Pragnienie Tom 2 Zniewolenie | Autor: Carrie Jones

"Zniewolenie" jest kontynuacją przygód Zary White i jej przyjaciół. Muszę przyznać, że podchodząc do ciągu dalszego tej serii miałam mieszane uczucia. Z jednej strony chciałam jak najszybciej zabrać się do czytania, a z drugiej trochę się tego bałam. Dlaczego? Po prostu najzwyczajniej w świecie obawiałam się, że Carrie Jones w jakiś sposób "zepsuje" drugą część cyklu. Czy tak się stało? Absolutnie nie. Mój lęk okazał się zupełnie bezpodstawny.

Po uwięzieniu żądnych krwi piksów w głębokim lesie, życie w Maine wróciło do normy - brak porwań i tajemniczych zniknięć sprawiło, że społeczność małego miasta przeszła do porządku dziennego. Jednak czy aby na pewno problemy zniknęły? A może pojawią się nowe, jeszcze gorsze niż dotychczas?...

Do mroźnego Bedford przybywa nowy król piksów, Astley, który utrzymuje, że Zara to przeznaczona mu królowa. Początkowo dziewczyna nie chce mu wierzyć, lecz później zaczynają targać nią wątpliwości. Może słowa młodego władcy są prawdą? A może to tyko pułapka?

Pierwsze, co rzuca się w oczy, to fakt, jak bardzo zmienili się bohaterowie, wydorośleli. Nick porzucił nieco zaborczość, Issie zrobiła się samodzielniejsza. Zara zaczęła zaczęła podejmować jeszcze więcej niezależnych decyzji. Kierowała się co prawda zdaniem rodziny i przyjaciół, ale gdy przyszło co do czego, umiała wybrać, co będzie najlepsze dla jej przyszłości, nawet kosztem czegoś ważnego. Devyn przeszedł również fizyczną przemianę: zaczął chodzić o kulach, co dla najbliższych było małym cudem.
Wielkim plusem tej powieści jest mnóstwo akcji. Główni bohaterowie wciąż mają ręce pełne roboty, a na każdym kroku czeka na nich ogrom niebezpieczeństw. W końcu sami już nie wiedzą, komu ufać. Przyjaciel może stać się wrogiem, a wróg... przyjacielem. O szybsze bicie serca przyprawi też wybór, którego będzie musiała dokonać Zara, by ratować ukochaną osobę - nawet poświęcając własne życie...

"Być może właśnie popełniłam największy błąd w życiu. Być może właśnie oddałam siebie."*

O ile to możliwe, "Zniewolenie" jest jeszcze lepsze od "Pragnienia". Fabuła robi się bardziej zawiła, a treść wzbudza o wiele więcej emocji. Nie brakuje tu miejsca na śmiech czy łzy. Te ostatnie pojawią się pewnie w kącikach oczu niejednej czytelniczki pod koniec lektury. Carrie Jones pokazała, że nie boi się tworzenia trudnych i wymagających od postaci poświęceń sytuacji. Imponująca jest pomysłowość autorki, która w swym utworze umieściła mitologię skandynawską, sprawiając, że książka jest bardziej tajemnicza i przyciągająca. Historyczna Walhalla, okrutne walkirie i król Odyn pojawią się nie raz i nie dwa, wprowadzając wielki zamęt i niepokój.

Nie mogłabym nie wspomnieć o pięknej okładce. Powieść o takim wyglądzie bardzo trudno jest odłożyć na półkę. Złota łza i białe płatki śniegu - intrygujące połączenie, prawda? Utwór zdaje się krzyczeć: "Otwórz mnie!" No i jak tu nie posłuchać?...

W pierwszym tomie pani Jones zapoznała czytelnika z nazwami wielu fobii, pojawiających się jako tytuły rozdziałów. Tym razem zamiast kinetofobii czy sitofobii możemy poznać wskazówki dotyczące piksów i walki z nimi. Czasem są one zabawne, innym razem całkiem poważne, dzięki czemu lektura jest ciekawsza i atrakcyjniejsza.

Podczas lektury "Zniewolenia" nie ma ani chwili na złapanie oddechu, ponieważ ciągle coś się dzieje, a wartka akcja i niezwykłe wydarzenia łapią odbiorcę w swoje szpony i wypuszczają dopiero po przeczytaniu ostatniego zdania. Suspens, tajemnica, wyraziści bohaterowie oraz oryginalna historia to zaledwie namiastka tego, co można znaleźć w książce autorstwa Carrie Jones. Tak więc odziejcie się w ciepłe kurtki i płaszcze - w końcu wybieracie się do lodowato zimnego Maine...

*Zniewolenie, Carrie Jones, wydawnictwo Bukowy Las, Wrocław 2011, str. 245.

Carrie Jones to amerykańska autorka powieści dla młodzieży. Największą popularność zdobyła książka z cyklu ,,Pragnienie", która gości na światowych listach młodzieżowych bestsellerów, w tym ,,New York Timesa". Zdobyła również wiele nagród literackich, w tym Meinie Literary Award.

Stając przed ciężkim wyborem książki, nie wiedziałam, że trafię na tak cudną opowieść. Niestety nie czytałam ,,Pragnienia", ale nie przeszkadzało mi to w czytaniu ,,Zniewolenia". Książka bardzo mnie wciągnęła i wystarczył mi jeden dzień by została zakończona.

Okładka jest niezwykła. Połowa twarzy i łza nie przejrzysta, jak zwykle się zdarza, tylko złota. Najlepsze jest w książce to, że jest podzielona na WSKAZÓWKI i DEFINICJE a nie jak w innych książkach spotykamy rozdziały. ,,Tytuły rozdziałów" posiadają, krótki opis, który coś nam tłumaczy.

Zara ma wielkie serce i gdy spotyka w lesie zranionego piska ratuje go przed Walhalla, która zabiera zranionych wojowników. Niestety nie wie, że uratowany książę pisków został związany przez jej chłopaka. Przez parę miesięcy Zara, jej chłopak Nick i jej przyjaciele Devy i Isi walczyli z ,,złymi" piskami, którzy ranili ludzi. Niestety wszystko się zmienia po uwolnieniu Astyleya, który ostrzega ją o zagrożeniu. Dziewczyna szuka informacji u ojca o zagrożeniu oraz szuka odpowiedzi na pytanie: "Kim jest Walhalla?". Niestety pojawia się groźny król pisków, który za wszelką cenę pragnie władzy i za wszelką próbuje zniszczyć przeszkodę stojącą na drodze, czyli ojca Zary. To właśnie on przyczynia się do ucieczki uwięzionych pisków i zranieniem ukochanego Nicka, którego Walhalla odbiera nastolatce. Młoda dziewczyna za wszelką cenę chce odzyskać chłopaka. Jedyną opcją ratowania jest stanie się piskiem a to jest możliwe dzięki pocałunkowi która pisków, którym jest np. Astyl. Niestety przyjaciele nastolatki nie popierają jej decyzji. Zara stoi przed trudnym wyborem, który musi podjąć sama.

Czytając to dzieło czułam się niezwykle, tak jakbym ja była główną bohaterką. Czułam jak książka jest wypełniona wielką przyjaźnią i miłością. Marzyłam, by choć na chwilę znaleźć w tamtym niezwykłym świecie.

Teraz niestety będę z niecierpliwością czekała na kolejną cześć pt. ,,Oczarowanie". Myślę, że chyba też będzie tak cudowna jak ,,Zniewolenie"
Książka została wydana przez Wydawnictwo Bukowy Las.

"Zniewolenie" to już druga część przygód Zary i jej przyjaciół, mimo to, że nie czytałam pierwszej części, tą jestem zachwycona. Carrie Jones napisała zniewalającym i wprost magnetyzującą książkę, przed którą nie można się oprzeć.

Zara wraz z przyjaciółmi tropi piksy, które następnie zostają zamknięte w specjalnym, magicznym domu. Mimo iż nowi wciąż napływają miasteczko wróciło do normy. Niestety wkrótce okazuje się, że to była jedynie złudna cisza przed burzą. Do Bedford przybywa dwóch, kompletnie różniących się od siebie króli, którzy polują na księżniczkę... Dodatkowo Nick zostaje zabrany do Walhalii, a jedynym sposobem by go uratować jest zmienienie się Zary w królową piksów...

Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy to bezpodstawność moich obaw w stosunku do tej książki. Po opisie wywnioskowałam, że główna bohaterka, Zara, będzie dziewczyną rozchwianą nerwowo, z przestrachem oglądającą się za siebie. W końcu fobie (i to wiele) to obraz nędzy i rozpaczy. Strach przed praktycznie wszystkim. Natomiast Zaraz okazała się dziewczyną opanowaną, świadomą swoich wad i zalet. Starała się na każdym kroku pomagać ludziom, choć nie zawsze wychodziło jej to na dobre. Zaliczyłam ją do osób o silnym charakterze, z rodzaju tych, które z największą chęcią oddadzą za ciebie wiele, i gdy nawet zadzwonisz do nich o trzeciej nad ranem i powiesz, że jestem w więzieniu w Meksyku, ona odpowie: "Nie ruszaj się. Zaraz będę".

Największa zaleta opowieści? Akcja i fabuła. Autorka stworzyła wspaniały, barwny i żywy świat, w którym wiele rzeczy był możliwych. Nie było momentu, w którym bym się nudziło bądź zasypiała. Cały czas akcja gnała na przód w porażającym tempie i zwróciłam uwagę na to, że rzadko coś się powtarzało. Treść jest zawiła i zmusza do myślenia. Nie raz przy tym utworze się zaśmiałam czy uroniłam łezkę.

Nie byłabym sobą, gdybym nie napisała słówka o okładce. Jak dla mnie jest zachwycająca, żywa i ma pięknie dobrane kolory. Proszę, nie patrzcie na te znalezione gdzieś w internecie, bo one nie oddają praktycznie nic, poza ogólnym zarysem. Co ciekawe, rozdziały były tytułowane nieco inaczej, co było także nie małym zaskoczeniem. Tytułami były bowiem wskazówki dotyczące piksów, ich charakteru oraz sposoby schwytania, czyli mamy plus za oryginalność. Pani Jones, gratuluję.

Wątek miłosny mnie zaskoczył. Co prawda nie czytałam pierwszej części i nie wiem jaki jest Nick, bo tu było go naprawdę mało, a na horyzoncie pojawił się Astley, król piksów. Z początku nie mogłam go rozgryźć, ale szczerze mówiąc, teraz kibicuję na niego. W książce wydarzyło się kilka scen, które w pewien sposób łączą go z Zarą, ale nie będę psuła elementu zaskoczenia, i żeby wiedzieć, co tak urzeka (bo na prawdę oczarowuje!), musicie książkę przeczytać.

Wartka akcja, wspaniali bohaterowie, intrygujące wskazówki, zastanawiające związki, niesamowite zwroty akcji, powalająca okładka. Nie ma chyba lepszej zachęty do przeczytania tej książki :) Od siebie nie mogę dodać już nic więcej, po prostu: polecam!