze schroniska dla zwierząt, żaden z nich nie waha się ani chwili. Kiedy Elf trafia do nowego domu, jest przerażony, ale zarazem zdeterminowany, by właściwie wychować swoich właścicieli. Zabawny psiak szybko zdobywa serca domowników, którzy ze zdumieniem stwierdzają, że Elf jak nikt inny pasuje do tej pozytywnie zakręconej rodzinki. Choć przerażają go Śmiertelnie Groźne Rzeczy, jak Przyczajony Plecak, Złowrogie Nunchaku, Wygłodniała Deska Klozetowa czy Obłąkana, Wirująca Pralka, Elf wykazuje się niespotykaną odwagą, gdy trzeba ratować Dużego przed szarżującym dzikiem lub kota Czesława przed wywiezieniem na wysypisko, jak również niebywałym talentem do tropienia zarówno zaginionych spodenek, jak i osiedlowego złodzieja. Salwy śmiechu wywołują psie psoty (historia ze spadającym gołębiem!), jego zabawne reakcje i zachowania, które autorowi udało się przekazać ze zdumiewającym realizmem i porażającym humorem.
Jednak w tej beczce miodu jest i łyżka dziegciu - Elf rozpaczliwie tęskni za swoją bliźniaczą siostrą Erką, która pozostała w schronisku. Może i na to Duży będzie mógł jakoś zaradzić?

"Sposób na Elfa" to wyjątkowa, niesamowita książka. Rewelacyjnym pomysłem, który generuje zabawne sytuacje, okazało się ukazanie przygód bohaterów z podwójnej perspektywy: ludzkiej i psiej. Komizm sytuacyjny, którym naszpikowana jest lektura, wynika z konfrontacji tych dwóch punktów widzenia, różnych i niejednokrotnie zaskakujących reakcji na to samo zdarzenie. Autor wykazał się przy tym nie tylko znakomitą znajomością zwierzęcej psychiki, ale również ogromnym dystansem do samego siebie i doskonałym zmysłem obserwacji, dzięki czemu jego proza staje się wyjątkowo realistyczna, nacechowana niebagatelnym ładunkiem emocjonalnym oraz potężną dawką humoru.

Choć książka Marcina Pałasza jest wyjątkowo zabawna, posiada także ważne przesłanie. Opowiadając o przyjaźni człowieka i psa uczy młodego czytelnika empatii, szacunku i wrażliwości na los i krzywdę zwierząt. Autor umiejętnie wplata w fabułę garść praktycznych informacji, dzięki którym poznajemy kulisy psich adopcji; dotyczą one formalności, jakich należy w takim przypadku dopełnić oraz sposobu przygotowania domu i domowników na przybycie nowego członka rodziny - a wszystko to opisane lekkim, swobodnym stylem, pogodnie i z humorem, a przede wszystkim z takim entuzjazmem, że człowiek od razu ma ochotę pobiec do najbliższego schroniska dla zwierząt.
Pies to obowiązek i odpowiedzialność - o tym nie wolno nam zapominać - ale też ogromna frajda dla całej rodziny; w takim przekonaniu utwierdza nas autor wzruszając i bawiąc jednocześnie - i to jak bawiąc! Niekontrolowane wybuchy śmiechu gwarantowane:)
Gorąco polecam tę wyjątkową lekturę wszystkim czytelnikom niezależnie od wieku.

 Marcin Pałasz to pisarz dla dzieci i młodzieży, autor słuchowisk. Debiutował w 2004 roku książką „Opowieści z krainy Potworów". Jest między innymi autorem „Wakacje w wielkim mieście"i „Wszystko zaczyna się od marzeń". Związany również jest ze światem reklamy. W 2013 roku został Laureatem 20 Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego. Nagroda ta została ustanowiona 1994 roku i jest przeznaczona dla polskich autorów książek opublikowanych w roku poprzedzającym konkurs i przeznaczonych dla dzieci.

Elf to sześciomiesięczny kundelek, który wraz z siostrą bliźniaczka trafił do schroniska. Nie może sobie wyobrazić, ze gdzieś są łąki i drzewa i nie trzeba przebywać w zamknięciu. Dlatego z niecierpliwością czeka aby ktoś go zabrał i pokazał co to spacer. Czeka na człowieka, którego będzie mógł"wychować".

Marcin to autor książek, który wraz ze swoim synem Młodym, przeprowadza się do nowego mieszkania. Pewnego dnia widzi w internecie, na stronie schroniska Elfa i od tej pory marzy, aby stał się on pełnoprawnym członkiem jego rodziny.

Całą historię poznajemy poprzez narrację Elfa i Marcina – Dużego. Dzięki temu możemy zapoznać się z historią i porównać wydarzenia z dwóch stron – pieska i jego właściciela. Gdy Elf zawita już w domu Dużego to nastanie okres wzajemnego poznawania i wychowywania. Wspólne docieranie się bohaterów, prowadzić będzie do zadziwiających konkluzji. Przeczytamy mnóstwo zabawnych historii gdzie Elf np. będzie walczył z krwiożerczym dywanem czy też innymi Śmiertelnie Groźnymi Rzeczami, jak również okaże się wspaniałym tropicielem ( prawie jak szkolony pies policyjny) i tu niespodzianka – stanie się przyjacielem kotów. Znakomite są przemyślenia i obserwacje ludzi dokonane przez Elfa. Są one niezwykle trafne i nieraz nie sposób się uśmiechnąć przy jego jakże celnych komentarzach. Wzruszająca jest jego tęsknota i troska o pozostawioną w schronisku siostrę, Erkę.

Wspólne poznawanie się bohaterów, prowadzi często do zadziwiających konkluzji i to co dla jednej strony wydaje się całkowicie nie do przyjęcia, dla drugiej okazuje spełnieniem marzeń. Ciekawy jest również poruszony temat relacji sąsiedzkich.. Nie ominie bohaterów wścibstwo jednej z sąsiadek i kłopoty z tym związane. Będziemy uczestniczyć również w wątku kryminalnym, gdzie zdecydowanie dużą role odegra Elf.

Książka została pięknie zilustrowana przez Olgę Reszelską. Jej prace dodają niesamowitego uroku a sam Elf, ze swoimi dużymi oczami , wydaje się aż wychodzić z okładki.

Zastanawiałam się komu tę książkę najbardziej polecić. Czy dzieciom czy dorosłym. Dla jednych i dla drugich jest na pewno godna uwagi lecz myślę, ze rodzice powinni przeczytać ją obowiązkowo. Przedstawione, bardzo dobre relacje ojca z synem nie biorą się z niczego. Poprzedza je ciężka praca z obu stron, która opiera się na wzajemnych, szczerych rozmowach, obopólnej pomocy. Jak często zapominamy, o tym że rozmowa jest podstawową formą komunikacji, i że gdy jej brak, nie ma więzi lub są one dużo słabsze. Tak często wydaje nam się, że wystarczy być blisko, lecz jednak okazuje, ze młody człowiek potrzebuje od nas dużo, dużo więcej. Autor w sposób niezwykle delikatne stara się nam przekazać te prawdy. Dlatego uważam, że „Sposób na Elfa" jest niezwykle wartościową pozycją. Wzruszającą, ciepłą i zmuszającą do przemyśleń. Zdecydowanie polecam.