Kłamstwa, Którymi Oddycham | Autor: Katarzyna Misiołek

  Kłamstwa zatruwają życie, niszczą rodziny, są źródłem wielu kłopotów. Osoby, które karmią się kłamstwem być może nie mają tego świadomości, a być może nie potrafią żyć inaczej. Nie wiedzą, że można żyć bez kłamstwa, nie wiedzą, jak życie wolne od niego może być czyste i piękne … Jedno jest pewne, na kłamstwie nie można zbudować szczęścia … Nawet idealne kłamstwo zawsze jest kłamstwem …

Justyna wiedzie spokojne życie na przedmieściach miasta, w idealnym sąsiedztwie. Wspaniały i kochający mąż, udane dzieci, piękna sielanka. A tak przynajmniej widzimy to z boku. Ale wspaniały czas się kończy w jednej chwili, spokój kobiety nagle zostaje zakłócony. Na placu zabaw spotyka mężczyznę, który w przeszłości ją skrzywdził, padła ofiarą jego seksualnych żądz. Ale nikt o tym nigdy się nie dowiedział, dziewczyna skrzętnie ukrywa tę prawdę przed całym światem. Dlaczego? Wstyd, upokorzenie, czuje się jak ta gorsza, napiętnowana. Ma wrażenie, że ma na czole wyryte, że padła ofiarą gwałtu. Z tym balastem idzie sama przez całe życie. Teraz okazuje się, że ten, który ją skrzywdził mieszka dwa domy dalej, na tej samej ulicy i – jak na złość - zaprzyjaźnia się z jej mężem. Jej codzienność rozpada się w miał, obawia się, że prawda nieoczekiwanie ujrzy światło dzienne. Tyle lat ukrywała to przed mężem, on tak jej ufa …

Kłamstwa, którymi oddycham to gorzka i pełna bólu opowieść o tym, jak urazy z przeszłości potrafią zniszczyć życie, jak potrafią zatruć codzienność i sprawić, że ma się przeczucie, że każda kolejna chwila jest tą ostatnią. Kłamstwa, szczególnie te ukrywane przez lata, zawsze ujrzą światło dzienne. Nie można żyć nadzieją, że się o nich zapomni, że nikt się o nich nie dowie. Przeciwnie, one dają o sobie znać w najmniej oczekiwanym momencie. I najgorsze jest to, że czasami jest za późno, aby się z nich tłumaczyć, aby próbować naprawić wyrządzone nimi zło.

„Kłamstwa, którymi przez długie lata dosłownie oddychałam, również po jakimś czasie zbladły. Udało mi się nawet wmówić sobie, że rozmył je czas, przepadły … Kłamstwo zawsze wypływa, to jedna z głównych zasad wszechświata. Ale ja chciałam wierzyć, że moje łgarstwa udało mi się na zawsze pogrzebać w mroku przeszłości”.

Autorka porusza bardzo ważne kwestie, przemoc wobec kobiet. Bo gwałt to coś bardzo okrutnego, coś niszczącego i hańbiącego. Po takiej traumie jest się ciężko podnieść, wstyd i rozgoryczenie nie dają spokoju. I skrzywdzona kobieta sama sobie musi radzić z tą sytuacją, z jednej strony wstydzi się przyznać, z drugiej boi się, że oprawca będzie się mścił. I żyjąc w matni strachu brnie w kłamstwa, które zatruwają życie rodzinne.

Nie mam odwagi, aby oceniać zachowanie bohaterki, nie czuję się do tego w żaden sposób upoważniona. Łatwo jest, będą z boku, ferować wyroki i wskazywać nieprawidłowości w zachowaniu. Tylko osoba, która była w podobnej sytuacji może się wypowiadać w tak delikatnej materii. Ale mam żal do Justyny, że do kłamstw namawiała również niewinne dziecko. To tylko mogło sprawić, że spirala kłamstw będzie się tylko zapętlała i ciągnęła w nieskończoność.

Lektura bardzo potrzebna i ważna. O takich zdarzeniach trzeba mówić głośno i je potępiać. Nie wolno pozwolić, aby sprawca czuł się bezprawnie, aby miał przekonanie, że za złe czyny nie poniesie kary. Ale ta historia uczy też, że nie warto kłamać i budować na nim swojego życia. Kłamstwo to bardzo kruchy fundament, który wraz z upływem czasu traci swoją moc.

Sięgnijcie po nią i spróbujcie się zmierzyć z bólem, z którym z odwagą i nieposkromioną siłą walczyła bohaterka.

  „Kłamstwa, którymi oddycham” to niezwykle poruszająca powieść autorstwa Katarzyny Misiołek, która przenosi czytelnika w świat pozorów, sekretów i dramatycznych konsekwencji przeszłości. Główna bohaterka, Justyna, początkowo wydaje się mieć wymarzone życie – jest szczęśliwą żoną i matką dwójki dzieci, mieszka w urokliwym domku na przedmieściach, a jej małżeństwo z Tomaszem wydaje się być harmonijnym i pełnym miłości.

Jednak wszystko zmienia się, gdy na placu zabaw spotyka mężczyznę, który piętnaście lat temu zgwałcił ją i spowodował narodziny ukochanego syna Szymona. Przeszłość niespodziewanie wraca, a Justyna musi zmierzyć się z tragicznymi wydarzeniami, które dotknęły jej życia. Tajemnica, którą ukrywała przed światem, wciąż ją prześladuje, a obecność gwałciciela, Mariusza, jako jej nowego sąsiada, sprawia, że spokój i bezpieczeństwo jej rodziny stają pod znakiem zapytania.

Emocjonalnie zrozpaczona i pełna lęku, Justyna postanawia chronić swoje kłamstwa, aby nie narażać swojej rodziny na szok i rozpad. Jednak w miarę jak zderzenie z przeszłością staje się nieuniknione, jej wykreowane pozory zaczynają się sypać. Tymczasem, Tomasz - jej mąż, nieświadomy prawdziwych okoliczności, zaprzyjaźnia się z Mariuszem, nie zdając sobie sprawy z powiązań między nim a przeszłością Justyny. To powoduje, że kłamstwa stają się coraz bardziej skomplikowane i pociągają za sobą nieprzewidywalne konsekwencje.

Książka zgrabnie ukazuje, jak pozory mogą prowadzić do koszmaru i jak przeszłość może rzucić cień na pozornie idealne życie. Autorka odważnie porusza temat gwałtu, uwypuklając nie tylko jego fizyczne skutki, ale również długotrwałe emocjonalne i psychologiczne traumy, które ofiara musi znieść. Cierpienie Justyny i jej walka z lękiem oraz wyobrażeniami przewijają się przez całą książkę, nadając jej głębi i autentyczności.

Narracja Katarzyny Misiołek jest znakomita – wciągająca, pełna napięcia i zaskakujących zwrotów akcji. Czytelnik jest wciągnięty w wir emocji bohaterki, odczuwając jej strach, bezsilność i nadzieję na ocalenie swojej rodziny. Wątek złożonej relacji Justyny z jej przyjaciółką, która wie o prawdzie, ale zachowuje milczenie, dodaje kolejnego elementu zagadki do fabuły.

„Kłamstwa, którymi oddycham” to historia, która daje do myślenia o tym, jak trudno jest utrzymać kłamstwo w tajemnicy, szczególnie gdy ma się do stracenia tak wiele. Książka ukazuje, że nieuczciwe zatajanie przeszłości może prowadzić do zniszczenia relacji, które wydają się silne i niepodważalne. Warto podkreślić, że autorka podejmuje trudny temat z wrażliwością i szacunkiem, ukazując głębię ludzkich emocji i konsekwencje traumy.

Podsumowując, „Kłamstwa, którymi oddycham” to wzruszająca, pełna suspensu i emocji powieść, która zaskakuje czytelnika swoją autentycznością i odwagą w poruszaniu trudnych tematów. Katarzyna Misiołek doskonale wplata elementy psychologiczne i emocjonalne w intrygującą fabułę, sprawiając, że książka jest nie tylko ciekawą lekturą, ale również refleksyjnym spojrzeniem na ludzkie relacje i mechanizmy obronne, którymi próbujemy chronić siebie i swoje bliskich. Polecam tę książkę wszystkim, którzy szukają mocnych, poruszających historii, które wciągają od pierwszej do ostatniej strony.