Między Chrystusem A Antychrystem | Autor: Ks. Prof. Robert Skrzypczak

  Ksiądz Robert Skrzypczak to znany i ceniony w środowisku kleryków oraz wiernych profesor Akademii Katolickiej w Warszawie, tłumacz i autor nagradzanych książek, propagator nauk Jana Pawła II, a w końcu rekolekcjonista. Niniejsza publikacja jest sumą jego zainteresowań, obserwacji i doświadczeń oraz wiedzy. Tej zaczerpniętej ze źródeł, potwierdzonej przypisami (Stary i Nowy Testament, encykliki, teksty teologiczne, homilie), ale i tej stricte naukowej, psychologicznej (Antoni Kępiński, Lęk), czy też socjologicznej (Zygmunt Bauman, Płynna nowoczesność). Co więcej, autor nie wstydzi się sięgać do literatury klasycznej, cytując chociażby Braci Karamazow Fiodora Dostojewskiego i Dżumę Alberta Camusa.

Między Chrystusem a Antychrystemwyraźnie sugeruje tematykę książki, ale nic bardziej mylnego. Co prawda są tutaj oczywiste przesłanki interpretacyjne, jak traktować dwie tytułowe postacie, ale ksiądz Skrzypczak sięga dalej. Bierze pod lupę cały Kościół, jako zjawisko, wspólnotę wiernych, instytucję. Nie unika też tematów kontrowersyjnych: pornografii, antykoncepcji, rozwodów. Z równą powagą traktuje proroctwa biblijne i objawienia maryjne, jak i naukowe diagnozy nad kondycją świata współczesnego, nowoczesnego. Nie byłby rekolekcjonistą, gdyby nie wplótł do swoich wywodów pierwiastka dydaktycznego. Moralizatorski ton wyraźnie wyczuwa się zwłaszcza we fragmentach dotyczących wskazówek, jak unikać pokus codzienności i pułapek przygotowanych przez złego ducha i jego zastępy.Ale jest tutaj również cały arsenał świętych i błogosławionych, opisy hagiograficzne osób, które na przestrzeni wieków dzielnie walczyły o prawdę i wiarę.

Książka podzielona jest na trzy zasadnicze części: Chcę zobaczyć Chrystusa w człowieku, Chcę zobaczyć Chrystusa w Kościele, Chcę zobaczyć Chrystusa w świecie.

Początkowe rozdziały przywołują postacie uznane przez Skrzypczaka za ważne i istotne dla omawianych wątków, przykładowo, błogosławionego księdza i filozofa Antonia Rosmini – Sebartiego żyjącego w XVIII wieku nawołującego do odnowy i nawrócenia. Ale to tylko pretekst do szerszego ukazania kryzysu Kościoła w kontekście analizy poszczególnych ran Chrystusa ukrzyżowanego.

Kolejniwspomniani duchowni myślicieleto John Henry Newman, z kręgu anglikańskiego, katolicki tradycjonalista Romano Amerio i franciszkanin Dolindo Ruotolo oraz ortodoksyjny kabalista rabin Jicchak Kaduri. Ich sylwetki dają asumpt do dyskusji nad ekumenizmem i demokracją. Nie brakuje także cytatów z nauk Jana Pawła II i rozważań kardynała Josepha Ratzingera. A wśród wywoływanych, wyjątkowo, kobieta, stygmatyczka Erzsebet Galgóczy ze swoim świadectwem prawdy i bólu oraz komentarz naukowy Antoniego Kępińskiego dotyczący sensu cierpienia.

A gdzie w tym wszystkim, po przedłużającym się wprowadzeniu, wątek Antychrysta? Jest. W rozdziale: Dzieje pojęcia w myśli i wrażliwości chrześcijańskiej od czasów apostolskich po współczesność. Szkoda tylko, że tak pobieżnie potraktowany.

Część druga skupia się na relacji człowieka z Kościołem w sensie historycznym, politycznym, ewangelicznym. Autor wyraża zaniepokojenie postępującą obecnie „laicyzacją duchownych” i „klerykalizacją świeckich”.

Ostatnie rozdziały poświęcone są diagnozie współczesnych czasów. Znaków dyskretnie podsyłanych przez poddanych Antychrysta. Robert Skrzypczak, wychodząc od eseju znanego socjologa wizjonera Francisa Fukuyamy i osiemnastowiecznego filozofa Georga Hegla, dowodzi kryzysu cywilizacji. Wskazuje na depersonalizację życia niwelującą aspekty humanistyczne. Przywołuje hasła totalitaryzmów uderzających w demokrację, ale wspomina również o różnicach między homo sapiens a homo technologicus. Posuwa się do śmiałych i przez to kontrowersyjnych teorii o DNA, sztucznej inteligencji jako „trucizny” duszy, zostawiając na sam koniec ustępy dotyczące aborcji, antykoncepcji i pornorewolucji, z którymi można się zgadzać w większym, mniejszym stopniu lub całkowicie odrzucić.