Władca Wilków | Autor: Juraj Červenák

Coraz częściej można znaleźć książki, których autorzy podczas tworzenia, sięgali do źródeł historycznych. Decydując się na taką lekturę, trzeba mieć pewien poziom wiedzy, aby móc zorientować się w świecie powieści oraz odróżnić fikcję od prawdy. Pisarze przeważnie czerpią swoje pomysły z legend Arturiańskich lub mitów Greckich, Rzymskich, a ostatnio można nawet spostrzec duży przyrost pozycji dotyczących życia Celtów lub Wikingów.

Słowacki pisarz: Juraj Červenák niepowtarzalnie łączy historię, z mitologią słowiańską i elementami fantastycznymi, głównie magią miecza. Do powstania książki: "Władca wilków", która rozpoczyna zbiór: "Czarnoksiężnik", przyczynił się w wielkiej mierze polski autor: Andrzej Sapkowski. Twórca słynnego Geralta z Rivii, znanego już w całej Europie Środkowej, był autorytetem dla Juraja Červenáka. Oczywiście fakt, że obaj piszący mężczyźni czerpali z jednego źródła i jeden z nich był autorytetem dla drugiego, nie znaczy, że serie są do siebie nad wyraz podobne. Słowianin, nawet teraz, w poprawionej wersji książki, udowadnia, że swojego Mistrza, nie tak łatwo jest pokonać. Można mu momentami dorównywać, ale końcowy wynik i tak nie będzie należał do ucznia.

Czarny Rogan, osławiony morderca, krwawy najemnik, który nie waha się przed niczym, aby dobrnąć do swojego celu, rusza śladem Awarów. Dopadnięcie ich i wybicie co do jednego, jest jego życiowym celem.
Ta nienawiść, nie narodziła się u wojownika z byle błahego powodu. Kilkanaście lat temu, kiedy Rogan był jeszcze młodzieńcem, miał osiemnaście lat, zostawił swoją żonę, z rocznym synkiem, samą w domu. Poszedł na polowanie. Kiedy wrócił do domu, czekała na niego tylko spalona chata i umierająca ukochana kobieta. Syn zniknął. Od tamtej pory wojownik przysiągł zemstę, a dostanie się do kryjówki Krwawych Psów może oznaczać jej dopełnienie.

Wojownikowi, od przypadkowego spotkania, towarzyszy czarownica Mirena. Kobieta, władająca magią oraz mieczem, czcząca specyficzną boginię, postanawia wyruszyć wraz z mężczyzną dla łupu, który jak ma nadzieję, ukrywają w swojej siedzibie Awarowie.

Jednak na legendarne bogactwa nie tylko ona ma ochotę. Kuszeni zmierzeniem się z odwiecznymi wrogami, złotem oraz magią, ich tropem podąża grupa najemnych rzezimieszków, na których czele stoi potężny czarnoksiężnik.

Wszyscy oni kroczą na spotkanie istnemu piekłu, z którego niewielu wyjdzie żywych. Ktoś, czyj los zostanie połączony z wielką grą bogów, nigdy już nie będzie mógł prowadzić normalnego, bezpiecznego życia.
Szorstki morderca, dodatkowo najemnik, który pracował dla wielu zamożnych ludzi, między innymi Karola Wielkiego, poszukujący zemsty za krzywdy wyrządzone w przeszłości. Czarne, wręcz krucze włosy, długie do ramion, opadające na opaloną, mocno zarysowaną twarz. Silne, wyraziste mięśnie. Plus wiele umiejętności, małomówność i tajemniczość. Idealny zarys postaci główniej dla powieści fantasy, osaczonej w realiach VIII i IX wieku współczesnych Czech i Słowacji. Rogan, w wyobraźni czytelnika, może kształtować się na wzór Sylvestera Stallone. Szczególnie, po przemianie, która w nim zachodzi na skutek "śmierci". Wtedy do licznych zdolności wojaka dokłada się jeszcze władza nad magią.

Postaciami drugoplanowymi, z których najbardziej wyróżnia się Mirena, w głównej mierzą są wojownicy. Napotkani przypadkiem, należący do większej grupy żołdaków, nie odgrywają dużej roli. Ich przywódcy i przyboczni, to figury, które bardziej wyróżniają się na tle powieści.

Mag, który jako jedyny nie potrafi walczyć mieczem spośród wszystkich, rudowłosy wojak, napotkany na drodze, jaszczuroczłek i dzierlatka, której po śmierci ojca przyszło przejąć władze nad grodem. Wszystkich ich łączy jedno, nienawiść do wspólnego wroga. Ten komplet, który z biegiem podróży Rogana uzupełnia się coraz bardziej, gromadzi w sobie grono zupełnie różnych osób. Wyglądają inaczej, wierzą w różnych bogów, mają podzielne zdania na te same tematy i inne historie. Wśród tych indywiduów można znaleźć swoich ulubieńców, jak i cierpkich chojraków.

Wrogowie, Krwawe Psy, to standardowo zestaw bojowników, którzy ku czci swojego boga, składają w krwawej ofierze wszystko, co jest skłonne do cierpienia. Nawet siebie samych. Moc ich Pana daje ich przywódcy nie tylko potęgę, ale również możliwość wskrzeszania swoich oraz poległych wrogów.

Trzecią stroną, często neutralną, są sami bogowie. Każdy z nich odpowiada czemu innemu i prezentuje się odmiennie. Ingerują oni w życie śmiertelników, często pokazują się im, pomagają w zamian za ofiary. Niestety, ale światy, które do nich należą, momentami są tak skomplikowane, że przeciętnemu czytelnikowi trudno jest ogarnąć dokładnie wszystkie szczegóły.

Czarny wilk Grywałd, pomocnik Rogana, zesłany mu do pomocy przez jednego z bogów, to postać unikalna, której nie należy przypisywać do żadnej z powyższych grup. Juraj Červenák uważa, że przez niektórych ten czteronogi futrzak, jest bardziej szanowany niż sam główny bohater. I owszem, ten inteligentny, będący w stanie rozmawiać z ludźmi zwierz, jest naprawdę bardzo przyjemny i często pojętniejszy, niż sam Rodan. Tak, ja też go bardziej polubiłam, niż faceta w potarganych łachach.

Świat, w którym została umieszczona fabuła, jest bardzo zbliżony do rzeczywistego, charakterystycznego dla tych lat. Podobnie jak w "Wiedźminie" Andrzeja Sapkowskiego ziemię zamieszkują różne istoty. Rozpoczynając od najliczniejszych: ludzi, gnomów, krasnoludów, bazyliszków, aż po unikaty, jak: mgławce, wężowce.

"Czarnoksiężnik: Władca wilków" to powieść, która została oparta na jednym głównym celu. Jej autor zastosował wielowątkowość, ale dotyczy ona szczególnie postaci, które towarzyszą Roganowi. Ta wielka krótkowzroczność i nierozbudowana zbytnio akcja książki, bardzo mnie zawiodły. Rozpoczynając lekturę byłam naprawdę z niej zadowolona, jednaj potem zaczęła mnie ona męczyć. Pod koniec, kiedy rozpoczęła się ostatnia bitwa, krótkie wątki, z którego każdy dotyczył innej postaci, mieszały się ze sobą i doprowadzały mnie do szczytu irytacji. Koniec pozycji wrócił do standardowego rytmu, z jej początku, i znowu było przyjemnie.

Juraj Červenák posługuje się bardzo zwięzłym stylem pisania, który podobno, nie został zastosowany w pierwszym wydaniu tej pozycji. Czasami to przeszkadza, bo niektóre wątki, szczególnie akcji, zasługują na większe poświęcenie czasu. Pisarz, w słowach zamieszczonych na początku tomu, obiecuje, że lektura nie jest krwawa, jednak osoby lubiące te rzeczy, nie pożałują. Cóż, ja odebrałam niektóre sceny jako bardzo krwawe i nie mogę wyobrazić sobie, jak wyglądałyby opisy "naprawdę brutalne", względem tego człowieka.

Po "Władcy wilków" spodziewałam się czegoś lepszego, bo jak ogólnie patrzeć, to lektura jest bardzo krótka, a jej rozgrywka końcowa psuje ją, doszczętnie. W dużej mierze bawiłam się jednak dobrze przy czytaniu tego tomu i chętnie sięgnęłabym po kolejne. Jeżeli będę miała taką okazję, to mam nadzieję, że ich akcja nie będzie tak łatwa do przewidzenia.

Juraj Cervenak to słowacki pisarz fantasy, który zyskał uznanie czytelników za sprawą swojego mistrzowskiego stylu, sprawiającego, że autor umiejętnie potrafi trzymać w napięciu odbiorców. Połączenie fantastycznej przygody z historycznymi detalami oraz mitologią słowiańską spowodowało, że jego książki cieszą się powodzeniem nie tylko w Czechach i Słowacki, ale też i w innych krajach. Za serię „Czarnoksiężnik" otrzymał Nagrodę Akademii Science Fiction, Fantasy i Horroru w kategorii „Najlepsza czeska i słowacka książka roku". Niedawno pierwsza cześć tej sagi, „Władca wilków" została wydana w języku polskim, co niewątpliwie powinno wywołać radość miłośników fantastyki. Sama okładka tej powieści już intryguje i przyciąga wzrok – utrzymana w ciemnych barwach ilustracja ukazuje mężczyznę, dzierżącego w dłoni miecz, w którego towarzystwie znajduje się niebezpieczny wilk, posiadający na swoich kłach krew. Nie należę do miłośników fantastyki, jednak interesujący opis utworu spowodował, że pozwoliłam, by pan Cervenak pokazał mi świat swoich bohaterów.

Czarny Rogan prawie dziesięć lat walczył na wojnach, wytrwale dążąc do rozbicia imperium Awarów, jakie ciągnęło się na równinach pomiędzy Dunajem a Cisą. Należał do drużyn słowiańskich książąt, był najemnikiem walczącym po stronie Karola Wielkiego oraz służył w szeregach armii bułgarskiego chana Kruma. Jego umiejętności i niesamowity duch walki spowodowały, że niemalże każdy wódz pragnął mieć po swojej stronie sławnego łucznika i bezlitosnego pogromcę Awarów, jakim niewątpliwie był Czarny Rogan. Jednakże teraz wojownik działa na własną rękę, krocząc dzielnie w zamieszkane przez duchy i demony lasy za Hronem, gdzie tropi Krwawe Psy – okrutnych awarskich oprawców, którzy przyczynili się do jego rodzinnej tragedii. Czarny Rogan, będąc jeszcze młodzieńcem, pozostawił w domu swoją ukochaną żonę i pierworodnego, jedynego syna, a sam wybrał się na polowanie. Kiedy wrócił zobaczył jedynie spaloną chatę, umierającą żonę oraz brak jakichkolwiek śladów swojego dziecka. Wtedy właśnie poprzysiągł zemstę Krwawym Psom. Od tej pory podąża ich śladem, pragnąc zemścić się za wszystkie krzywdy, jakie mu wyrządziły te istoty. Spotkanie z Mireną – wiedźmą, marzącą o zdobyciu łupu, jaki mieści się w siedzibie Awarów, oraz władcą wilków Czarnobogiem, którzy następnie towarzyszą mu w jego działaniach, powoduje, że Czarny Rogan odkrywa, iż jego powołaniem jest nie tylko zemsta za nieżyjących bliskich. Mężczyzna musi sprawdzić, jakie drzemią w nim siły oraz jakie posłannictwo odziedziczył po nieznanych dotąd przodkach. Jego wyprawa zmierza w kierunku królestwa Moreny, bogini śmierci, gdzie może dojść do dramatycznych zdarzeń...

O ile do fantastyki mam mieszane odczucia to historię i mitologię wręcz uwielbiam. Dlatego też pomimo tego, iż nie do końca polubiłam świat ukazany przez autora, z zainteresowaniem wkroczyłam do świata Czarnego Rogana i jego towarzyszy boju, obserwując każdy ich krok. Z rozdziału na rozdział akcja nabiera tempa i trzeba przyznać, że błyskawicznie można stać się częścią słowiańskiej krainy. Przedstawienie niezwyciężonych bohaterów, książąt, magów, bogów oraz żądnych krwi bestii sprawia, że cała lektura posiada w sobie wiele tajemnic, jakich rozwiązanie czytelnik poznaje stopniowo. Polubiłam lekki i przyjemny styl pisarza, który sprawia, że „Władcę wilków" czyta się w miarę szybko, a zarazem z łatwością można zrozumieć postępowanie i motywy działania bohaterów. Rozbudowana fabuła, wielowątkowość i ciekawe pomysły Juraja Cervenaka są kolejnymi atutami tej lektury, jaka niewątpliwie najbardziej przypadnie do gustu miłośnikom fantastyki. Czytając pierwszą cześć serii „Czarnoksiężnik" trzeba zauważyć, że autor posiada ogromną wiedzę historyczną – sprawnie przedstawia wszelkie wątki odnoszące się do przeszłości, w dodatku również zahaczając o mitologię słowiańską, z jaką pierwszy raz miałam teraz do czynienia. W książce można znaleźć wiele dialogów, jakie wydają się być realne i doskonale oddają zachowania wszelkich postaci. Pan Cervenak nie stosuje zbyt wielu opisów, jednakże gdy ukazuje emocje i uczucia bohaterów można z lekkością zrozumieć ich sytuację i współczuć w ich niedoli. Dodatkowo pobudzenie wyobraźni czytelników przez brawurowe przedstawienie walk czy też rozdziałów dotyczących podróży Czarnego Rogana i jego przyjaciół sprawia, że łatwo można zobaczyć wszystko to, co widziały owe persony. Postacie zostały wykreowane w sposób brawurowy – wszyscy kierują się różnymi priorytetami, mają inne cele do spełnienia i inne spojrzenie na otaczające sytuacje. Cały czas jestem pod wrażeniem pomysłów autora, który tworząc świat Krwawych Psów pokazał, że tkwi w nim ogromny potencjał. Pod koniec lektury można zauważyć notę historyczną, jaka przybliża nam Awarów i inne ludy, jakie żyły w VIII i IX wieku.

„Władca wilków" to interesująca lektura, która głównie powinna zdobyć serca fanów fantastyki, połączonej z wątkami historycznymi. Jak już wspomniałam, ja do tych pierwszych nie należę, lecz z przyjemnością wkroczyłam do świata ukazanego przez Juraja Cervenaka. Autor bez wątpienia posiada wspaniały styl i wiele genialnych pomysłów, jakie powodują, że trudno zapomnieć o tym, co dzieje się z bohaterami z Czarnym Roganem na czele. Myślę, że z czystym sumieniem mogę polecić tę powieść, wiedząc, że znajdzie zainteresowanie wśród odbiorców.