Sieci Widmo | Autor: Wojciech CesarzRoksana Jędrzejewska WróbelGrzegorz KasdepkeKrzysztof KochańskiBarbara KosmowskaMarcin KoziołKatarzyna MajgierKatarzyna RyrychTomasz SamojlikKatarzyna Terechowicz

  Konsumpcja i egocentryzm ludzi sprawiły, że nasza planeta boryka się z ogromnymi problemami. Zwierzęta tracą swoje środowisko naturalne, gdy człowiek zaczyna zajmować tereny, na których do tej pory żyły. Coraz częściej latem w wielu miejscach jest susza. W tym roku wyschły nawet największe na świecie rzeki. Wielu ludzi zapomina o tym, że jeśli zniszczymy Ziemię, to nie będziemy mieli gdzie mieszkać. Ta publikacja ma na celu zwiększenie wiedzy ekologicznej młodych odbiorców. Opowiadania w niej zawarte mają też ukształtować w nich podstawę odpowiedzialności za naszą planetę.

Przyznam szczerze, że miałam do tej książki dwa podejścia, choć nie uważam, że jest napisana w zły sposób. Jest wartościowa i cieszę się, że powstała. Po prostu nie jestem jej odbiorcą docelowym. Patrzę na tę publikację z perspektywy osoby dorosłej, a nie nastolatka, do którego jest ona skierowana. Trudno było mi wczuć się w te opowiadania. Niespecjalnie polubiłam większość bohaterów, nawet tych, którzy w założeniu mieli być pozytywni. Czarne charaktery były dla mnie zbyt przerysowane, a pozytywni bohaterowie aż za idealni. Brakowało mi zarówno u jednych, jak i u drugich odcieni szarości.

Opowiadania poruszają ważne kwestie – m.in. pozostawianie tytułowych sieci widmo w morzu, to sprawia, że zaplątują się w nie zwierzęta, a przecież takiego scenariusza da się uniknąć, używanie mniej szkodliwych dla środowiska środków transportu czy wielorazowych butelek, noszenie używanej odzieży. Opowiedziane przez autorów historie dają do myślenia, sama w trakcie lektury zastanawiałam się, czy nie robię tak jak ci, którzy nie są przekonani do tego, że z planetą dzieje się coś złego. Mam nadzieję, że dzięki tym opowiadaniom coś zmieni się w mentalności odbiorców. W końcu im szybciej wyrobi się pewne nawyki i zmieni złe przyzwyczajenia, tym większe korzyści to przyniesie.

Tak jak już wspomniałam, moim zdaniem ta książka jest wartościowa i powinno się o niej zrobić głośno, żeby dotarła do jak największej grupy odbiorców. Jednak jako dorosły czytelnik mam problem z tymi opowiadaniami. Sporo się w nich dzieje, ale dla mnie były za krótkie, żebym kupiła przemianę bohaterów. Nie widziałam procesu, który w nich zachodził lub był on bardzo krótki. Taka ekspresowa przemiana nie do końca do mnie przemawia, ale podejrzewam, że tak z 17 lat temu byłabym tą książką zachwycona. Nie sądzę też, że osoby dbające o środowisko są aż tak wyobcowane, jak to czasem było tutaj pokazane, ale to tylko moje zdanie. Chociaż podejrzewam, skąd mogło się wziąć takie przekonanie.

Wiem, że pomarudziłam, jeśli chodzi o tę książkę, ale mam nadzieję, że jej właściwym odbiorcom, którzy są zdecydowanie młodsi ode mnie, przypadnie ona do gustu. Pewnie nie będą im aż tak bardzo przeszkadzać rzeczy, o których mówiła. Łatwiej będzie im zrozumieć bohaterów i nawiązać z nimi nić porozumienia. Będą w stanie ich zrozumieć. Mnie to już tak łatwo nie przychodzi, chociaż bardzo się starałam, żeby tak było. Jeśli macie dzieci w ostatnich klasach szkoły podstawowej albo w pierwszych klasach szkoły średniej i chcecie sprezentować im książkę, która porusza kwestie związane z ochroną środowiska i dbaniem o planetę, to możecie zastanowić się nad tą publikacją. Jest bardzo ładnie wydana i daje do myślenia.