Koparka I Kaczuszka | Autor: Joseph Kuefler

Urocza opowieść o maszynach, które uczą się, że praca nie jest najważniejsza

  ,,Koparka i kaczuszka” to druga po ,,Koparce i kwiatku” książeczka Josepha Kueflera, którą miałam okazję poznać wraz z moim synkiem. Recenzowana tutaj publikacja z tekstem i ilustracjami Josepha Kueflera będzie optymalna dla dzieci do trzech lat, choć jej wyrazisty przekaz i piękne rysunki z pewnością spodobają się również starszym maluchom oraz ich opiekunom.

Znana nam już z historii o przyjaźni z kwiatkiem żółta koparka, kontynuuje swoją pracę wraz z Dźwigiem, Spychaczem, Polewaczką i Walcem na wielu różnych budowach. Monotonię w wypełnionym obowiązkami życiu maszyn przerywa spotkanie z małą, zbłąkaną kaczuszką, która człapała, kwakała, bez celu kręciła się po placu budowy. Duże maszyny początkowo dość nieufnie odnosiły się do małego ptaszka - skarżyły się, że kaczuszka np. zagrodziła im drogę, zabrudziła karoserię i jest dużym utrapieniem. Na szczęście żółta koparka wyjaśniła kolegom z pracy przyczyny zachowania kaczuszki, próbowała zwrócić im uwagę na to, jak może czuć się maleńki ptaszek zagubiony od mamy i to jeszcze na wielkim placu budowy.

Czy duże maszyny zmieniły swoje zachowanie wobec kaczuszki? Co dalej działo się z małym ptaszkiem, którego losem najbardziej przejęła się żółta koparka? Nie chcę zdradzać całej treści tej uroczej opowieści, wspomnę tylko, że stopniowo duże maszyny budowlane zaczęły inaczej postrzegać kaczuszkę i nie miały już nic przeciwko temu, by maleńki ptaszek towarzyszył im w pracy.

Optymistyczna opowieść o pełnej sprzeczności przyjaźni i wychodzeniu poza schematy

,,Koparka i kaczuszka” to doskonały przykład na to, że umiejętne połączenie prostych treści z przemawiającymi do młodego odbiorcy ilustracjami przynosi efekty w postaci sugestywnej opowieści z ważnym morałem. Nieczułe z początku, obojętne na los kaczuszki pojazdy budowlane z czasem zaczynają dostrzegać coraz więcej plusów znajomości z tym małym ptaszkiem. Okazuje się, że nawet mała kaczuszka może być pomocna na dużym placu budowy, że chętnie uczy się mieszania betonu i przewożenia ciężarów.

Opowieść Josepha Kueflera recenzowana tutaj pokazuje dobitnie, że nie należy z góry oceniać innych, przyczepiać im etykiet, tzw. ,,łatek”. Warto wyjść poza schemat swojego postępowania, dać się komuś poznać, a dopiero wtedy można pokusić się o pierwsze opinie na temat czyjegoś zachowania, czy zdolności. Pojawienie się małej kaczuszki zmienia całkowicie monotonne, uciążliwie schematyczne życie dużych maszyn na budowie. Za sprawą tego maleńkiego zwierzątka maszyny zaczynają rozumieć, że praca nie jest jedynym sensem naszego życia, coraz chętniej spędzają czas z nową przyjaciółką, troszczą się o jej bezpieczeństwo, karmią ją i uwielbiają się z nią po prostu wesoło bawić.

,,Koparka i kaczuszka” to książeczka pokazująca również, na czym polega szczęśliwe dzieciństwo z przyszywaną rodziną oraz przemianę małej wystraszonej kaczuszki w dorosłego pewnego własnej wartości ptaka. Recenzowana tutaj książeczka zawiera również pewne przesłanie, które warto przypominać rodzicom dorastających dzieci. Historia kaczuszki, która była ulubienicą dużych maszyn pokazuje, że nadchodzi czas, gdy rodzice powinni zrozumieć potrzeby swoich dorastających pociech i cieszyć się, że dojrzały one do opuszczenia tzw. rodzinnego gniazda.

,,Koparka i kaczuszka” to wzruszająca opowieść o miłości i przyjaźni ponad schematami, polecam przeczytać i obejrzeć ją z dzieckiem po uprzednim poznaniu mniej optymistycznej opowieści pt. ,,Koparka i kwiatek” tego samego autora. Przyznam, że z wielu względów ta książeczka o wiele bardziej spodobała się mojemu synkowi niż ,,Koparka i kwiatek”. Poza weselszym zakończeniem, bardziej ludzkim zachowaniem maszyn, w tej opowieści mamy zaprezentowany większy zastęp dużych maszyn. Książeczka zawiera też więcej kolorów, więcej szczegółów, co doskonale oddaje przemiany, jakie zaszły w życiu maszyn, odkąd zaczęły one na poważnie zajmować się małą kaczuszką.

,,Koparka i kaczuszka” to książeczka dla dzieci, w której spójne są i treści, i ilustracje. Szczerze polecam ją waszej uwadze, dzięki tej publikacji łatwiej nauczycie wasze pociechy wrażliwości na potrzeby innych, pokażecie, że należy przyjaźnić się i kochać także istoty z pozoru całkiem od nas odmienne.