Ta, Która Stała Się Słońcem | Autor: Shelley Parker Chan

  Od dłuższego czasu nie wzbraniam się przed czytaniem książek spoza mojej strefy komfortu. Coraz częściej i coraz chętniej sięgam po literaturę, która swoją akcję ma w innych miejscach niż kraje anglojęzyczne. Powiedziałabym nawet, że w moich lekturach zaczyna dominować Azja i historie, które są z nią związane, a wszystkie inne kontynenty powoli idą w odstawkę.
Fajnie tak czasem wystawić nogę poza znane sobie obszary i doświadczyć czegoś nowego. Polecam wszystkim.

Książka, którą chcę Wam przedstawić zainteresowała mnie w zasadzie od razu, jak tylko zobaczyłam jej zapowiedź. Obie wersje okładek wpadły mi w oko, choć większą sympatią darzę wersję zintegrowaną. Kto nigdy nie zdecydował o lekturze jakiejś książki po zobaczeniu okładki niech pierwszy rzuci kamień.

W pierwszym tomie dylogii Świetlisty cesarz poznajemy dziewczynkę z ubogiej rodziny, która jest… niczym. Dla bliskich nie przedstawia żadnej wartości i żyje wyłącznie dlatego, że sama potrafi zatroszczyć się o swoje wyżywienie. Pewnego dnia razem w ojcem i bratem udaje się do wróżbiarza, który jej bratu przepowiada wielkość, a jej samej… nicość. Dom dziewczyny zostaje napadnięty przez żołnierzy, którzy w poszukiwaniu jedzenia pobili jej ojca na śmierć. Kilka dni później umiera także jej brat, który nie potrafi otrząsnąć się po tej tragedii. Bohaterka przejmuje tożsamość brata i udaje się do klasztoru. Tam, udając Zhu Chongbę, dorasta i uczy się, by zostać mnichem. Po kilku latach Zhu Chongba musi jednak zejść z obranej ścieżki życiowej, ponieważ klasztor zostaje zniszczony w wyniku wojny.
Drugim bohaterem jest stojący po przeciwnej strony barykady generał eunuch Ouyang, przywódca wojsk Mongołów, które chcą zniszczyć rodaków dziewczyny.

Kiedy zaczynałam lekturę byłam pełna pozytywnych odczuć, początek książki bardzo mi się podobał. Bardzo ciekawiło mnie klasztorne życie głównej bohaterki, jej radzenie sobie z ukrywaniem prawdziwej tożsamości. Potem niestety było tylko gorzej. Niestety Shelley Parker-Chan najciekawsze elementy pomijała. Od przybycia Zhu do klasztoru niemal natychmiast przeskoczyliśmy do jej święceń, zniszczenie klasztoru zostało tylko wspomniane, jednak bez żadnego opisu tej sytuacji. W trakcie całej lektury wiele było takich akcji, które zostały tylko wspomniane, ale bez soczystych szczegółów. Szkoda, bo taki zabieg sprawiał, że momentami „Ta, która stała się słońcem” wiała nudą.

Główna bohaterka, której prawdziwego imienia nigdy nie poznajemy, przybrała tożsamość swojego brata. Stworzyło to pewien problem w tłumaczeniu, a mianowicie fakt, że ilekroć ktoś się do niej zwracał w jednym zdaniu używał formy zarówno męskiej jak i żeńskiej. Jest mi szkoda, że tłumacz nie zdecydował się na wybranie tylko jednej formy, ponieważ czytelnik mógłby się bardziej wczuć w sytuację bohaterki i razem z nią uwierzyć, że stała się Zhu Chongbą. A tak było to bardzo utrudnione.

Pomysł był dobry, wykonanie trochę gorsze. Wiem, że „Ta, która stała się słońcem” jest porównywana do trylogii Wojny makowej R.F. Kuang, ale jeśli podejdziecie do książki Shelley-Park w ten sposób to możecie się rozczarować, ponieważ są to dwie różne pozycje, choć z podobnym motywem. „Ta, która stała się słońcem” ma o wiele wolniejszą fabułę, do tego przeskakujemy z perspektywy Zhu do perspektywy Ouyanga i czasem może to wywoływać pewnego rodzaju konsternację.

Prawdę powiedziawszy ja nie zamierzam czytać kontynuacji, ponieważ wolę trochę bardziej wartką akcję, ale osobom, którym wolne rozwijanie się fabuły nie przeszkadza, będą zachwycone. Polecam przekonać się na własnej skórze.