Instrukcja Obsługi Przyszłości | Autor: Areta Szpura

  Kiedy w zapowiedziach pojawił się kolejny tytuł autorstwa Arety Szpury wiedziałam, że wcześniej czy później sięgnę po tę pozycję. W głowie wciąż miałam jej poprzedni tytuł "Jak uratować świat? Czyli co dobrego możesz zrobić dla planety." W przypadku tamtej pozycji nie byłam jeszcze świadoma kim jest autorka, która samą siebie nazywa "emerytowaną influenserką". Poprzednia, wspomniana lektura zachęciła mnie jednak na tyle, że obecnie staram się na bieżąco śledzić nowe publikacje pani Arety."Instrukcja obsługi przyszłości" musiała więc trafić w moje dłonie. 

Nowy tytuł to tak naprawdę zbiór rozmów, jakie przeprowadziła aktywistka ekologiczna z ekspertami. Każda z nich poruszała temat przyszłości naszej planety. Wśród rozmówców przebijają się mniej lub bardziej znane nazwiska: Jan Mencwel, czyli współzałożyciel Miasto  Jest Nasze czy Nina Bąk, będąca jedną z założycieli Kooperatywy Spożywczej "Dobrze".  Każdy z rozmówców aktywnie uczestniczy w uświadamianiu społeczeństwa odnośnie naszego wpływu na przyszłość świata. Głównym celem jest podkreślenie tego, jak może wyglądać nasze "jutro". Jednak, aby to zrozumieć musimy zauważyć przeobrażenia, które dotykają naszego świata w każdej sekundzie. W obecnych czasach napływają do nas różne, niekiedy zupełnie sprzeczne informacje. Ważne jest, by umieć odnaleźć się wśród sprzecznych komunikatów i tworzonych fake newsów. W zamyśle pozycja ta miała być poradnikiem, przeprowadzającym między filarami, na jakich opiera się współczesny świat.

 Na uwagę zasługuje układ książki. Każda z rozmów chociaż odnosi się do jednego głównego tematu porusza nieco inne zagadnienia. Takim sposobem o środowisku posłuchamy od Mirosława Proppe będącego prezesem WWF Polska,  a o edukacji opowie Marianna Kłosińska. Pozostałe rozdziały traktują o technologii, żywności,  biznesie czy psychologii. Dzięki wyraźnemu podziałowi możemy tę pozycję czytać zaczynając od dowolnie wybranej części. Dodatkowym atutem jest kolorystyczny podział. 

Mam mieszane uczucia co do całego przekazu. Jednocześnie jest to pozycja ukazująca, jak bardzo źle dzieje się na naszej planecie za sprawą podejmowanych przez nas kroków, a z drugiej strony dowiadujemy się z niej, jakie zmiany zachodzą na bieżąco w naszym postępowaniu oraz podkreśla,  co staramy się zrobić by nieco spowolnić ten proces. W trakcie lektury wspólnie z autorką i jej rozmówcami rozważamy czy podejmowane przez nas działania nie są wdrażane zbyt wolno. Czy zdążymy uratować nasz świat?! 

Z rozmów wyłaniają się zagadnienia, o których zwykle na co dzień nie myślimy. Prezes WWF Polska opowiada o tym, jak wysoki dług zostawimy przyszłym pokoleniom między innymi pod względem utraty bioróżnorodności. W rozdziale o technologii poruszone zostały bardzo istotne zagadnienie między innymi algorytmów i tego, jak aplikacje odczytują nasze działania i ile informacji są w stanie zebrać. Rozmówczyni podkreśla, że warto usuwać aplikacje, z których się nie korzysta, ponieważ w trakcie kolejnych aktualizacji pobieranych automatycznie tracimy zarówno energię telefonu, co serwerów którego obsługują. Rozdział miasto zwraca natomiast uwagę na to, że w niektórych miejscach już zakazano budowy wieżowców ze szkła i stali ze względu na brak wydajności energetycznej. Taka sytuacja ma między innymi miejsce w Nowym Jorku. Niestety, w naszym kraju zgoda na wykorzystywanie powyższych materiałów wciąż jest, chociaż można zastąpić je nieco bardziej wydajnymi. W rozdziale dotyczącym żywności sporo miejsca poświęcono kooperatywom spółdzielczym i temu czy potrafimy funkcjonować w takim systemie?! Według badań prawdopodobieństwo przetrwania biznesu spółdzielczego jest cztery razy większe niż standardowej firmy. To również rozmowa o tym, że dobrze byłoby móc w przyszłości nie stawać przed dylematem dotyczącym zarabiania pieniędzy, a robienia czegoś co ma sens. Tak, ja też zdecydowanie chciałabym robiąc rzeczy ważne (w moim odczuciu), móc się z tego utrzymać… 

Myślę że "Instrukcja Obsługi Przyszłości" to jedna z tych książek, po którą warto sięgnąć w każdym momencie życia, bo przecież zawsze jest szansa coś zmienić. Nawet, jeśli będą to małe, i w naszym mniemaniu nic nie znaczące, kroki.