Ulica Szpiegów | Autor: Mick Herron

  Jest coś takiego w cyklu Micka Herrona o kulawych koniach Jacksona Lamba, że gdy tylko pojawia się zapowiedź wydawnicza kolejnego tomu, organizm czytelnika natychmiast doświadcza dopływu czystej dopaminy. Jak przed spotkaniem ze starym przyjacielem albo na moment przed rozpoczęciem kolejnego sezonu ulubionego serialu. „Ulica szpiegów” to bowiem nic innego, jak czwarty sezon serii zapoczątkowanej, zekranizowanymi zresztą, „Kulawymi końmi” (Slough House), w której czytelnicy poznali, a wielu z nich z całą pewnością zdążyło się wręcz z nimi zakumplować, niesamowitą unikatową ekipę wyrzutków, którym przewodzi pozornie odrażający oryginał noszący wyjątkowo ironiczne nazwisko Lamb.

W nowej odsłonie, czy jak kto woli w nowym sezonie, spotykamy się więc ze starą dobrą ekipą, która niestety (jak było już to w drugim tomie) nie doczeka w komplecie końca niniejszej odsłony. Cóż, fakt, że zostali skierowanie na boczny tor nie oznacza wcale, że ich służba nie jest równie niebezpieczna, co działających w terenie regularnych agentów MI5. Już samo wprowadzenie okaże się wybuchowe i przywoływać może pierwszą scenę z tomu pierwszego, z tą różnicą, że tam bohater oblał test i nie udaremnił aktu terrorystycznego, który był symulacją, a tutaj wydarzył się w rzeczywistości z wyjątkową brutalnością.

Jak nietrudno się domyślić, sprawę będzie próbować rozwikłać ekipa Jacksona Lamba i tym razem kluczową w niej rolę odegra charyzmatyczny dziadek jednego z bohaterów David Cartwright, szara eminencja i legenda agencji, który wcześniej pojawiał się epizodycznie, jako rodzaj mentora i spowiednika swojego wnuka Riviera. Wprowadzając do akcji emerytowanego agenta podejmuje Autor szalenie ciekawy wątek pracowników tajnych służb, którzy w racji swojego wieku i związanych z nim przypadłości mogą stać się realnym zagrożeniem dla funkcjonowania dawnego pracodawcy. Równie istotny okaże się też problem nieprzewidzianych skutków decyzji podejmowanych w zamierzchłej przeszłości, które być może wywiedzione były z dobrych intencji, ale potoczyły się w nieoczekiwanych kierunkach.

„Ulica szpiegów” naszpikowana jest tajemnicami i nieoczekiwanymi twistami fabularnymi, tak jakby Herron postawił sobie za punkt honoru nie tylko nie zwalniać tempa w kreowaniu kolejnych epizodów, ale pilnować, że każdy kolejny jest jeszcze bardziej efektowny niż poprzednie. Nie zabraknie tu też brawurowych nawiązań do popkulturowych utworów jak chociażby legendarnego „Imperium kontratakuje”. Co ciekawe, całość sprawia wrażenie świetnie wymyślonego i dopracowanego w najdrobniejszych szczegółach uniwersum i każdy kolejny tom ujawnia fakty, które stopniowo rozjaśniają pełny obraz i tłumaczą sytuacje i wątki, który w poprzednich odsłonach były nie do końca jasne i potraktowane naskórkowo. Dobrze jest więc sięgać po kolejne tomy w kolejności, w jakiej powstawały, choć czytelnik, który chciałby rozpocząć swoją przygodę z ‘kulawymi końmi” od niniejszej części, nie powinien być zdezorientowany, mamy tutaj bowiem do czynienia z zamkniętą historią, która choć stanowi element większej całości, z powodzeniem sprawdzi się jako osobna i w pełni wartościowa historia. Czytelnicy, znający poprzednie tomy z pewnością po raz kolejny docenią narracyjny kunszt Autora, ale przede wszystkim jego łatwość w tworzeniu pełnowymiarowych postaci, które budowane są nie tylko przez to, jak się zachowują, ale przede wszystkim, jak się komunikują. I nie dotyczy to tylko Jacksona Lamba, postaci, która z całą pewnością wejdzie do kanonów, ale praktycznie większości głównych postaci.

Nie dziwi fakt, że cykl został zekranizowany i właśnie na jednej ze streamingowych platform pojawił się drugi sezon serialu wraz z zapowiedzą trzeciego. Proza Herrona to gotowy scenariusz i grzechem byłoby po niego nie sięgnąć. Gwarantuję, że przypadnie do gustu nie tylko miłośnikom kryminałów i literatury szpiegowskiej.