Pokolenie Ikea | Autor: Piotr C.

  Zachęcona tytułem sięgnęłam po książkę „Pokolenie Ikea”, nie czytając wcześniej żadnych recenzji i nie wiedząc o czym jest ta książka! Pewnie, mając wiedzę, jaki jest to rodzaj literatury nie podjęłabym się recenzji tego typu utworu. Ale wznowienie, jak i ekranizacja książki wpłynęły na jej popularność, co dla czytelników stało się bardzo dobrym powodem, by nadrobić zaległości i być na bieżąco z nowościami. „Pokolenie Ikea” to książka pierwotnie wydana w 2012 roku, teraz doczekała się ekranizacji oraz wydania z nową okładką. Na pewno nie jest to książka dla każdego, ale tak jak jesteśmy rożni, tak różnorodne są nasze gusty czytelnicze.

"Pokolenie Ikea" to seria stworzona przez autora Piotra C., który woli pozostać anonimowym autorem. Pozycję należy traktować raczej z przymrużeniem oka, niż dosłownie.

Można potraktować to jako przekaz lub rodzaj ostrzeżenia, jakich postaw należy unikać w życiu i jakim zachowaniom nie przyklaskiwać. Główny bohater prowadzi "alfabet kobiet" — zeszyt, w którym zapisuje imiona wszystkich partnerek zgodnie z kolejnością alfabetyczną. Natomiast główna bohaterka, Olga, chodzi na randki bez portfela, bo jest damą, za którą się płaci. Przyszłemu partnerowi oferuje wierność i usługę prasowania koszul.  

„Pokolenie Ikea” to książka, po którą wielu sięgnie ze względu na znany tytuł. Do tego przyciągająca wzrok okładka, a dokładnie zdjęcie przystojnego, modnie ubranego mężczyzny, domyślam się, że jest to główny bohater książki. W tle zdjęcia różnych kobiety. Tytułowa okładka "Pokolenie Ikea" idealnie wpisuje się w tematykę publikacji, zachęcając jednocześnie do obejrzenia filmu. To książka, po którą wybrałam właśnie ze względu na jej przyciągający tytuł, który sugeruje, że będzie to modna, współczesna (zastanawiam się jakim przymiotnikiem ją określić) książka. Ci, którzy znają od razu skojarzą lub połączą tytuł książki z blogiem o taki samym tytule, prowadzonym przez tego samego autora Piotra C.

Sposób prowadzenia narracji, język, styl wypowiedzi i zaznaczona fabuła nie jest może na najwyższym poziomie literackim, ale są odbiorcy/czytelnicy, którzy właśnie tego oczekują. Mimo wszystko warto czasem sięgnąć po ten typ literatury. Prosty, niewyszukany język sprawia, że książkę szybko się czyta, można się dobrze przy tym bawić. Minusem dla purystów językowych może być wypowiedź przesiąknięty wulgaryzmami, czasem niesmaczne żarty, ale można to również potraktować jako literackie odzwierciedlenie sposobu wypowiedzi danej grupy lub próba ukazania realiów danego pokolenia. Treść utworu oddaje styl życia, warszawskiej grupy, ludzi żyjących na kredyt, pracujących w korporacji, osób prowadzących konsumpcyjny, wręcz hedonistyczny styl życia.

Głównym bohaterem, a zarazem narratorem powieści jest Piotr C, pseudonim Czarny – lat 35, radca prawny, o cechach narcystycznych, reprezentanta pokolenia ikea. Żyje, by pracować, pracuje by spłacać kredyty. Oceniamy go przez jego przedmiotowy sposób traktowania kobiet. Książka ukazuje opowieści o jednorazowych relacjach, pogoni za spełnieniem własnych potrzeb, a jednocześnie doszukać się można dezorientacji i zagubienia, co tak naprawdę jest ważne, czego oczekujemy, do czego dążymy. Pod maską cynizmu głównego bohatera kryje się inteligentny mężczyzna, wykształcony, oczytany, co ujawnia znajomość autorów antycznych, dobrej muzyki, jak i kuchni. Czarny, przez pryzmat cynizmu, komizmu, ukazuje wszystkie przywary swojego pokolenia, bezlitośnie, wręcz groteskowo wyolbrzymiając wady. Tylko w jakim celu, czy jest to rodzaj satyry?