Mów O Mnie Ono | Autor: Katarzyna Skrzydłowska KalukinJoanna Sokolińska

  Uważacie, że „kiedyś to było”, z rozrzewnieniem wspominacie dawne czasy i bardzo chcielibyście, by świat się nie zmieniał? No to macie pecha! Świat zmienia się nieustannie. To, co kiedyś było normalne, dziś jest reliktem przeszłości. To, co dziś nas oburza, niebawem będzie normą. I zapewne w każdych czasach starsze pokolenia narzekać będą na „tę dzisiejszą młodzież”, bo robiły to i sto, i zapewne tysiąc lat temu. W każdym bowiem aspekcie naszego życia trwa ciągła, nieustająca zmiana. Czasem powolna, niemal niezauważalna. Innym razem to prawdziwa rewolucja wywracająca świat do góry nogami! Pomyślmy o rewolucji seksualnej z drugiej połowy XX wieku. Czy dziś oburza nas myśl, że seks uprawiamy dla przyjemności, że można to robić bez ślubu, z więcej niż jednym partnerem przez całe życie, a do tego, dzięki antykoncepcji, bez konsekwencji w nieodzownej postaci ciąży i dziecka? Te niewinne postulaty zaledwie pięćdziesiąt lat temu podcięły fundamenty pod obowiązującymi od setek lat zasadami moralności i śmiertelnie gorszyły większych i mniejszych tradycjonalistów, którzy wręcz wieszczyli rychły upadek cywilizacji. Mimo to nasza cywilizacja trwa nadal… Warto w tym miejscu ciepło pomyśleć o tych hippisach sprzed pięćdziesięciu lat i podążającej za nimi młodzieży, chyba jesteśmy im coś winni.

Autorki „Mów o mnie ono” stawiają pytanie, czy nasze nastoletnie dzieci - aktualnie, tu i teraz – szykują nam nową rewolucję seksualną? Czy zmuszą nas do zupełnie innego spojrzenia na tożsamość płciową i orientację seksualną? Dlaczego odrzucają binarny podział płci, dodatkowo nie przypisując do niej określonej seksualności? W tym momencie trzeba uświadomić tym, którzy być może jeszcze nie wiedzą, jak w lawinowym tempie rośnie w ostatnich latach ilość młodych transpłciowych osób na całym świecie, a skala wzrostu sięga kilkuset procent! Gdyby tylko chodziło o prostą transpłciowość, o której coś tam każdy z nas słyszał. Sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana. Młodzież spod tęczowej flagi to naprawdę niezwykle zróżnicowane grono, świadomie i celowo unikające zaszufladkowania. Tożsamość płciowa może rzeczywiście być zwyczajnie przeciwna niż metrykalna, może jednak być nieokreślona. Albo płynna. Osoba trans lub niebinarna może dążyć do chirurgicznej, bądź prawnej korekcji płci, ale równocześnie może tego wcale nie potrzebować, ponieważ wystarcza jej społeczne funkcjonowanie w zgodzie z tym, co czuje, inny strój, nowe imię czy zaimki. Dzisiaj młodzież, ku zdziwieniu, konsternacji, niezrozumieniu i zgorszeniu starszych, głośno o tym mówi! Co zrobiłbyś, zrobiłabyś, gdyby Twoje dziecko poprosiło: „Mów o mnie ONO, ponieważ nie czuję się ani chłopcem, ani dziewczynką”?

Książka próbuje odpowiedzieć na wszystkie powyższe pytania. Autorki przytaczają konkretne fakty i w liczbach przedstawiają skalę zmian, które dzieją się na naszych oczach. Powołują się na znane artykuły z ostatnich lat, które w różny, nieraz bardzo odmienny sposób podchodzą do problemu traspłciowości i niebinarności. Nie jest to jednak zbiór suchych, bezosobowych danych. Mamy tu też zwierzenia prawdziwych osób, które nie zgadzają się z przypisaną im przy urodzeniu płcią oraz z ich bliskimi. I tu od zestawień statystycznych przechodzimy do silnych emocji – strachu, niepewności, poczucia wyobcowania, olbrzymiego cierpienia, poszukiwania odpowiedzi na dręczące pytania i czasem – gdy los jest łaskawy, a ludzie wokół przychylni – do nowego lepszego życia, w zgodzie z samym sobą. Czy wiecie, że zaledwie 25 procent matek i 15 procent ojców akceptuje i wspiera swoje transpłciowe dziecko? Czy dziwi w tej sytuacji tak wysoki (około 70 procentowy) poziom podejmowanych przez te dzieci prób samobójczych? Sprawy nie ułatwiają zapewne pełne pogardy słowa płynące z ust niektórych polityków czy duchownych… O wiele łatwiej potępić niż podjąć wysiłek - spróbować zdobyć nową wiedzę na temat zmieniającego się świata i zrozumieć.

„Mów do mnie ono” to książka bardzo dobrze, sprawnie i ciekawie napisana. Jest to jednak w jeszcze większym stopniu książka ważna i potrzebna. Gdyby tylko chcieli z otwartym umysłem przeczytać ją wszyscy ci, którzy naprawdę powinni! Świat wtedy byłby lepszym miejscem.