Bezlitośni Bogowie | Autor: Emily A. Duncan

  Jeszcze do niedawna świat literatury fantasy stanowił dla mnie wielką niewiadomą. Powoli i stopniowo zaczynam go odkrywać, czasami na oślep dokonując wyborów czytelniczych. Tym razem pochyliłam się nad cyklem amerykańskiej, początkującej autorki – Emily A. Duncan o tajemniczym tytule Somthing Dark and Holy. Na polski rynek wydawniczy trafiły obecnie dwie pierwsze części serii Niegodziwi święci i właśnie Bezlitośni Bogowie, obie wydane przez Zysk i S-ka.

Podobnie jak pierwszy tom serii, tak i drugi wprowadza czytelnika w mroczny klimat powieści gotyckiej osadzonej w uniwersum wierzeń i mitów słowiańskich, z wielością bogów i mistycznych postaci, wśród których prym wiodą – Kleryczka, Książę i Potwór. Ich losy zostały ze sobą bezpowrotnie splecione, a każdy z nich ma przypisaną mu rolę do odegrania. Dramatyczne wydarzenia, które przypieczętowały ich wspólną drogę, a które rozegrały się jeszcze w pierwszym tomie, sprawiają, że każde z nich musi stawić czoła nie tylko swoim demonom, ale i sobie nawzajem. Co bynajmniej nie jest proste, gdyż mimo bolesnych przeżyć, które już ich dotknęły, każde z nich ma nieodparte wrażenie, że jest częścią większej całości, a wręcz, że ich życie leży w rękach wyższych sił, które bawiąc się nimi, manipulują ich poczynaniami dla własnych celów. W konsekwencji Nadia zaczyna wątpić w swoje mistyczne siły, Serafin walczy z głosami, które nieustanie szepczą mu jaką ścieżką podążać, a Malachiasz, próbuje pojąć istotę swego bytu i pokonać tkwiące w nim demony. Jaki będzie finał tych zmagań i czy uda się całej trójce wyjść z opresji? Trudno powiedzieć, ale wszystko wskazuje na to, że to jeszcze nie koniec ich wspólnej drogi.

A co do wrażeń po przeczytaniu serii. Z pewnością nie są to książki, które czyta się jednym tchem. Mam wręcz wrażenie, że właśnie styl najbardziej pogrąża zarówno pierwszą, jak i drugą część, gdyż są one pisane w sposób dość chaotyczny, a Autorka z upodobaniem godnym lepszej sprawy skacze z wątku na wątek, co sprawia, że odnalezienie się w świecie wykreowanych przez nią bohaterów czasami wręcz przytłacza i chciałoby się wręcz rzucić książką w kąt i dalej się nie męczyć. Zatem w istocie pod tym względem faktycznie zarówno „Bezlitośni bogowie”, jak i „Niegodziwi święci” wymagają ogromnego skupienia na fabule, żeby nie wypaść z niej jak z katapulty.

Nie bardzo też potrafiłam wczuć się w emocje bohaterów wykreowanych przez Autorkę, nie czułam ich mistycyzmu, nie nawiązałam z nimi emocjonalnej więzi. Przeciwnie, było mi zupełnie obojętnie co się wydarzy w ich życiu i jak potoczą się ich losy. Jak na świat, w którym dominować miały również boskie wyznaczniki, osadzone tym razem w bardziej wschodnich, osadzonych gdzieś w dawnej Rusi, korzeniach to tej odsłony słowiańskiej mitologii nie byłam ciekawa, a Autorka nie potrafiła wzbudzićwe mnie woli i chęci odkrycia tego jak kształtował się panteon dawnych bogów w wierzeniach dawnych potomków Rosjan.

Patrząc zatem całościowo na „Bezlitosnych bogów” – z pewnością sam pomysł na opowieść, w której mroczny gotycki świat, miał przeplatać się z mistyką słowiańskich wierzeń godny jest uwagi, ale realizacja tego zamierzenia, przekuta w dwutomową opowieść do mnie nie przemówiła. Nie zachęcam zatem, ale i nie zniechęcam do czytania. Myślę, że jest to na tyle inne od tytułów z kategorii fantasy, że warto samemu wyrobić sobie zdanie i przekonać się czy poza Emuli A. Duncan zjedna Wasze serca czy też nie.