Chińska Lalka | Autor: Chun Sue

Jak wygląda życie przeciętnego nastolatka, poszukującego przede wszystkim wolności i zrozumienia ze strony innych ludzi? Czy zbliżanie się do dorosłości i próby odnalezienia własnego świata są zawsze bolesne, czy też skrywają też dobre i łagodne strony? Niewątpliwie, łatwo pogubić się, mając naście lat i do końca nie wiedząc tego, jak będzie prezentowała się dalsza przyszłość. Poszukiwanie po omacku samego siebie rzadko przynosi upragnione rezultaty i często można zabłądzić w dorosłej egzystencji, będącej znacznie brutalniejszą od tej, jaką widzi się oczami ucznia. Każdy z nas zastanawia się nad tym, co stanie się z nim za kilka lat. Jedni mają już wyznaczone plany i ambicje, doskonale wiedzą, czego tak naprawdę chcą, lecz inni zaś błądzą, szukając swojego miejsca i pomysłu na przetrwanie kolejnych dni na poziomie. Chun Sue, mając siedemnaście lat poszukiwała swojej ścieżki życiowej, co bez żadnych ogródek przedstawiła w swoim debiucie literackim – książce pod tytułem „Chińska lalka".

Autorką powieści jest Lin Jiafu, która postanowiła nadać sobie pseudonim Chun Sue, jakim od dawna posługuje się wśród przyjaciół. Dziewczyna, mając siedemnaście lat, postanowiła ukazać swoje życie oraz poszukać zarazem zrozumienia wśród czytelników, przypuszczając, że każdy z nich utożsami się z jej postawą, posiadając podobne rozterki czy też problemy. „Chińska lalka" została wydana w chwili, kiedy Chun Sue miała dziewiętnaście lat i niemal od samego początku wzbudzała kontrowersję – jedyni cenili młodą pisarkę za jej styl, szczerość i odwagę słowną, inni zaś nie potrafili zrozumieć jej świata, przez co lektura po kilku miesiącach została wycofana z obiegu. Kim tak dokładnie była autorka, kiedy pisała ten utwór? Nastoletnią uczennicą szkoły, której nigdy nie darzyła sympatią, ciągle uciekając z niej, a następnie powracając, aby znów ją opuścić. Fanatyczką rock and rolla, miłośniczką metamorfoz związanych głównie z włosami, osobą niestałą w uczuciach, zakochującą się łatwo, niewierną swoim partnerom, która próbuje odnaleźć swoje miejsce u boku jednej osoby. Dodatkowo ma fobię na punkcie zespołów rockowych oraz przeprowadza wywiady ze swoimi idolami. Uwielbia słowa proste i ukazujące całkowitą prawdę, wszędzie jej pełno oraz podróżuje niemal cały czas, przechadzając się ze znajomymi i przyjaciółmi po ulicach czy też centrach. Chun Sue sama do końca nie wie, gdzie się znajduje, podążając za własnymi marzeniami, które nie zawsze doprowadzają ją tam, gdzie naprawdę chciałaby się znaleźć.

Na okładce można znaleźć zdanie, autorstwa młodej pisarki, która przyznaje, że wszyscy nastoletni czytelnicy mają identyczne problemy jak ona i dlatego też dążyła do wydania swojej książki, by wszyscy widzieli, że nie są sami ze swoimi rozterkami, jakie zdarzają się u każdego. Jednakże osobiście ta powieść autobiograficzna nie przypadła mi do gustu. Nie rozumiem postępowania Chun Sue, postępującej bardzo nieodpowiedzialnie, nie potrafiącej docenić poświęceń innych dla jej osoby, czy też traktującej kontakty seksualne jako jedynie kilkudniową przygodę. Moim zdaniem ta dziewczyna, pisząc tę lekturę, nie posiadała żadnych wartości życiowych, cały czas kierując się impulsem, chwilową zachcianką. Nie chodzi do szkoły, bowiem uważa ją za nudną i niepotrzebną. Zmienia chłopaków jak rękawiczki, potrafi być z kimś, lecz zarazem sypiać z zupełnie innym człowiekiem. Nie przywiązuje wagi do niczego, kierując się jedynie wolnością, szczerością i uczciwością względem samej siebie. Nie lubię ludzi, którzy nie wiedzą czego chcą oraz dążą do autodestrukcji, a niewątpliwie Chun Sue się do nich zalicza. Bohaterka cierpi na stany depresyjne i lękowe, lecz myślę, że może to zawdzięczać tylko samej sobie, bowiem gdyby chciała coś zmienić w swojej egzystencji – z łatwością mogłaby to zrobić. Matka dziewczyny nieraz się za nią wstawiała, wspierała w praktycznie każdej sprawie, chcąc uchronić córkę przed złem, ale ta i tak podążała własnymi ścieżkami, nie myśląc realnie o przyszłości. Postawa autorki wydaje się być przerażająca, a jej szczerość, przedstawiona w opisie utworu jako zaleta, wydaje się być tak naprawdę ogromną wadą. Chun Sue żywo opisuje wydarzenia ze swojego życia, w którym co chwilę wszystko się zmienia, jednak moim zdaniem nie do końca potrafi zatrzymać przy sobie i zainteresować odbiorcę, którego z czasem wariacje nastoletniej Chinki przestają dziwić. Autorka szuka wolności, lecz tak naprawdę sama siebie ogranicza, odbierając sobie szansę na wykształcenie, dobrą pracę czy też możliwość spełnienia własnych zachcianek, o czym pisze co chwilę. „Chińska lalka" przepełniona jest narzekaniami i stanami depresyjnymi bohaterki, której podstawowy problem tkwi w tym, że sama nie wie czego chce oraz gubi się w tym co robi. Co do samego stylu panny Sue nie mogę się doczepić – pisze z lekkością, widać, że chce nawiązać kontakt z odbiorcami, starając się zainteresować ich swoją osobą. Niestety, trudno zrozumieć postępowanie autorki, której zachowania nie można uznać za stosowne. Myślę, że brak motywacji do działania, ciągła monotonność i wieczne poszukiwanie sensu istnienia spowodowały, że Chun Sue pogubiła się całkowicie, nie widząc żadnych perspektyw na najbliższe lata.

„Chińska lalka" to lektura, w której zostaje przedstawiona jako książka, w której każdy nastolatek odnajdzie cząstkę siebie, dostrzegając że wszyscy ludzie mają takie same problemy jak on. Muszę jednak przyznać, że teraz, kiedy jestem w podobnym wieku co Chun Sue, mam zupełnie inne rozterki i powiem szczerze – postawa autorki całkowicie mnie zaskoczyła i pokazała skrajną nieodpowiedzialność. Powieść niewątpliwie trafi do osób, które chcą spojrzeć na Chiny oczami obywateli tego kraju, jak i też zobaczyć w jakim stopniu rozwijało się to państwo w przeciągu kilku ostatnich lat. Młoda pisarka pokazała swój charakter w całej okazałości i to wyszło jej kapitalnie – wyraźnie zarysowała swoją buntowniczą postawę, jak i też obraz przyjaciół, którzy w różnym stopniu przyczynili się do jej wewnętrznych zmian. Osobiście nie jestem zachwycona tym utworem, być może dlatego, że nie lubię bezmyślnych postaci, dążących do własnej zagłady oraz przy okazji użalających się nad własnym losem, jaki sami sobie zgotowali.