Drogie Dziecko | Autor: Marula Liu

  Tym, co skusiło mnie w tej książce, był sam fakt, że jest to literatura tajwańska. Mało jest polskich tłumaczeń azjatyckich dzieł - ten rynek dopiero się rozkręca, więc dostanie w swoje ręce takiej pozycji bez wątpienia jest przeżyciem, które znacznie różni się od znanej nam literatury europejskiej i zachodniej.

Dostajemy do ręki zbiór dziesięciu opowiadań. Opis z tyłu okładki mówi nam o kobietach i miłości - o tym, przez co każda z nich przechodzi podczas swojego życia i w jaki sposób społeczeństwo zmieniło pierwotny obraz kochającej się nawzajem rodziny. Chcemy czytać o miłości - wszyscy wiemy, że jest trudna i ma wiele twarzy. I właśnie Marula Liu odkrywa kolejną z nich. Tę trochę rzadziej wspominaną, nawet niechętnie rozgłaszaną, a jednak tą prawdziwą i wciąż obecną, piękną, pełną wstydu i absurdów; pokazaną z różnych stron, wyobracaną i wymiętą. Pokazuje też wolność, którą kobiety w sobie noszą, nawet jeśli są uczone, by tłamsić wszystko w sobie.

Moim zdaniem, można tę książkę traktować jako pewien kobiecy manifest - głos, który chce zostać wysłuchany i chce być w końcu wolnym. To ma być przede wszystkim książka o kobietach, jednak nieuchronnie pojawiają się również mężczyźni. Jedno z opowiadań, napisane wyjątkowo z perspektywy mężczyzny łączy te narracje i pokazuje obie strony monety; wskazując, że jest to rzecz zakorzeniona znacznie głębiej niż myśleliśmy. Na samym końcu opisu widnieje cytat: “Marula Liu jest głosem tajwańskich kobiet XXI wieku.” Ale prawdę powiedziawszy, jest głosem wszystkich kobiet. Dużym minusem, moim zdaniem, nie tyle książki, co samego wydania - jest jakość okładki. Chociaż z daleka, albo w komputerze wygląda ona bardzo ładnie, to tak naprawdę widoczna postać kobiety jest bardzo mocno rozpikselowana.

Okładka jest ważną częścią każdej książki, bez wyjątków, a tutaj może się wydawać, że znaleziono pierwsze lepsze zdjęcie w internecie i nawet nie sprawdzając rozdzielczości wstawiono na okładkę. Jeżeli dalej chodzi o całokształt wydania, to niezwykle podobał mi się wstęp napisany przez profesora Chena Fangminga, z Instytutu Literatury Tajwańskiej, o samej autorce zbioru. Chociaż bardzo krótki, to bardziej zachęca nie tylko do dalszego czytania “Drogiego dziecka”, ale też do poznania innych dzieł Maruli Liu. Do tego posłowie, zawarte na samym końcu zbioru, są niejakim wywiadem z autorką - trudne pytania z jeszcze trudniejszymi odpowiedziami. Ale jest to bardzo dobre i gładkie zakończenie wszystkich opowiadań, które również zbliża nas to samej twórczości Tajwanki i pomaga dostrzec codzienne sytuacje, z których można byłoby zrobić kolejny zbiór opowiadań.

Na pewno nie jest to książka łatwa do przeczytania, w jeden dzień. Każde z opowiadań wymaga skupienia i poświęcenia. Żeby naprawdę zrozumieć przekaz i emocje opisanych bohaterów, trzeba szczerze poświęcić się czytaniu i nigdzie się nie spieszyć. Jednak mimo wszystko, sądzę że jest to książka, która już zostanie z nami na długo. Dla każdej kobiety roztrząsające w swojej głowie myśli na temat małżeństwa, seksu i rodzenia dzieci, na pewno byłaby to książka wartościowa. Może pomogłaby zrozumieć dręczące dylematy albo stanowić pewne oparcie. I chociaż jest to książka o kobietach, bynajmniej nie jest ona tylko dla kobiet - wydaje mi się, że obecnie właśnie takie książki powinny być czytane - ponieważ stanowią manifest tego, że wszyscy jesteśmy ludźmi; z problemami, ze strachem, z potrzebami.