Tajemnice Sieci | Autor: Adam Wierzbicki

  Adam Wierzbicki zdecydował się stworzyć książkę dla najmłodszych, która q obecnych czasach jest niezwykle potrzebna. Dzieciaki pierwsze smartfony, tablety i laptopy otrzymują obecnie id rodziców w takim wieku, w którym ja jeszcze w ogóle nie myślałam o technologii – wolałam do wieczora bawić się z innymi na podwórku. Oczywiście, czasy są teraz zupełnie inne, a bez technologii chyba nie można przeżyć. Ważne jednak, aby dzieci przynajmniej trochę o tej technologii wiedziały, a buszowanie po Internecie nie przyniosło negatywnych konsekwencji zarówno dla dzieciaków, jak i całej rodziny. Dlatego też bardzo cieszyłam się, że podobną książkę mogłam zrecenzować dzięki Stowarzyszeniu Sztukater, a następnie przekazać ją tym najmłodszym, którzy o „tajemnicach sieci" powinni się sporo dowiedzieć.

W książce Adama Wierzbickiego poznajemy losy trójki dzieci –Zosi, Kuby i Aleksa, którzy dostają od swojej nauczycielki przyrody trudne zadanie. Muszą przygotować raport na temat wymarłych zwierząt, które kiedyś zamieszkiwały najbliższą okolicę. W wykonaniu zadania ma in pomóc Internet, w którym jest przecież wszystko, a pani Monika zachęca do korzystania z niego. Uczniowie spotykają się i uruchamiają przeglądarkę internetową, w której pojawia się wirtualny profesor i tłumaczy im jak zabrać się do poszukiwań potrzebnych informacji.

Jest to tak naprawdę tylko fabularne wprowadzenie do części edukacyjnej, która zajmuje resztę lektury. Książka ma za zadanie przybliżyć najmłodszym użytkownikom Internetu jego działanie i korzystanie z sieci – zarówno od strony użytkowej, jak poprzez naukę strategii i metod wyszukiwania informacji w przeglądarce. Na tym jednak się nie kończy. Wraz z Zosią, Kubą i Adamem czytelnicy uczą się jak krytycznie ocenić przeczytane w Internecie informacje oraz źródeł, z których dana wiedza pochodzi. W „Tajemnicach sieci" młodzi czytelnicy znajdą także wskazówki na temat tego, jak samodzielnie publikować treści w Internecie oraz bezpiecznie korzystać z powszechnych dzisiaj mediów społecznościowych.

Pomysł autora na wplecenie w książkę edukacyjną nieco fabuły dla młodszych dzieciaków był bardzo dobry.Sama jako dziecko nie przepadałam za edukacyjnymi książkami, ale przychylniejszym okiem patrzyłam na te, które zaczynały się tak, jak normalna lektura. Myślę, że podobne wrażenia mogą mieć inne dzieci, a pomysł z zadaniem domowym i fragmentem dotyczącym szkoły był tu bardzo potrzebny. Część edukacyjna nie jest jednak kompletnie oderwana od początku. Stworzenie wirtualnego procesora było bardzo trafne i pozwoliło kontynuować fabułę. Zwrócić uwagę należy także na piękne ilustracje. Książki ilustrowane zawsze mają u mnie dodatkowy plus, bo są o wiele ciekawsze dla dzieci. Przyjemniej się je czyta, bo dzieci nie mają przed sobą jedynie nużąco wyglądającego tekstu, który po prostu może im się znudzić, a w książkach edukacyjnych to prawie pewnik.

Jak możemy przeczytać na okładce, książka przeznaczona jest dla dzieci w wieku 9-13 lat. Myślę jednak, że zakres powinien być do 11 lat, bo dzisiejsi trzynastolatkowie są już doroślejsi niż mogą się wydawać i znacznie poważniej wyglądają. Język używany przez autora w książce jest moim zdaniem idealny dla tej grupy wiekowej. Wirtualny profesor w imieniu autora opowiada bardzo ciekawie i nie klepie tylko trudnych definicji oraz formułek, które dzieci i tak by nie zapamiętały. Książka zawiera wiele informacji – zarówno tych podstawowych, jak i bardziej zaawansowanych, które mogą się przydać dzieciom już w trakcie korzystania z Internetu.

Ogromnym plusem jest też to, że autor nie ogranicza się tutaj do kwestii technicznych, a pomaga zrozumieć małym czytelnikom, dlaczego Internet może być niebezpieczny oraz jak unikać czyhających w nim zagrożeń. Mówi także o mediach społecznościowych, z których korzysta obecnie coraz młodsza grupa użytkowników, a to właśnie one są najczęściej źródłem nie tylko dobrej zabawy, ale też kłopotów.

Zdecydowanie mogę polecić książkę młodszym czytelnikom i ich rodzicom, którzy przed oddaniem pociechom do rąk urządzeń z dostępem do Internetu, chciałyby mieć pewność, że dzieciaki wiedzą, jak bezpieczne z nich korzystać.