Nie Pora Na Łzy | Autor: Edyta Świętek

  "Nie pora na łzy" to moje pierwsze spotkanie z piórem Pani Edyty Świętek. Książki tej autorki poleciła mi moja mama. Powiedziała, że na pewno się nie zawiodę. Na początku historia wydawała mi się błaha, trochę nudna i przydługa. Dopiero w połowie swojego biegu przekonała mnie do siebie. Wtedy zdałam sobie sprawę, że losy rodzin żyjących w latach dziewięćdziesiątych w Nowej Hucie mają głębszy sens i przekaz. Wraz z bohaterami przeżywamy całą gamę uczuć. Od miłości i przyjaźni poprzez samotność i rozczarowanie. Ot, tak jak w moim i Twoim czytelniku prawdziwym życiu. Rozsiądź się więc wygodnie pod miękkim kocem, z gorącą herbatą i otul się tą historią i poznaj losy rodzin Pawłowskich i Szymczaków.

Młode pokolenie, czyli rodzeństwo - Marek, Adek i Wiola Pawłowscy, wchodzą właśnie w dorosłość. Szukają sposobu na zarobek, aby spróbować się ustatkować. Adek i Wiolka wraz ze swoimi przyjaciółmi zakładają chodnikowy zespół muzyczny i grają bardzo popularną wtedy muzykę disco polo. Ich kariera rozwija się błyskawicznie. Idzie im na tyle dobrze, że dziewczyna kupuje mieszkanie w popularnej części Huty. Trasa koncertowa jest męcząca. W pewnym momencie staje się również niebezpieczna. Wiola przeżywa swoje pierwsze poważne uczucie, które skomplikuje jej poukładane dotychczasowe życie. Marek po służbie w wojsku nie może odnaleźć się w cywilu. Ciągle poszukuje pracy. Chłopak zaczyna brać używki. Kiedy poznaje Renatę obiecuje sobie, że dla niej będzie się bardziej starał. Jedna niefortunna noc zmieni wszystko. Adek natomiast jest zmuszony zawiesić działalność zespołu, ponieważ ich członkowie znajdują się na życiowych zakrętach.

Szymczakowie to rodzina "nowobogackich". Andzia to prawdziwa bizneswomen. Prowadzi swoją szwalnie i sprzedaje sukienki w domu handlowym "Wanda". Bardzo źle traktuje swoje pracownice. Wyśmiewa je, czuje nad nimi przewagę. Jej mąż Paweł zarabia sprzedając jeans na bazarze. Nie przynosi to takiego dochodu jakiego spodziewał się mężczyzna. Dlatego też zaczyna imać się bardziej niebezpiecznych i nielegalnych prac. Oboje tak zajęci są swoimi biznesami i zarabianiem pieniędzy, że nie widzą jak ich nastoletnia córka Małgosia zmaga się z problemami. Dziewczynka nie dostaje od rodziców uwagi jakiej potrzebują dzieci w jej wieku. Szuka jej u dużo starszego sąsiada babci. To plus kłopoty z odżywianiem sprowadzają na Gosię duże problemy.

Końcówka książki tak przypadła mi do gustu, że od razu zaczęłam czytać drugi tom! Uważam, że autorka stworzyła serię ponadczasową. Przecież teraz, niemal 30 lat później zmagamy się z takimi samymi rozterkami jak bohaterowie tej obyczajówki. Lektura daje do myślenia i zmusza do pewnych refleksji mimo, iż wydawałoby się, że to tylko kolejna zwykła powieść.

Polecam na chłodne styczniowe wieczory... i mroźne poranki!