Czarownica Z Portobello | Autor: Paulo Coelho

„Światło jest nietrwałe, gaśnie na wietrze, zapala się od błyskawicy,
trudno je uchwycić, niczym płomień słońca – a jednak warto o nie walczyć"

Te właśnie słowa możemy dostrzec rozpoczynając kolejną przygodę z literaturą autorstwa Paula Coelho, pt. „Czarownica z Portobello".

Kim jest Atena? Sierotą porzuconą przez Cygankę w Transylwanii. Dzieckiem zabranym do Bejrutu przez rodziców adopcyjnych. Urzędniczką londyńskiego banku. Wziętą agentką nieruchomości w Dubaju. Kapłanką z Portobello Road. O Atenie opowiadają osoby, które ją znały. Wśród nich jest dziennikarz badający mity o wampirach, aktorka teatralna, której Atena uwiodła narzeczonego, ksiądz, który ochrzcił jej syna, przybrana matka, były mąż i inni. Wspomnienia te po jej zniknięciu w tajemniczych okolicznościach spisuje zakochany w Atenie mężczyzna, który pragnie uchwycić prawdę o niej...

„Nikt nie zapala światła i nie zostawia go w ukryciu
ani pod kocem, lecz na świecznisku, aby jego blask
widzieli ci, którzy wchodzą"

Wszystkie książki, Coelho mają w sobie niesamowitą głębię. Poczynając od okładki, na treści kończąc. Czy może – od treści poczynając, kończąc na oprawie. W każdym razie wszystko tutaj jest opisane z taką pasją i mimo wszystko nutką tajemniczości. Jest tutaj magia. Jest taniec. I miłość. Odwaga. Nawet da się dostrzec tutaj różne próby medytacji i zajrzenia w głąb siebie. Cała ta fabuła i jej układ dopracowany jest w najmniejszych szczegółach i po skończeniu powieści czytelnik czuje lekki niedosyt. Niby lekko ponad dwieście pięćdziesiąt stron, a jak potrafią wpłynąć na ludzką wyobraźnię i zmienić pogląd i dotychczasowe widzenie świata.

"Człowiek tworzy jakąś rzeczywistość, a potem staje się jej ofiarą. Atena buntowała się przeciwko temu, i przyszło jej zapłacić za to wysoką cenę."
Heron Ryan, dziennikarz

Bardzo mi się podobało to, że w odróżnieniu w innych tego typu książkach dało radę umieścić fabułę w XXI wieku. Plus za to, ponieważ takie książki są mi dużo bardziej bliższe, niż czytanie o światach w stu procentach wyimaginowanych i nierealnych, oraz tych starożytnych, o których tak po prawdzie niewiele wiem.

"Atena manipulowała mną, wykorzystywała mnie, nie bacząc na moje uczucia. Była moją mistrzynią, zobowiązaną do przekazywania mi świętych tajemnic, do budzenia nieznanych mocy, które drzemią w każdym z nas. Wypuszczając się na nieznane morza, ślepo ufamy naszym przewodnikom - w przekonaniu, że wiedzą więcej niż my."
Andrea McCain, aktorka

Te wszystkie emocje, pragnienia, namiętności oraz tajemnice i najważniejszy w moim życiu wątek tańca porwały mnie doszczętnie i pozwoliły zagubić się i pogrążyć w głębi tej książki. Jest na świecie wiele osób, które wprost nienawidzą książek Coelho, uważając, że są po prostu nudne, lub zbyt „filozoficzne". Kiedyś sama do tych osób należałam, ale przeczytawszy takie powieści, jak „Jedenaście minut", „Alchemik", czy chociażby teraz "Czarownicę z Portobello" całkowicie zmieniłam swoje nastawienie. Fakt faktem książki nie należą do najłatwiejszych, ponieważ ich styl i język jest dość specyficzny. W pewnych momentach czyta się naprawdę ciężko, ale wystarczy przysiąść i chcieć spróbować je zrozumieć, to można naprawdę wiele się dowiedzieć, a i przede wszystkim zachwycić stylem pisania takiego pisarza, jakim jest Paulo Coelho.

"Jej wielki problem polegał na tym, że była kobietą XXII wieku, której przyszło żyć w XXI wieku - z czym się zresztą nie kryła. Czy zapłaciła wysoką cenę? Bez wątpienia. Ale zapłaciłaby dużo więcej, gdyby tłumiła kipiącą w niej energię. Stałaby się zgorzkniała, sfrustrowana, stale przejmowałaby się owym "co ludzie powiedzą", wciąż powtarzałaby "najpierw pozałatwiam to, co ważne, a potem pomyślę o realizacji własnych marzeń", ciągle narzekałaby, że "jeszcze nie teraz, bo ciągle stoi coś na przeszkodzie"."
Dedeire O'Neil, znana, jako Edda

Samo zakończenie wywarło na mnie naprawdę duże wrażenie... Ale nie będę Wam go zdradzać – wolę, żebyście sami do niego dotarli i powiedzieli, jakie są Wasze wrażenia. Za to jednak powiem jeszcze, jaki jeden plus mają książki Coelho. Otóż okładki. Są niesamowite! Naprawdę! Mało, która okładka jest na tyle poważna, kusząca, odważna, ale i porywcza. Dlatego też wystawiam książce 4/6 pkt i zachęcam każdego do zapoznania się z twórczością Coelho. A sama postanowiłam zebrać małą kolekcję jego dzieł i móc poszerzyć swoją biblioteczkę o tak wspaniałe okazy (również pod względem graficznym).