Zwierzenia Skruszonego Diabła, Czyli O Różnych Sposobach Kuszenia | Autor: Satan Asso

"...czyli o różnych sposobach kuszenia". Jest to mała, bardzo ładnie wydana książeczka, którą napisał sam diabeł (a przynajmniej nie mi kwestionować osobę autora) i prawi on czytelnikowi o różnych niegodziwościach. Z całą pewnością nie można jej nazwać powieścią - jest to dość typowy poradnik, na tyle na ile typowy może być poradnik dla osób, które chcą być nikczemne. Zazwyczaj człowiek dąży ku ideałowi i teoretycznie (praktycznie zresztą też) dlatego sięga po tego typu literaturę.

Zdecydowałam się przeczytać tę książkę, ponieważ spodziewałam się po niej czegoś zupełnie innego. Gdy ją otworzyłam, zdziwiłam się. Ale po chwili zaczęłam dostrzegać jej komizm, powagę oraz dwuznaczność. Uważam, że można ją czytać na trzy sposoby (może więcej, ale na wyższy poziom nie dotarłam): jako książeczkę z dowcipami, przy której można się uśmiać; poradnik, jak być dobrym, poprzez wyśmianie ludzkich przywar; jak najbardziej poważnie, chcąc zostać człowiekiem niegodziwym i stosując się do wskazówek.

Znajdujemy tutaj mnóstwo przykładów, przy których można się zdrowo uśmiać. Niektóre są naprawdę świetne, inne na niezbyt wysokim poziomie zarówno niegodziwości jak i komizmu, mimo to spotykamy się z bardzo interesującym (i równie prawdziwym) spojrzeniem na naturę człowieka. Mój wniosek po lekturze był następujący: nie warto być dobrym, ale równie mało warto jest być złym. Trzeba znaleźć złoty środek, inaczej albo będzie się uważanym za osobę, która nie ma w sobie za grosz charakteru, ale w drugim przypadku straci się kontakt z innymi. Satan Asso doprowadza do tego, że człowiek zaczyna się zastanawiać, czy jest taki, jak to zostało opisane w "Zwierzeniach..." czy stoi po drugiej stronie barykady. I chociaż niczego nie narzuca, skłania do refleksji. Nie mnie oceniać, jaki cel chciał osiągnąć, ale z całą pewnością mu się udało.

Osobiście traktuję "Zwierzenia..." jako kopalnię pomysłów, które kojarzą mi się z "Przypadkami Tomasza Płachty" - obraz człowieka niegodziwego przywodzi mi na myśl tego socjopatę, który uważa, że robi wszystko co najlepsze, a społeczeństwo jest po prostu głupie. I tutaj zobaczyłam to samo. A czym są te różne sposoby kuszenia? Już o nich wspomniałam, Wy się tylko upewnijcie, że to aby na pewno te, bo nawet ja mogłam opacznie zrozumieć diabła.

Satanasso to po włosku Szatan, więc łatwo domyślić się, że „autorem" niniejszej pozycji jest sam Szatan. Nie dziwi nas więc, że tytuł zawiera słówko „diabeł", lecz wprawia w osłupienie „zwierzenia", cóż dopiero „skruszonego"!

Jest to książeczka niewielkich rozmiarów, wręcz kieszonkowa z serii „Krople rosy" wydawnictwa Promic. Nieco sprzecznym się wydaje, że właśnie ta książka została oznaczona „kroplą rosy", bowiem, jak samo wydawnictwo podaje, pochodzenie rosy wg wierzeń Chińskich wywodzi się z Księżyca, śmiertelnikom użyczając nieśmiertelności. Traktowano je jako wyraz błogosławieństwa, brono za symbol odnowy życia. Jak powiedział Alphonse de Lamartine – małe krople rosy „odbijają niebo tak wielkie i czyste jak ocean".

Po takim wstępie spodziewamy się znaleźć odpowiedzi na nurtujące pytanie, dostąpić zaszczytu ujawnienia tajemnic lub przynajmniej przeczytać coś na wzór „Listów starego diabła do młodego" C.S. Lewisa... Nic z tych rzeczy. Już w „wyznaniach wydawcy" wyczuwamy żartobliwy ton, którym posługuje się cała publikacja:

„Tym razem umywam ręce. Wydaję tę książkę – o ile można to nazwać książką – tylko dlatego, że jak doniesiono mi z wiarygodnego źródła przeciwnym razie grożą mi męki piekielne"

Narrator, niewątpliwie sam Szatan przedstawia nam krok po kroku jak stać się niegodziwcem. Nie tylko wykłada nam istotę niegodziwości a nawet posługuje się przykładami i egzaminuje nas! Ten osobliwy podręcznik ma nam pomóc w różnych sytuacjach życiowych.
W końcu – któżby lepiej nas nauczył kroczyć tą drogą jak nie sam Szatan...

Drogi Czytelniku, sięgając po książkę „Zwierzenia..." na pewno będziesz się świetnie bawił. Będziesz gorszył ludzi w autobusie, jeśli tam zdarzy Ci się tę książkę czytać. Gromki śmiech pozostanie z Tobą na samo wspomnienie zabawnych dialogów, absurdalnych sytuacji czy ironicznych uwag. A jednak, po chwili, pomyślisz sobie, jak to w rzeczywistości jest... I przypomnisz sobie miliony sytuacji analogicznych, kiedy rozpoznasz siebie lub kogoś z Twojego otoczenia, który wypowiada słowa lub całe zdania podobne do tych, z których jeszcze przed chwilą się tak śmiałeś. Czy to krok ku niegodziwości? Podręcznik ten w takich chwilach staje się przewodnikiem po naturze ludzkiej i jej skłonności do najgorszych ludzkich cech. Zmienia się z zabawnej publikacji w refleksyjny stan istniejący...

Jednak, gdy wszystkie rady i pomocne uwagi zanegujemy – co więcej, gdy zastosujemy się do nich, być może nasza dusza ocaleje...