Przyjdzie Pogoda Na Ślub | Autor: Wioletta Piasecka

  Książka „Przyjdzie pogoda na ślub” Wioletty Piaseckiej, po raz trzeci już i jak się okazuje ostatni, pokazuje nam losy trzech przyjaciółek. Joanna, Magda i Zuzanna zmagają się z przeciwnościami losu. Stare powiedzenie mówi, że człowiek otrzymuje tyle ile jest w stanie znieść. Idąc tym tropem, wspomniane kobiety muszą być bardzo silne!

„Przyjdzie pogoda na ślub” Wioletty Piaseckiej to trzecia część z trylogii. Pierwsza z nich to „Przyjdzie pogoda na miłość” a druga, to „Przyjdzie pogoda na szczęście”. W każdej z tych opowieści Joanna, Magda oraz Zuzanna spotykają na swojej drodze mniejsze i większe dramaty oraz radości. Co ważne, autorka daleka jest od tworzenia przesłodzonego wizerunku, w zamian oferując czasem dramatyczne, lecz jak bardzo życiowe sceny.

Wioletta Piasecka, autorka tej trylogii, to autorka wielu książek oraz scenariuszy teatralnych. Na swoim koncie ma również kilka nagród oraz prestiżowych wyróżnień. Jest to miedzy innymi stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Co ważne, twórczość która stała się jej udziałem, była przepustką do wpisania do księgi Złote Myśli Wielkiego Umysłu, Talentu i Serca Fundacji Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”.

W ostatniej części trylogii „Pogoda na…” wszystko zdaje się iść nie tak, jak pierwotnie zakładano. Joanna, która na własnej skórze poczuła, jak to jest być zdradzonym przez najbliższych, ma problem z otworzeniem się na nową miłość. Z kolei wydawać by się mogło, że nic gorszego w życiu Magdę już nie spotka. Walka z chorobą nowotworową oraz rozpad małżeństwa to i tak za wiele, jak na jedną osobę. Jednak w „Przyjdzie pogoda na ślub”, będziemy obserwować, jak powoli, krok po kroku, pozwala aby prawdziwa miłość zagościła w jej sercu. Nie inaczej jest z Zuzanną, która wie co to ogromny sukces, ale i wielka klapa. Teraz ma okazję zacumować do bezpiecznego portu i zaznać normalnego, zwykłego życia u boku narzeczonego. Nic jednak nie jest tak proste, jak się pierwotnie wydaje.

Książkę „Przyjdzie pogoda na ślub” Wioletty Piaseckiej czyta się niezwykle szybko. Napisana prostym, przystępnym językiem, będzie miłym oddechem i czasem wytchnienia od problemów dnia codziennego. Chociaż w życiu bohaterek wiele się dzieje i to niekoniecznie dobrego, każda z nich znajduje w sobie siłę, aby podążać za swoimi marzeniami i pragnieniami. To, czego chcą dla nas inni, niekoniecznie może być tym, czego sami chcemy dla siebie. Jednak usłyszenie własnego głosu może nie być tak proste, jak się wydaje. I boleśnie przekonuje się o tym jedna z głównych bohaterek tej opowieści.

Będąc uczciwym recenzentem muszę przyznać, że nie do końca porwała mnie ta historia. Przeszkadzały mi tu przyciężkie dialogi i zbyt dużo asekuracyjnej narracji. To o czym pomyślał bohater, lub to, co znaczyło jego zachowanie w konkretnej sytuacji, niekoniecznie musi być opatrzone długim komentarzem. O ile postaci pierwszoplanowe są starannie przemyślane, o tyle te grające drugie skrzypce, już nie do końca. Momentami miałam wrażenie, że ta opowieść niesamowicie się dłuży. Jednak i tak poczułam nostalgię po przeczytaniu ostatniej strony. Bo to już koniec śledzenia perypetii trzech zabawnych i do bólu zwyczajnych kobiet, jakie możemy spotkać w naszej codzienności. Te historie mogła przeżyć tak naprawdę każda z nas. I to jest największa siła tej opowieści.