Tu Będę W Słońcu I Cieniu | Autor: Christian Kracht

Alternatywna wizja historii czy fantastyczna opowieść o przyszłości świata w stylu co by było gdyby? A może całkowicie odrębne opowiadanie, z elementami znanymi z przeszłości, uzupełnianymi motywami futurystycznymi? Jak określić książkę, która po każdej ze stron obala przypuszczenia co do tego o czym opowiada? Przedstawia wojnę, ale jaką, bo na pewno nie II światową, chociaż pewne detale są dziwne znajome, jednakże z drugiej strony główny bohater nosi cechy radzieckiego komisarza ludowego, ale znowu nie do końca. Kolejne niedopowiedzenie albo raczej dalszy przebieg osnuty mgłą tego co ma dopiero nadejść i dopiero się precyzuje. Walka komunistów z faszystami, tylko jaka jest definicja ich poglądów, taką jaką znamy czy zupełnie inna, a może jest składanką szczegółów różnych ideologii i w wyniku daje tylko coś znajomego, lecz gdy przygląda mu się z bliska jest czymś specyficznym. Postacie mają nie tyle wiele twarzy ile ich tożsamość jest zlepkiem wielu kultur, są jakby tyglem narodowościowym, które obleczono w dane ciało, zwodzące czytelnika w pierwszym momencie by po chwili, gdy już poznamy daną jednostkę, przekonać się osąd był błędny. To co uważamy za typowe dla danej nacji okazuje się błędnym założeniem, tak jakby w efekcie wojny narody, dokładnie się wymieszały, tworząc zupełnie nowy typ człowieka.

"Tu będę w słońcu i cieniu" przedstawia świat, który pomimo wielu podobieństw jest diametralnie różny od tego z przeszłości, ale to tylko pierwsza warstwa, druga przynosi pewne oznaki, że wiele różnic jest pomiędzy naszą rzeczywistością, a tą opowiadaną, lecz na tym nie koniec. Perspektywa ukazana jest mieszanką nieszablonowo potraktowanej historii rewolucji bolszewickiej oraz ruchu faszystowskiego. Trudno jest sobie wyobrazić świat, gdzie wojna jednocześnie cofa rozwój cywilizacyjny, a z drugiej tworzy wynalazki potrzebne do jej kontynuowania. Jak wyglądałaby Europa, Azja czy też Ameryka po prawie stuletniej wojnie? Aczkolwiek to co jest ukazane jest realne czy tylko służy jako propaganda? Jak jednostka poddawana indoktrynacji ma wyrobić sobie własne zdanie, jeżeli nigdy nie było jej to dane? Pomimo tego, w końcu, chce sama poznać coś co jest spoza kręgu jej obowiązkowej wiedzy. I tak jak z każdym elementem tego opowiadania to tylko wierzchnia maska, pod nią kryje się zupełnie co innego - pragnienie poznania prawdy, chociaż nieświadome to wpływa na postępowanie człowieka. Nim jednak dojdzie do poznania faktów znowu trzeba będzie stanąć przed nową ideologią, ale tym razem jej zgłębianie będzie dobrowolne i tak samo odrzucone.

Czytelnik wiele razy podczas lektury może czuć się zdezorientowany, główny motyw kluczy, pojawia się nagle i równie szybko gdzieś zniknąć w toku fabuły. Jednakże po ostatnim zdaniu każdy odnajduje sens historii jednocześnie tak podobnej i tak różnej od tego co znamy z przeszłości i scenariuszy z gatunku "co by było gdyby ..."