Meksyk, Moja Miłość. Historia Eleny Poniatowskiej | Autor: Magda Melnyk

  Elena, a właściwie Hélène Elizabeth Louise Amélie Paula Dolores Poniatowska urodziła się w Paryżu, 19 maja 1932 roku. W Polsce to mało znana postać, natomiast w Meksyku jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych pisarek.

Potomkini szlacheckiego rodu, jej przodek był bratem ostatniego króla Polski. Po licznych  przeprowadzkach rodzice Eleny osiedli we Francji, a w czasie drugiej wojny światowej wyjechali do Meksyku, gdzie Elena mieszka do dzisiaj. 

Magda Melnyk, autorka książki, zamieszkała z Eleną Poniatowską, towarzyszyła jej w codziennym życiu, przeprowadziła z nią w tym czasie wiele rozmów i korzystając na miejscu z obszernego archiwum zebrała materiały do jej biografii. 

Elena Poniatowska, została początkowo dziennikarką, pisała do kilku gazet w Meksyku, dość wcześnie zaczęła również pisać książki, które szybko zostały zauważone.jej twórczość jest bardzo zaangażowana społecznie. Pomimo tego, że sama pochodziła z wyższych sfer, całe życie bliskie jej były i są sprawy zwykłych ludzi, ich bieda i niedola. Zawsze stawała po stronie uciskanych i gnębionych, bliskie jej były sprawy kobiet, jedną z książek poświęciła Paulinie, zgwałconej nastolatce, której nie pozwolono usunąć ciąży. Pierwszy syn Eleny również był owocem gwałtu, więc doskonale rozumie, co przechodzą kobiety sprowadzane do roli wylęgarni dzieci. 

Poniatowska uważana jest w Meksyku za wzór dla lewicy i obrończynię praw kobiet. Nigdy nie uciekała od trudnych tematów, po krwawym stłumieniu buntów i zamieszek w 1968 roku zebrała na gorąco relacje setek osób, które wydała w formie książki.  Wstawiała się za zatrudnionymi na czarno szwaczkami, ale tez za bezdomnymi wysiedlonymi ze slumsów przez deweloperów.

Okres, którym pisarka wkroczyła w dorosłe życie i zaczęła pracę zawodową był niezwykle ciekawym czasem w życiu kulturalnym Meksyku. Miała okazje poznać i przyjaźnić się z Gabrielem Garciją Marquezem, wśród jej rozmówców byli   Octavio Paz, laureat Nagrody Nobla, Diego Rivera, Andre Malraux, Marlena Dietrich, Oriana Fallaci, a Carlos Fuentes zaczął publikować książki w tym samym czasie co ona. Do Meksyku ściągali intelektualiści z różnych stron obu Ameryk i nie tylko stamtąd. Elena Poniatowska miała też okazję poznać i zrobić wywiad z jednym z najbardziej znanych przywódców zapatystów: subcomandante Marcosem.

Magda Melnyk, z wykształcenia politolożka, zajmuje się pisaniem reportaży, interesują ja prawa kobiet, ruchy społeczne i kraje hiszpańskojęzyczne.  W swojej książce niezwykle barwnie opowiada historię życia Eleny Poniatowskiej. Pomimo dużego nagromadzenia faktów, nazwisk, zdarzeń, książkę czyta się jednym tchem, niczym dobrą beletrystyczną powieść. Taka jak ta opowieść jest Elena: żywiołowa, dynamiczna, pełna energii i pasji, bez reszty oddaje się swojej pracy, solidnie przygotowuje materiały do artykułów prasowych, czy książek. Całe życie angażuje się mocno w problemy ludzi i uwrażliwia swoich  rodaków na biedę, wyzysk i niesprawiedliwość społeczną. Szczególnie mocno walczy o prawa kobiet, które stosunkowo niedawno uzyskały prawa wyborcze, ale do pełnej równości z mężczyznami jeszcze jest bardzo daleko, szczególnie w krajach Ameryki łacińskiej, gdzie panuje bieda i niedostatek oraz dominuje patriarchalny model rodziny i społeczeństwa. W takich miejscach trudniej jest upomnieć się o swoje i wywalczyć to co się należy każdemu człowiekowi. 

Elena Poniatowska za swą twórczość uhonorowana została prestiżową nagrodą Cervantesa, zwaną hiszpańskojęzycznym Noblem. Była drugą kobietą, która otrzymała tę nagrodę. Obecnie, w wieku ponad dziewięćdziesięciu lat pozostaje czynna pisarką, która dalej tworzy, spotyka się z ludźmi i ciagle ma dużo do powiedzenia w ważnych społecznie sprawach.

Bardzo zaciekawiła mnie osoba Eleny Poniatowskiej, teraz czas na jej książki. Zachęcam do przeczytania jej biografii, by poznać niezwykłą kobietę i barwne czasy, w jakich przyszło jej żyć.