Cokoły Przechodnie | Autor: Piotr W. Fuglewicz

  Na Górnym Śląsku mieszkam od ponad 13 lat, ale wciąż niewiele wiem, jeśli chodzi o historię związaną z tym terenem. Znam najważniejsze nazwiska, ale to by było na tyle. Kiedy tylko mam możliwość, nadrabiam zaległości. Dlatego też zdecydowałam się na lekturę tej książki. Byłam ciekawa, co Piotr W. Fuglewicz będzie miał mi do powiedzenia na temat ważnych dla Śląska osób.

Autor urodził się w 1954 roku w Siemianowicach Śląskich ale mieszkał w Katowicach. Z wykształcenia jest ekonomistą i informatykiem, z zamiłowania zaś dziennikarzem i podróżnikiem. Zainteresował się historią Katowic i Śląska na tyle, że po przejściu na emeryturę został przewodnikiem po mieście i okolicach.

Ta książka to zbiór biogramów mniej znanych Ślązaków i osób związanych z tym rejonem, które na przestrzeni XIX i XX wieku żyły i działały tutaj. O wieli z nich na przestrzeni lat zapomniano, choć ich dokonania były często motorem do zmian kulturowych i cywilizacyjnych.

Ucieszyłam się, gdy zobaczyłam, że zbiór otwiera historia o Karolu Goduli i Joannie Gryzik. Czytałam niedawno „Kołysankę” autorstwa Macieja Siembiedy, w której się oni pojawiają, i perspektywa kolejnego spotkania z nimi była dla mnie intrygująca. Chciałam przekonać się, jak opowieść o nich z tamtej książki wypadnie w porównaniu z historią Piotra W. Fuglewicza. Była to dla mnie najciekawsza opowieść z całego zbioru. Duży wpływ na to miał fakt, że wcześniej o nich słyszałam i na swój sposób byli mi bliscy.

Ze wszystkich 22 historii zawartych w tej publikacji znałam tylko dwie. Pierwsza z nich dotyczyła wspomnianych wyżej przeze mnie Karola Goduli i Joanny Gryzik. Druga była o Kazimierzu Kutzu. Pozostałe nazwiska albo nie mówiły mi kompletnie nic, albo coś mi dzwoniło, ale nie wiedziałam, w którym kościele. Przy czym zdecydowanie częściej słyszałam te historie po raz pierwszy.

Widać, że autor włożył w napisanie tej książki sporo pracy. Na końcu każdego rozdziału znajduje się literatura źródłowa. Niektóre zawarte w niej pozycje są dość stare, więc dotarcie do nich mogło nie być takie proste. Historie przytoczone przez Piotra W. Fuglewicza mogą stanowić dobry punkt wyjścia, jeśli chodzi o dalsze badanie tematu związanego z jakąś postacią.

Mam jednak pewien problem z tą publikacją. Uważam, że jest wartościowa, przypomina o wielu ważnych dla Śląska postaciach, które przepadły gdzieś w mroku czasów. Nie jest to obszerne omówienie ich życiorysu, bardziej zaznaczenie najważniejszych wydarzeń. Tyle tylko, że czytanie tej książki zajęło mi sporo czasu. Bardzo dużo tutaj nazwisk i dat. Nie byłam w stanie przeczytać więcej niż dwie historie w ciągu dnia, bo mózg zaczynał mi parować od nadmiaru informacji, które musiałam przetworzyć po lekturze. W związku z tym odradzam raczej czytanie książki do poduszki – można szybko zgubić wątek, jeśli zabierze się za czytanie po całym dniu pracy. Tak było ze mną. Nie mogłam wieczorem ogarnąć nadmiaru faktów. Rano szło mi zdecydowanie lepiej.

Całość uzupełniają wkładki z fotografiami, dzięki którym możemy przekonać się, jak wyglądali bohaterowie opowieści, a także miejsca z nimi związane.

Jeśli interesujecie się historią Śląska, to może być to propozycja dla was. Tylko ostrzegam, że sporo tu rzeczy do ogarnięcia, zwłaszcza jeśli chodzi o daty.