Sekretne Życie Motyli | Autor: Joanna Onoszko

Zawsze podziwiam ludzi, uprawiających sporty ekstremalne. Szczególnie alpiniści, którzy nie patrząc na deszcz, mgłę i śnieg, wprowadzają mnie w zdziwienie, kiedy to z uśmiechem na ustach zdobywają kolejny szczyt, traktując swoje zajęcie jako czystą przyjemność. Na temat wspinaczek górskich powstało mnóstwo filmów, głównie sensacyjnych, bowiem nieraz w historii zdarzył się przypadek, że ludzie ginęli pod warstwą śniegu lub też zostali uwięzieni w niebezpiecznych szczelinach. Osobiście tegoroczne wakacje w górach uświadomiły mi, że nigdy w życiu nie zostanę alpinistą ani też miłośnikiem wspinaczek. „Sekretne życie motyli" Joanny Onoszko to powieść, w której bohaterowie wyruszają w mroźną krainę, aby stworzyć film dokumentarny. Żadne niebezpieczeństwa nie są w stanie ich zdenerwować czy wyprowadzić z równowagi. Atmosferę psuje o wiele coś gorszego – ludzkie uczucia i nieporozumienia.

Liza i Stefan to pasjonaci gór, zdobywcy licznych i niedostępnych szczytów oraz laureaci wielu nagród. Wspólnie postanawiają nakręcić film o swojej ostatniej wyprawie, postanawiając, że do pomocy zabiorą przyjaciół – Norę i Alka oraz kamerzystę Iwo. Dotychczasowi dobrzy znajomi, miłośnicy wspinaczek i fanatycy nowego świata sądzą, że ta przygoda zbliży ich do siebie i pozwoli ucisnąć więź przyjaźni. Niestety, od samego początku nad wyjazdem fruwa aura rozczarowań, niezrozumienia i braku zaufania. Stefan, który dotychczas tłamsił swoją partnerkę, mając wszystko to, czego chce, nie potrafi dogadać się z resztą ekipy, krytykując ją na każdym kroku. Jest gotowy zrobić wszystko, aby uzyskać dobre nagrania – nawet, gdyby Liza miałaby przy tym stracić życie, czego zakochana kobieta nie zauważa. Nora próbuje zrozumieć postępowanie Stefana i ukazać Lizie sytuację z punktu widzenia jej i Alka. Jednak toksyczne uczucie pomiędzy dwojgiem alpinistów wydaje się być nierozerwalne, co komplikuje dotychczasowe relacje przyjaciół. Chore ambicje i niepoważne przywiązanie niszczy wyprawę oraz przyjaźń alpinistów. Czy przywiązanie po takiej przygodzie może w dalszym ciągu istnieć?

„Sekretne życie motyli" to wbrew pozorom nie powieść o polskich alpinistach, a o ludzkich uczuciach, niezdrowych ambicjach i przerażającej desperacji. Od samego początku widać, że autorka „trzyma stronę" Nory i Alka, szczególnie zwracając uwagę na postać Nory, która uporczywie starała się ocalić przyjaźń, jaka z każdym dniem coraz bardziej ginęła pod warstwą gruzu. Joanna Onoszko stworzyła wciągającą i intrygującą książkę, która potrafi zaskoczyć, jak i też pokazać, jak wiele gotowi są poświęcić ludzie dla własnego sukcesu. Pisarka osadziła akcję utworu na mroźnej Grenlandii oraz przedstawiła ciekawe opisy wielu miejsc zwiedzanych i zdobywanych przez bohaterów, dzięki czemu lepiej możemy wyobrazić sobie ich działania. Niewątpliwie same tereny, na których działały postacie, należą do wyjątkowych i robiących fenomenalne wrażenie. Znacznie więcej w tekście występuje relacji dotyczących zawodów i pretensji, których nie brakowało podczas wyprawy, jaka odmieniła życie wszystkich obecnych. Pani Onoszko wspaniale wyraziła ich emocje, sprawiając, że czytelnik widzi całą sprawę zarówno ze strony pewnego siebie i zdesperowanego Stefana, zagubionej i pragnącej miłości Lizy czy też ceniącej własne życie i bezpieczeństwo Nory, która starała się wpłynąć na przyjaciół. Opisy, jakie wyszły spod pióra tejże autorki, zasługują na szczególną uwagę i przyznam, że już dawno nie czytałam tak prawdziwych tekstów, które przemawiają do odbiorcy. Można byłoby rzec, że Joanna Onoszko przejęła uczucia bohaterów, tak jakby spisywała swoje własne relacje i spostrzeżenia. Dialogi również są utrzymane w bardzo dobrym stylu, ukazując uosobienie postaci.

Książka została wycofana z księgarni, a wydawnictwo dostało zakaz rozprowadzania „Sekretnego życia motyli" w jakikolwiek sposób. Powodem tego działania był pozew, jaki wypłynął do sądu, ze strony dwóch alpinistów, którzy uważają, że powieść narusza ich dobra osobiste. Co prawda, autorka na wstępie swojego utworu zaznaczyła, że książka powstała na faktach, jednak zawiera wiele fikcji literackiej, a podobieństwo bohaterów do jakichkolwiek osób jest przypadkowe. Nie będę wdrążać się w sprawę, bowiem w internecie można znaleźć kilka artykułów na ten temat. Pisząc recenzję nie oceniam tego, jaki był cel Joanny Onoszko, gdy pisała tą lekturę, lecz jej ogólny wyraz i styl, w jakim został stworzony. Autorka posiada wspaniałe i lekkie pióro, dzięki czemu przedstawione przez nią wydarzenia czyta się jednym tchem. Uwielbiam pisarzy, którzy główną uwagę skupiają na emocjach postaci, a w przypadku „Sekretnego życia motyli" otrzymałam wszystko to, czego szukałam.

Joanna Onoszko wykreowała wspaniałych bohaterów, którzy posiadają swoją własną osobowość i temperament. Każdy z nich jest inny i posiada własne priorytety oraz marzenia. Dla niektórych wspinaczka nie jest pasją, a uporczywym dążeniem do osiągnięcia sławy i sukcesu. Autorka nieraz nazwała tą desperację w sposób idealnie oddający zachowanie Stefana, który swoimi decyzjami potrafił przerażać i wprowadzić odbiorcę w zdziwienie. Cała powieść ma dosyć tragiczny i smutny wyraz – stopniowo obserwujemy jak wielka przyjaźń przeradza się w ogromne rozczarowanie. Myślę, że można to odebrać jako pewnego rodzaju przestrogę przed tym, że kariera nigdy nie idzie w parze z zachowaniem normalnych relacji ze społeczeństwem.

Nie mam pojęcia, czy „Sekretne życie motyli" jeszcze wrócą na księgarskie półki, jednak przyznam, że szkoda byłoby, gdyby praca i przede wszystkim – talent pisarski Joanny Onoszko zostały niedocenione. Książkę czyta się z ogromną ciekawością i przyjemnością, do końca nie mając pojęcia, jak postąpią bohaterowie. Debiut pani Onoszko można nazwać wręcz wspaniałym i liczę, że jeszcze niejedna powieść wyjdzie spod pióra tejże pisarki.