Pamiętnik Diabła | Autor: Adrian Bednarek

  Kto zna twórczość Adriana Bednarka, ten wie, na co stać autora, czym nas dotychczas raczył i zachwycał. W tej serii nadal jest sobą, zaskakują i szokuje. Ani na chwilę się nie zmienia. Ale też od razu uprzedzam, to lektura dla ludzi o mocnych i stalowych nerwach, których widok krwi nie zraża. Ale to dopiero początek, dalej już będzie tylko mocniej i dosadniej … Czy mam rację? A może to tylko moje subiektywne zdanie? Możecie mi wierzyć bądź nie … Przekonajcie się sami …

Kuba Sobański ma dwadzieścia dwa lata i całe życie przed nim. Wiedzie życie godne pozazdroszczenia, studiuje prawo, ma gustowny apartament, sportowe auto i piękną dziewczynę. Czy takiemu młodemu człowiekowi może brakować czegokolwiek do pełni szczęścia? Jak się okazuje, tak. Młody człowiek ma skrywane dogłębnie sekrety, które bardzo chroni przed swoim otoczeniem. Każdy, kto choć odrobinę się do niego zbliży jest narażony na śmierć. Dlaczego? Kuba jest seryjnym mordercą. Poznajemy go, jak właśnie morduje swoją pierwszą ofiarę, młodą studentkę. Z jej ciałem obchodzi się bardzo brutalnie i drastycznie. Opis scen morderstw są bardzo dosadne i rzeczywiste. Wstrząsające. I lawina zdarzeń się rozkręca. Kuba nie ma zahamowań. Kręci go zabijanie, wtedy czuje się spełniony. Ale dlaczego zabija? Aby spróbować zrozumieć jego zachowanie, należy się cofnąć do przeszłości. Coś się wydarzyło tragicznego, co sprawiło, że stał się niebezpieczny i okrutny. Ktoś go mocno zranił. Czyżby mordował w akcie zemsty?

Trzeba przyznać, że Kuba to morderca inteligenty i przewidujący. Zawsze jest krok przed ofiarą. Nikt i nic nie jest w stanie go powstrzymać. Każde zdarzenie planuje z niesamowitą precyzją, w jego planach nie ma żadnych luk, jest przygotowany na każdą ewentualność. Z jednej strony można go podziwiać, za kunszt. Ale to przecież morderca, jego czyny zasługują na potępienie. Dla mnie jest trochę dziwne, że nikt nie wpadł na jego trop, że nikt nie powiązał go z tymi sprawami. Wszystko uchodzi mu płazem i to sprawia, że on nie ma żadnych skrupułów i zabija bez opamiętania. Aby się zaspokoić. Chore i nie do przyjęcia.

Ta lektura to wspomnienia mordercy, mężczyzny w skórze diabła. Tak o sobie mówi i się tym szczyci. Jest dumny, jest niepokonany. I to mnie najbardziej wzrusza, że za swoje zbrodnie dotychczas nie poniósł żadnej kary. Ukazuje się bezkarność takich złych zachowań i być może jest on wzorem dla innych. Jest zbrodnia, nie ma kary.

Pamiętnik diabła to bardzo intrygujący thriller psychologiczny, w którym autor oddał głos bohaterowi. On nas oprowadza przez meandry własnych wspomnień, odczuć i przeżyć. Swoimi oczami ukazuje nam całą fabułę, steruje nami, a czy my bezwolnie się poddajemy? Czy pozwalamy się wodzić za nos? Wszystko zależy od odbiorcy i jego odporności na sugestie innych.

Mną ta powieść wstrząsnęła, przez długi czas miałam przed sobą obrazy ofiar, bestialsko potraktowane, obdarte z człowieczeństwa, znieważone. Kto boi się widoku i zapachu krwi, niech nawet nie sięga po tę lekturę. To pozycja dla wytrwałych i odważnych, dla osób, których niewiele jest w stanie zdziwić czy zszokować.

To pierwsza część przygód Kuby Sobańskiego i z niecierpliwością czekam na kolejne. Mam nadzieję, że bohater poniesie karę za swoje czyny, życie potraktuje go w odpowiedni sposób.

Bednarek w akcji, szaleje i szokuje! Nie ma sobie równych! Wkrocz do mrocznego świata okrutnego diabła i przerwij jego śmiałe poczynania!

  Student prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kuba Sobański, widzie spokojne zdawałoby się życie. Ma wszystko, czego może chcieć człowiek w jego wielu: piękną dziewczyną, apartament, dobry samochód i prawie nieograniczone fundusze. Ma jednak również swój mroczny sekret, którego oczywiście nikt nie zna, a Ci, którzy o tym się dowiadują, natychmiast tracą życie. Otóż Kuba jest seryjnym mordercą. Nie może opanować swojego morderczego instynktu, dokonuje kolejnych zbrodni, a za wszystkie obwinia swoją nieżyjącą już siostrę. Jak potoczą się losy Jakuba? Jaki sekret kryje się w jego przeszłości? Czy przezwycięży swoją chęć zabijania? A może ktoś stanie mu na drodze i ujarzmi jego mordercze żądze?

Jest to drugie poprawione, wydanie tej książki. Nie czytałem pierwotnej wersji, więc ciężko jest mi je porównać., nie wiem co, zostało poprawione, ale efekt nie powalający. W dzisiejszej kulturze, nie tylko w literaturze, także w muzyce, malarstwie, filmie itd. bardzo trudno stworzyć coś oryginalnego. I tak niestety jest w tym przypadku. Postać głównego bohatera, który zdecydowanie nie jest postacią pozytywną pojawiał się już niejednokrotnie na kartach książek. Jako pierwsze przyszło mi skojarzenie z „American Psycho” Breta Eastona Ellisa. Obie te książki mają wiele cech wspólnych. Młody, przystojny bohater opętany żądzą morderstw i dążeniem do perfekcji łączy wyraźnie oba te utwory. Drugim przykładem jest pierwszoosobowa narracja. Oczywiście są też pewne różnice. Bohaterem Ellisa jest człowiek, który już robi karierę zawodową, natomiast postać wykreowana przez Bednarka jest dopiero na progu dorosłego życia. Ponadto amerykański pierwowzór jest również satyrą na skomercjalizowane społeczeństwo. „Pamiętnik Diabła” jest zdecydowanie bardziej nastawiony na pokazywanie okrutnych zbrodni głównego bohatera niż na zaprezentowanie w krzywym zwierciadle konsumpcjonizmu współczesnych ludzi.

Jeżeli lubicie książki, w których czarny charakter jest główną postacią, to jest to pewnie pozycja dla Was. Ja raczej nie należę do tej grupy czytelników i nie bardzo mi ta książka przypadła do gustu. Przeważnie w książkach często utożsamiamy się z bohaterem. Czy tak może być i w tym przypadku? Zdecydowanie nie, bo jak można identyfikować się z seryjnym mordercą? Czasem można. Wprawny autor niepostrzeżenie, bo krok za krokiem przeciąga nas na stronę czarnego charakteru i nawet nie wiemy, kiedy kibicujemy mu, żeby nie wpadł w ręce stróżów prawa. W „Pamiętniku diabła” łatwo zachować dystans.

Książka może nie jest najgorsza, ale można mieć do niej wiele zastrzeżeń. Na pewno jednym z mankamentów są bohaterowie, którzy oprócz głównego, są jacyś nijacy i pozbawieni charakteru. Zostali potraktowani po macoszemu, brak im wyrazu i są odrealnieni.

Jestem rozczarowany tym bardzie, że Adrian Bednarek dobrze sobie radzi na rynku. Wydał już ponad 10 książek. Jakiś czas temu czytałem jego „Córeczki” i muszę przyznać, że tamta książka bardzo mi się podobała. Uznałem, że była wyjątkowo wciągająca. Podobało mi się również zakończenie - bardzo emocjonujące i.... krwawe... Pierwsze spotkanie z Adrianem Bednarkiem wydało mi się obiecujące. Cała seria z Sobańskim liczy sobie sześć tomów, ale czy sięgnę po następne? Chyba jednak nie. Na pewno jest wiele ciekawszych książek, a wszystkich i tak nie da rady przeczytać. Może dam jeszcze szansę Adrianowi Bednarkowi, ale pominę ten cykl.

  Książka „Pamiętnik diabła" autorstwa Adriana Bednarka była moim pierwszym zetknięciem z tym pisarzem. Co ciekawe, cała seria o Jakubie Sobańskim pojawiła się na rynku kilka dobrych lat wcześniej, a wydawnictwo Novae Res postanowiło wznowić sagę w nowszym wydaniu. Dzięki temu oraz współpracy ze Stowarzyszeniem Sztukaterw końcu wpadła w moje ręce. Już po kilku stronach żałowałam, że stało się tak późno, bo pierwszy tom serii o seryjnym mordercy w całości mnie pochłonął.

Fabuła skupia się na studencie prawa Kubie Sobańskim, który w centrum Krakowa wiedzie swoje z pozoru idealne życie – bez trosk czy niepotrzebnych zmartwień. Kuba ma 22 lata i wszystko, czego można zazdrościć młodemu facetowi – piękną dziewczynę, penthouse w Krakowie, sportowe auto i studia, które w przyszłości mają zaprowadzić mnie na prawnicze szczyty. Okazuje się jednak, że Kuba skrywa w sobie mrok i posiada sekret, o którym dowiadują się nieliczni, a ceną za jego poznanie jest śmierć.Kuba borykający się z traumą po śmierci – a raczej życiu siostry, z którą relacje były bardzo skomplikowane, nie potrafi się oprzeć swoim rządzą. Robi to, o czym niektórzy nawet boją się pomyśleć – a inni skrycie o tym marzą. Jak sam mówi o sobie, jest ludzkim wcieleniem diabła. Zabija i to z ogromną przyjemnością przypadkowo napotkane kobiety, które w jakikolwiek sposób przypominają mu zmarła Klarę. Czy ktoś w końcu ukarze go za seryjne morderstwa? A może Kuba Sobański wyjdzie ze wszystkiego bez szwanku?

Choć mam na koncie naprawdę mnóstwo przeczytanych kryminałów i thrillerów, nigdy nie miałam okazji śledzić fabuły książki z perspektywy samego mordercy. Adrian Bednarek daje czytelnikom tą możliwość i dzięki pierwszoosobowej narracji idealnie oddaje tytuł, a więc „Pamiętnik Diabła”. Pozycja ta jest bowiem zwierzeniem Kuby Sobańskiego. Zamiast podążać razem z policją i śledczymi tropem kolejnych morderstw, zagłębiamy się w świat z pozoru przeciętnego studenta prawa, który tak naprawdę skrywa mroczny sekret.

Autor znakomicie oddaje kontrast w zachowaniu Sobańskiego. Czytelnicy widzą go raz jako zwykłego chłopaka, dla którego liczą się tylko imprezy, używki oraz dziewczyny, a raz jako budzącego strach seryjnego mordercę, który po swoich zbrodniach nie ma żadnego poczucia winy. Akcja jest bardzo szybka, a książkę czyta się błyskawicznie mimo jej sporej objętości –484 strony. Adrian Bednarek z każdym kolejnym rozdziałem buduje coraz większe napięcie. We fragmentach o „normalnym życiu" Sobańskiego nie męczy czytelnika rozbudowanymi opisami i nie ciągnie fabuły. Cała książka wzbudza mnóstwo emocji. Zwrócić uwagę należy zwłaszcza na świetne dialogi i sam pomysł autora, dla którego jak się później okazało był to literacki debiut! Takie debiuty mogłabym czytać bez końca. Sceny morderstw zostały opisane w idealny sposób – są brutalne, ale nie pozostawiają niesmaku. Zbrodni pojawia się tu dużo, dlatego gdyby budziły obrzydzenie czy też odrazę przez sposób ich opisu, z pewnością utrudniałyby lekturę.

Najważniejszy dla odbioru całości jest jednak sam główny bohater. Kuba Sobański u nikogo nie wzbudza podejrzeń. Zawdzięcza to swojej ogromnej inteligencji, uwadze oraz sprytowi, którymi popisuje się zarówno w przygotowaniach do kolejnego zabójstwa, podczas samego morderstwa, jak i po nim. Sam w sobie wzbudził moją... sympatię. Tak, jest to jeden z nielicznych (jeśli nie jedyny) morderca w książkach kryminalnych, którego obdarzyłam sympatią. Chyba jak każdy seryjny morderca skrywa w sobie smutek i żal. Na uwagę zasługują jednak także inni bohaterzy, którzy również zostali wykreowani w znakomity sposób. Dzięki pierwszoosobowej narracji poznajemy też świetny dysonans między tym, co Kuba myśli, a tym co mówi innym.

Byłam bardzo ciekawa zakończenia, jakie zaserwuje nam autor i na nim także się nie zawiodłam. Można powiedzieć, że wszystko skończyło się dość niespodziewanie, a jednocześnie po mojej myśli. Uważam, że jest to pozycja, którą powinien przeczytać każdy miłośnik kryminału i thrillerów. Znajdziemy w niej znakomicie wykreowanego głównego bohatera, dynamiczną i pełną akcji fabułę oraz świetne zakończenie. Ja od razu sięgnęłam po kontynuację, bo nie mogłam się doczekać dalszych losów Kuby Sobańskiego.