Wilcze Lato | Autor: Hans Rosenfeldt

  „Wilcze lato” Hansa Rosenfeldta to oryginalnie napisany szwedzki kryminał. Jeśli lubicie literaturę kryminalną z tego rejonu, śmiało możecie sięgać po książkę, która jest pierwszą, samodzielnie napisaną powieścią autora. Samego Rosenfeldta kojarzyć możecie z cyklu powieści o profilerze Sebastianie Bergmanie, które pisał wspólnie z innym szwedzkim pisarzem, Michaelem Hjorthem. Jak Rosenfeldt poradził sobie samodzielnie? Moim zdaniem całkiem przyzwoicie. O czym już za chwilę.

Powieść „Wilcze lato” opowiada o perypetiach policjantki w średnim wieku, Hannah Wester, która prowadzi śledztwo dotyczące dość nietypowego zabójstwa. Nietypowego, bo ofiara zostaje znaleziona w ciele martwego wilka, który odnaleziony zostaje w lesie przy niewielkiej szwedzkiej miejscowości, Haparandze. Choć do tej pory policja zajmowała się w większości nielegalnymi polowaniami na wilki, tym razem zajmie się sprawą ich zagadkowej śmierci. Śmierci, która szybko okaże się wynikiem zatrucia ludzkim ciałem. Wszystko wskazuje na to, że znalezisko musi mieć związek z transakcją narkotykową do jakiej doszło wcześniej w pobliżu granicy z Finlandią, aktórej przebieg był wyjątkowo krwawy i brutalny. Co równie istotne, pieniądze z transakcji, jak i same narkotyki zniknęły, a sprawcy masakry nie zostali ujęci. Nie wiadomo również, w jaki sposób ofiara znaleźć mogła się w lesie pod Haparandą…

Wszystkie te pytania stawia sobie Hannah Wester, która wraz ze swoimi kolegami policjantami próbuje rozwikłać zagadkę. Aby jednak nie było zbyt łatwo, sprawy komplikują się jeszcze bardziej wraz z przybyciem tajemniczej kobiety – Katii. Katia ostro namiesza, zwłaszcza że ma dużo wspólnych cech ze znaną z inną kobiecą bohaterką, zabójczą Nikitą. Warto wspomnieć tu także rolę miasta. Samo miasteczko to miejsce o dużym uroku. Nieco senne, z małą liczbą mieszkańców. Toczące się tu sprawy są obserwowane przez miasto i mieszkańców, którzy widzą, co w trawie piszczy. Wiedzą, ale nie podzielą się z nikim swoimi sekretami. Zwłaszcza tymi brudnymi, które każdy chce skrywać jak najgłębiej i jak najdłużej. Takie Twin Pigs dwa. A przez to klimat powieści staje się w pewnym momencie niemal klaustrofobiczny. A takie klimaty po prostu uwielbiam!

Powieść „Wilcze lato” napisana jest z dużą swobodą. Historia ta poprowadzona jest w dość oryginalny sposób, bo opowiedziana jest niemalże od końca. To, co może również jednych zaskoczyć, a innych nużyć, to sposób poprowadzenia opowieści, która opowiadana jest ustami różnych osób. Ta sama historia podana jest więc z różnych perspektyw, co sprawia, że momentami „Wilcze lato” trochę nuży. A nade wszystko sprawia wrażenie rozwlekłej. Przytłaczać może też ilość bohaterów. Natłok postaci, które wydają się być przypadkowe i niezwiązane z główną akcją, odniesienia do ich przyszłych losów – wszystko to może naprawdę irytować. Początek rozgrywa się bardzo, bardzo sennie. Wszystko przez to, że powieść jest dość nierówna pod względem natężenia rozgrywających się w niej akcji oraz działań bohaterów.

Jednak jeśli będziecie cierpliwi, początkowe zniechęcenie dość szybko Wam minie. Z czasem bowiem akcja rozkręca się, a wydarzenia nabierają tempa. Dzięki zawiłej fabule, wielu wątkom wyglądającym na zupełnie ze sobą niezwiązane i późniejszemu ich zazębieniu się, odczucia po lekturze są naprawdę świetne. Choć początek jest dość trudny i trzeba przez niego przebrnąć, ta powieść to kawał dobrze napisanego szwedzkiego kryminału. O czym warto pamiętać, jeśli postanowicie przeczytać lekturę.