Być Jak Konduktor | Autor: Przemysław Brych

  W filmiku „Unboxing” powiedziałem że książeczka Przemysława Brycha „Być jak konduktor” może okazać się przyjemną, łatwą i lekką lekturą. Książeczką – liczy sto dwie strony. Przyjemną, łatwą, lekką – wywnioskowałem z okładki całości. Przystojny mężczyzna w eleganckim mundurze stoi w czystym przedziale wagonowym. To Autor, z zawodu konduktor. Trzyma w lewej ręce mini -radiostacje.

Czy mająca taką okładkę książka może być inna niż opisałem wyżej? Relaksująca czytelnika - a z pewnością i Autora cieszącą w czasie tworzenia.

Niestety – pomyliłem się. Przemysław Brych prowadzi blog na facebooku, „Być jak konduktor” ma być wypadkową wpisów na tymże blogu. W sumie całkiem dobry pomysł, tylko jest kilka „ale”.

W założeniu miały to być anegdoty z życia konduktora. Owszem, są. Lecz na niezbyt wygórowanym poziomie. Być może na wpisy na facebooka to wystarczy, lecz trzymam w ręku jednak książkę. A książka ma inne wymagania niż blog internetowy. Styl książkowy powinien być ugładzony. A Przemysław Brych stosuje w „Być …” język z podwórka, być może z podwórka pracy – nie moja sprawa. Powinien zastosować synonimy w przypadku wielu słów. Język polski jest bogaty w struktury równoważnikowe. Czemu nikt panu Przemysławowi tego nie podpowiedział? Na stronie potytyłowej są wyszczególnieni redaktor wydania i korektor. To oni są odpowiedzialni za stronę techniczną książki. Również oni.

Po drugie same anegdoty nie są zbyt dowcipne. Wiem – pokazują codzienny trud pracy konduktora.

Lecz to czy są dla uszu słuchaczy, czy rozbawią – zależy od mówiącego, piszącego. I tu wracamy do punktu pierwszego czyli języka, którym operujemy, aby przekazać informację. Ktoś powiedział mi że lepiej napisać o kilka zdań mniej aby czytelnik nie błądził w domysłach i we mgle o co chodziło Autorowi. Jeżeli mnie pamięć nie myli był taki okres w historii literatury, gdy pisano długie zdania, złożone po wielokroć. I trzeba było rozkładać przemowę na zdania pierwsze, żeby zrozumieć sens wywodu. Z anegdotami tak jest, że powinny być właśnie krótkie – prosto napisane. Brakuje tego u pana Przemysława.

Szkoda, że tak wyszło z książką pana Brycha. Przeglądając wpisy na autorskim profilu dostrzegłem miłość do pracy, wręcz pasję. Rzadko się zdarza że zawód wyuczony i zawód wykonywany idą w parze. Kiedy nie pracujemy li tylko dla pieniędzy.

Widać również że pan Przemek nie próżnuje. Rozwija się, zagłębia się w tajniki pracy na kolei. Pomaga ludziom w przybliżeniu pracy na kolei. Opowiada o dniu codziennym konduktora. Mówię w dalszym ciągu o profilu na fb.

Niestety o książeczce „Być jak konduktor” nie można tego powiedzieć. Nie można powiedzieć że jest to bełkot – aż tak bym tego nie nazwał. W wielu miejscach praca nie jest przemyślana. Czytelnik odbija się o dłużyzny. Już pisałem. Ale również powinno się przyjrzeć całości. Według mnie nie ma harmonii w „Być jak konduktor”. Wszystko do jednego wora wsadził pan Przemek. Niby książeczka jest podzielona na rozdziały – lecz są powtórzenia, niezbyt ciekawe sprawy, tak zwane lanie wody.

I jeszcze jedno. Jak się czepiać to do końca. Zmieniłbym tytuł. „Być konduktorem” – to jest jasny, przejrzysty komunikat. Ten który nadał Przemysław Brych poddaje wątpliwość że Autor jest konduktorem – może go tylko udaje. Pamiętacie inny tytuł „Być jak John Malkowicz”? Głównym bohaterem filmu o tak dziwnym tytule jest człowiek, który odnajduje wejście do świadomości znanego aktora amerykańskiego. Przemysław Brych nie musi wchodzić do świadomości Przemysława Brycha. Po prostu jest konduktorem o tym imieniu i nazwisku.

Ułatwiajmy sobie życie i czytanie, panie Przemku.