Porzuceni | Autor: Maciej Kaźmierczak

  To moje kolejne spotkanie z Maciejem Kaźmierczakiem, po pierwszym byłam pod wrażeniem. A jak było w tym przypadku? Czy emocje miały szansę się uwolnić? Przekonajcie się sami …

W łódzkim parku, przez przypadkowego spacerowicza, Tomasza Lipińskiego, zostają znalezione truchła psów. A pod jednym z nich zostało skrzętnie ukryte ciało małego chłopca. Świadek tego zdarzenia, Malwina Król jest przerażona. Okazuje się, że z domu dziecka, w którym pracuje dziewczyna właśnie zaginął jeden z wychowanków, Marcin. Chłopiec pobiegł za psem i ślad po nim zaginął. Czy te dwie sprawy są ze sobą powiązane?

Do miejscowych śledczych zgłasza się komisarz z Gdańska, który trzy lata wcześniej prowadził bardzo podobną sprawę, gdzie również został zamordowany kilkuletni chłopiec. Sprawa nadal nie została wyjaśniona. Śledczy będą sprawy porównywać, analizować i szukać wspólnego mianownika. Czy ich weryfikacje przyniosą pozytywne efekty? Sprawa zapowiada się na trudną i zawiłą. Przysporzy wiele trudnych chwil śledczym, będą musieli wnikliwie prowadzić swoje czynności, aby nic nie umknęło ich uwadze.

Również Malwina i Tomasz nie stoją z boku, sami prowadzą prywatne dochodzenie. Mają inne możliwości niż policjanci, są o krok przed nimi. Działają sprytnie i przemyślanie, łączą fakty i wiedzą więcej niż stróże prawa.

Porzuceni to wstrząsający thriller, w którym autor jako ofiary zbrodni umiejscowił małe dzieci. To obraz bardzo trudny i bulwersujący, gdy makabryczne czyny dotykają dzieci. Przecież one mają ograniczone możliwości obrony, są takie niewinne i bezbronne. A kto się odważył podnieść na nie rękę? To musiał być ktoś okrutny i bezwzględny. Mamy przed sobą powieść mocną i dosadną, nie każdy łatwo przez nią przebrnie. Trzeba wiele odwagi, aby się na nią zdecydować. Ból z niej przedziera się i krzyczy głośno. Autor ciekawie manipuluje faktami, zaciera się granica między prawdą a kłamstwem. Robi się płynna i trudna do uchwycenia. Często sami nie wiemy, co jest prawdą, a co skuteczną manipulacją.

Powieść czyta się szybko i płynnie. Bardzo ciekawy styl, a zarazem prosty. Krótkie rozdziały sprawiają, że fabuła mknie do przodu. Jeszcze jeden rozdział, jeszcze jeden i zakończenie na wyciągnięcie ręki. Ono nie było wielkim zaskoczeniem, od pewnego momentu było dość wyczuwalne. Ale mimo tego, lektura sprawiła wiele satysfakcji, dostarczyła mnóstwo przeżyć. Oczywiście też wzburzyła, bo krzywdzono małe dzieci, a obok takich zdarzeń nie można przejść obojętnie.

Polecam, zadowoli nawet wymagającego czytelnika. Nie zwlekaj, odbierz mocną dawkę emocji! Zasługujesz na nią!

  Mimo iż była wczesna godzina, ciemność okalała wszystko i wszystkich dookoła. Pewnym krokiem ruszyłem przed siebie za dźwiękiem rąbanych drzew, który miał mnie doprowadzić do poszukiwanego mężczyzny. Wkroczyłem do środka mokrego od deszczu lasu. Gdy znalazłem się pośród drzew, charakterystyczne odgłosy nagle ucichły, jakby chciały ostrzec poszukiwanego, że nadchodzę.

Szedłem coraz głębiej, do momentu, aż natknąłem się na polana drzew, które widać, że chwilę temu były rąbane. Wszystko zatem wskazuje, że przestępca gdzieś tutaj jest i to całkiem blisko. Złapałem za krótkofalówkę, którą już miałem użyć, gdy nagle poczułem na karku lodowate, stalowe ostrze siekiery. Pomyślałem - znalazłem go, a raczej to ON MNIE ZNALAZŁ.

5 października nakładem Wydawnictwa Muza ukazał się thriller, w którym akcja dzieje się w Łodzi. Poznaj “Porzuconych” ("Porzuceni"), którego autorem jest Pan Maciej Kaźmierczak.

Maciej Kaźmierczak autor kilku powieści. Kojarzony z thrillerem psychologicznym pod tytułem “Dziennikarz” (2020), jak i kryminałów, których fabuła odgrywa się w Łodzi, tj. “Martwy ptak” (2021, Wydawnictwo Muza) oraz “Nikt” (2022, Wydawnictwo Muza). Absolwent polonistyki, którą studiował na Uniwersytecie Łódzkim. Znany pod pseudonimem “Poważny Postczłowiek”, prowadzi pesymistycznego bloga, mieszka w Łodzi.

W jednym z łódzkich parków zostały znalezione przez przechodnia truchła psów, a tuż pod nimi ciało poszukiwanego od tygodnia dziecka. Świadkiem makabrycznego znaleziska jest Malwina Król. Niedługo później młoda kobieta dowiaduje się, że w domu dziecka, w którym pracuje zniknął jeden z wychowanków - dziewięcioletni Marcinek. Chłopiec chciał złapać uciekającego psa, ale już nigdy nie wrócił.

Policja początkowo nie widzi powiązania w obu przestępstwach. Sprawa komplikuje się, gdy do śledczych zgłasza się komisarz z Gdańska, dla którego prowadzone śledztwo ma charakter osobisty. Twierdzi, że do podobnego zdarzenia doszło trzy lata temu w Gdańsku, gdzie na jednej z plaż znaleziono zakopane dziecko. Na jego szyi odkryto takie same ślady jak na zwłokach chłopca w łódzkim parku. Jednak morderstwo nigdy nie zostało wyjaśnione. Rozpoczyna się walka z czasem.

“Porzuceni” Pana Macieja Kaźmierczaka jest thrillerem psychologicznym, w którym pojawia się nawiązanie do dwóch miast w Polsce - Łodzi i Gdańska. Historia toczy się w czasach teraźniejszych. Zaskakuje, chwyta za serce, przeraża, ciekawi, opowiada o destrukcyjnej sile samotności, nadziei, kłamstwach, które trudno odkręcić.

Książka została podzielona na bardzo króciutkie, dynamiczne rozdziały, w których wydarzenia zmieniają się jak w kalejdoskopie poruszanym z prędkością światła. Pan Maciej posiada zachwycające, nadzwyczaj lekkie pióro, dzięki czemu powieść czyta się fantastycznie. Nie można od niej się oderwać. Przedstawiony świat “chwyta” w objęcia czytelnika i nie pozwala się z nich uwolnić, aż do ostatniej strony. Coś niesamowitego!

Narrację poprowadzono w trzeciej osobie. Głównymi bohaterami są ludzie, jak i zwierzęta, które odgrywają bardzo istotną rolę. W końcu to na motywie czworonogów opiera się fabuła.

Podsumowując: Kolejny thriller psychologiczny za mną! Ależ on był doskonały pod każdy, względem. Już od pierwszych stron wiedziałam, że trafiłam na prawdziwą perełkę wśród mrocznej strony literatury. “Porzuceni” autorstwa Pana Macieja Kaźmierczaka, to klimatyczna powieść z charakterem, która posiada w sobie wszystko, co powinien mieć idealny thriller - między innymi: dynamikę, różnorodne postacie, mnóstwo zwrotów akcji, więcej pytań, niż odpowiedzi, napięcie, bardzo lekkie pióro. Autor zarzucił haczyk, a ja go ewidentnie połknęłam i jestem z tego powodu bardzo zadowolona. Panie Macieju, gratulacje! Wykonał Pan kawał dobrej roboty! Polecam z całego serca.