Przypał I Cała Reszta | Autor: Beth Garrod

  Jeśli przez całą szkołę lśniłaś niczym gwiazda na niebie, każdy chłopak wzdychał z powodu Twojej urody, a tytuł „królowej balu” był zarezerwowany wyłącznie dla Twojej osoby to… nie masz zbyt wiele wspólnego z Bellą, bohaterką serii książek wydawnictwa YA! Ona stoi raczej po tej drugiej stronie barykady, chociaż nie z własnej woli, a zapewne przerzucona przez złowieszcze macki niesprzyjającego losu. Ta dziewczyna to mistrzyni wpadek, gaf (przypał to dla niej zbyt słabe słowo), totalnej masakry, mówienia rzeczy, których nie powinno się powiedzieć i zwracania na siebie uwagi w najmniej pożądany sposób. W przypadku Belli nie ma czegoś takiego, jak „gorzej już nie będzie”.

W kolejnym tomie pt. „Przypał i cała reszta” przed nastolatką pojawia się sporo ważnych życiowych wyzwań. Są to m. in. trudne egzaminy decydujące o zakwalifikowaniu się na wyższą uczelnię, a także dostanie się na wymarzoną imprezę muzyczną oraz utrzymanie przy sobie świetnego chłopaka (debiutującego muzyka i nawet niezłego przystojniaka). Czy można jednocześnie bez przerwy wpadać w kłopoty i poradzić sobie ze wszystkimi powyższymi sprawami? Jedno jest pewne. Poznając Bellę, czytelnik będzie miał okazję wzruszyć się, pośmiać, zaskoczyć, jak i zainspirować. Dziewczyna bowiem nie ma łatwo: robi masę głupot zupełnie przez przypadek, jej siostra i mama nie wzbudzają w innych zazdrości, a czasem na samym starcie działania, których się podejmuje, skazane są na porażkę. Idzie jednak do przodu i do przodu, starając się zepchnąć na bok dręczące ją myśli i wszelkie kłopoty.

Beth Garrod robi dobrą robotę, świetnie charakteryzując zmienność nastrojów nastolatek. Jęki i piski uwidaczniające się w wykrzyknikach i wielkich literach słychać zaraz po otwarciu książki. Nie wiedzieć czemu często przypominają mi krzyki mandragory…

Czasy się zmieniają, ale pewne emocje i reakcje pozostają charakterystyczne dla wieku dojrzewania. Są to np. szaleńcza burza westchnień na widok fajnych facetów, prezentowanie buntowniczych postaw (lub też „beka”) w kontakcie z nauczycielami, czy też zażenowanie w obliczu niekonwencjonalnego zachowania rodziców. Bella doświadcza jednocześnie wzlotów, jak i upadków. Często w tej samej chwili. Entuzjastycznie oddaje się marzeniom, z wielką siłą angażuje w przyjaźnie i projekty, a w jej sercu gości niepewność dotycząca uczuć wobec chłopaka. Czy znacie ten stan, kiedy język i myślenie nie podążają tą samą ścieżką? To też jedna z charakterystycznych cech Belli.

W powieści „Przypał i cała reszta” mamy do czynienia, oprócz przygód i sfery emocjonalnej bohaterki, z cudownie odtworzoną atmosferą wielkiego festiwalu, który jest tłem sporej części akcji. Festiwalu, na którym liczy się tylko muzyka, dobra zabawa i jedna wielka przyjaźń między uczestniczkami i uczestnikami. Kto był np. na Przystanku Woodstock, ma okazję, podczas zapoznawania się z przygodami Belli, powspominać miłe chwile, rzeki ludzi płynące wokół scen, gwar, radość i imprezowanie do białego rana oraz niepowtarzalną pozytywną siłę płynącą z energii tłumu.

Przechodząc do najważniejszej sprawy, Beth Garrod pomiędzy żartami, przypałami, miłościami, umieszcza sprawy niezwykle ważne dla młodych ludzi. Jest to m.in. potrzeba równości i sprawczości. Mówienia głośno o tym, że nikt nie chce być traktowany jak czyjaś własność lub przedmiot. Pojawia się i pytanie o to, czy w przypadku prowadzenia wojny o obronę własnych przekonań wszystkie chwyty są dozwolone?

Można się domyślić, że przekład tej powieści nie należał do najłatwiejszych z powodu chociażby łamańców językowych, specyfiki kodu językowego nastolatków oraz różnic kulturowych. Jednak udało się stworzyć fajnie płynącą opowieść, ze zrozumiałą nutką humoru.